บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 27 หน้า 5
คืนนั้น บ้านพิม รูปเด็กในมือถือของมาลัยวรรณ...มาลัยวรรณ พจน์ มาลี พิม กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พิมมองดูรูปแววตานิ่งสงบ ไม่มีอคติใดๆ ลึกๆรู้สึกโล่งอกแทนที่เด็กปลอดภัย
“พี่เริงลงรูปลูกรัวๆ เลยค่ะ นี่เย็บแผลยังไม่ทันเสร็จก็ลงรูปเลยมั้งคะเนี่ย เหมือนอยากจะประกาศให้โลกรู้”
“เค้าคงอยากประกาศให้พี่รู้มากกว่า” พิมยิ้มขื่นๆ ทุกคนหันมาทางพิม .. เห็นใจ พจน์หยิบมือถือส่งคืนมาลัยวรรณ
“วรรณพอแล้วนะ ไม่ต้องเอาอะไรมาให้พี่เค้าดูแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ พิมทำใจมานานแล้ว รู้สึกโล่งอกด้วยซ้ำที่ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก แล้วก็..ดีใจกับพี่ฤกษ์ที่ได้ลูกสมใจ” มาลีพอใจ “คิดแบบนั้นถูกต้องแล้วลูก คิดไม่ดีกับเค้า เราเองที่จะเป็นทุกข์”
มาลัยวรรณนึกได้ “พี่พิม..พี่เริงคลอดแล้ว แสดงว่าพี่ฤกษ์ก็ไม่ต้องคอยดูแลพี่เริงแล้วสิ แบบนี้พี่ฤกษ์จะกลับมาหาที่พิมหรือเปล่า” พิมจี๊ดดดดด .. คิดและตอบอย่างหนักแน่น เด็ดขาด “ไม่เกี่ยว .. เรื่องระหว่างพี่กับพี่ฤกษ์ มันจบไปนานแล้ว ไม่ว่าเริงจะคลอดหรือไม่คลอด เราสองคนก็ต้องหย่ากันอยู่ดี ยิ่งมีลูก ยิ่งต้องรีบหย่า”
พิมยืนยันหนักแน่น แต่ในใจยังเจ็บ มาลี พจน์ มาลัยวรรณ มองพิมด้วยความสงสาร
2-3 วันต่อมา ภายในโรงพยาบาล ห้องพักใจเริง ใจเริงดูแข็งแรงเกือบจะเป็นปกติ จับหน้าท้องตัวเอง แล้วก็โล่ง
“ออกไปซะได้” ประตูห้องเปิดเข้ามา ใจเริงเงยหน้าขึ้นมอง เป็นผ่องใส และ แอ๊ด
“พี่ฤกษ์หล่ะ? ตั้งแต่คลอดยังไม่เห็นหน้าพี่ฤกษ์เลย ไม่คิดจะมาดูลูก ดูเมียบ้างหรือไง ?”
“ลูกน่ะ คุณฤกษ์มาดูทุกวัน ไปดูที่ห้องเด็ก ส่วนเมีย...” ผ่องใสเบ้หน้า แล้วไม่พูดต่อ
ใจเริงปรี๊ดเลย “ส่วนเมียทำไม ? ห๊ะ ? พูดมาสิ ทำไมพี่ฤกษ์ไม่มาเยี่ยมฉัน ทำไม !!”
ผ่องใสยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทุกคนหยุดหันไปมอง ประตูเปิดเข้ามาเป็นพยาบาลมา
พร้อมกับเตียงเด็ก “น้องมาแล้วค่ะ” ผ่องใส กับ แอ๊ด หันมาดูเด็กด้วยความเอ็นดู แต่ใจเริงกลับหน้าง้ำ อารมณ์ค้าง
“ลืมตาแป๋วเลย” แอ๊ดชม พยาบาลอุ้มเด็กส่งให้ใจเริง ใจเริงแววตาแห้งผาก อารมณ์ยังกรุ่นแต่ก็รับมาอุ้ม เด็กสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่ม เด็กเริ่มบิดตัวและร้องไห้ดังลั่น แง !!!!ใจเริงรีบส่งคืน
“ฉันยังอุ้มไม่ถนัด ฝากอุ้มไปก่อนก็แล้วกัน”
พยาบาลรีบรับมา เด็กเงียบ ผ่องใสมองใจเริงแล้วก็ส่ายหน้า ทั้งเอือมทั้งระอา
“คุณพยาบาลคะ เดี๋ยวจะเช็คเอ้าท์เลยนะคะ” ใจเริงรีบบอก “ไม่! ฉันไม่ออก จนกว่าพี่ฤกษ์จะมารับ”
ผ่องใสไม่สนใจ พูดกับพยาบาลต่อ “ฝากคุณพยาบาลบอกฝ่ายบัญชี และเตรียมความพร้อมเด็กด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ” พยาบาลเข็นรถเด็กออกไป ผ่องใสหันมาพูดกับใจเริงต่อ “คุณฤกษ์ไม่ได้มารับเธอ เพราะเค้าต้องอยู่จัดสถานที่ พอเธอกับลูกย้ายไปอยู่จะได้ไม่ลำบาก” ใจเริงนิ่งฟัง .. ผ่องใสคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ ไม่ให้มีพิรุธ