บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 28 หน้า 4

“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบคุณที่ให้โอกาสและอยู่เคียงข้างกันตลอดมา you are my smile  (รูปหัวใจ)”

ใจเริงมองรูปพิมในโทรศัพท์มือถือ พิมยิ้มสดใสมีความสุข ดูดี ดูแพง ใจเริงค่อยๆเงยหน้ามามองตัวเองในกระจกที่อยู่ตรงหน้า ... ใจเริงมองตัวเองที่ตอนนี้ดูโทรม ดูเครียด หน้าไม่แต่ง ผมไม่ได้ทำ เสื้อผ้าโทรมๆ หมดสภาพ..ใจเริงมองตัวเองแล้วก็สะท้านใจ  “ไม่จริง พี่ฤกษ์ต้องไม่กลับไปหาพิม ไม่จริง !!!”

ใจเริงมองสภาพตัวเอง เทียบกับพิมในรูป แล้วก็คิด..ไม่ได้ๆ  รูปพิมที่สดใส ทั้งหน้าตาและเสื้อผ้าสลับหน้าเริงที่อยู่ในสภาพยายเพิ้ง

ใจเริงรีบโยนมือถือทิ้ง  หันซ้ายหันขวา มองห้องที่รกแล้วก็รีบพุ่งไปคุ้ยๆเสื้อผ้า มีแต่ชุดเก่าๆ ใจเริงไม่ได้ดั่งใจ

แต่ก็คว้ามาชุดหนึ่ง หันหากระเป๋าเครื่องสำอาง เทเครื่องสำอางออกมา เปิดรองพื้นก็ใกล้หมด แป้งก็เหลือติดตลับอยู่นิดหน่อย ที่ปัดแก้ม ลิปสติก ง่อยมาก ใจเริงรับไม่ได้ ไม่ๆ  ใจเริงเริ่มแต่งหน้า  แต่มือสั่น ๆ วาดลิปสติคเรียวปากไม่ตรง  ใจเริงสงสัยทำไมมือสั่น  เหลือบไปมองมือถือ กดรูปพิมในมือถือที่สวยสดใสดูอีกครั้ง  หันกลับมาวาดรูปปากอีกครั้ง  มือยิ่งสั่นกว่าเดิม  ใจเริงกดปิดมือถือ แล้วปากลิปสีสดกระเด็นไป  ทาปากแนวนู้ด ๆ เช่นเดิม

หันไปเปิดกระเป๋าตังค์ เหลือเงินอยู่พันนิดหน่อย  ใจเริงคิดเอาไงดี  มองไปรอบๆห้อง เริ่มรื้อของตามตู้ ตามโต๊ะ  ใจเริงเจอนาฬิกา กล้องถ่ายรูป หยิบมาดูแล้วก็คิด...“ได้ราคาทั้งนั้น  อย่านึกว่าฉันจะยอมอยู่อย่างอด ๆ อยาก ๆ”

ใจเริงรีบยัดใส่กระเป๋าสะพาย ใจเริงเปลี่ยนชุด  แล้วอึดอัดเพราะชุดคับร่าง  เห็นพุงกลมปลิ้น

“โอ๊ย...เอวฉัน  แขนฉัน  หน้า  บวมไปหมดเลย” ใจเริงมองไปที่โจ “เพราะแกคนเดียว  ทำให้ฉันอ้วน  เด็กบ้า”

ใจเริงเหวี่ยงชุดกระเด็นไป  แล้วหยิบสเตย์ออกมาจากตู้  พันรอบเอว หยิบชุดอีกตัวคว้าจะเดินไปเปลี่ยนแล้วก็ชะงัก   ปรายตาไปดูโจอีกครั้ง  สำนึกความเป็นแม่ขึ้นมาวูบหนึ่ง  แล้วก็มองดูตัวเองในกระจกแล้วก็ตัดสินใจเลือกตัวเอง  หันหน้าหนีลูกแล้วไปเปลี่ยนชุด

บ้านฤทธิ์ แอ๊ดกำลังกวาดเศษแก้ว ผ่องใสยืนกำกับ

“เสียดาย  ของแพง  คุณฤทธิ์ซื้อมาจากจีน  สมัยราชวงศ์ถังเลยนะ”

แอ๊ดหยิบเศษก้นขึ้นมา “ทำไมเขียนว่า “เมดอินไทยแลนด์” คะ คงไม่ใช่ถังแล้วค่ะ น่าจะไห”

“จะไหหรือถังก็เก็บไปเถอะ” แอ๊ดมองเลยคุณผ่อง “ตอนนี้ขอส่องก่อนค่ะ ไม่ใช่ทั้งถัง ทั้งไห  แต่คือหีบค่ะ  หีบเพชร”

ผ่องหันไปแล้วสะดุ้งเฮือก เพราะใจเริงยืนระทวยอยู่  ชุดรัดรูป หน้าใจเริงที่กลับมาสวยเด้งหน้าแน่นมาก เครื่อง ประดับแน่นเช่นกัน ต่างหู   มือ  และสร้อยคอ มีกระเป๋าสะพายใส่สมบัติที่ขโมยมา ใจเริงสะพายกระเป๋า แล้วพูดเหมือนออกคำสั่ง “ฉันจะออกไปช้อปปิ้ง  แอ๊ดคอยดู “ตาโจ” ด้วย” ผ่องใสกับแอ๊ดมองหน้ากัน ผ่องใสหันขวับมา

“เดี๋ยว! แอ๊ดไม่ใช่คนรับใช้เธอนะ  อยู่ๆจะมาสั่ง ๆ แล้วก็ออกไปช้อปปิ้งแบบนี้ไม่ได้ ลูกเธอก็เลี้ยงเองสิ”

ใจเริงหยุดหันมา “แอ๊ดไม่ใช่คนรับใช้ของเริง  แต่เป็นคนรับใช้ของพี่ฤกษ์ และพี่ฤกษ์ก็เป็นพ่อของโจ  เพราะฉะนั้นแอ๊ดก็เป็นคนรับใช้ของตาโจเหมือนกัน จบนะ !!”  ผ่องใสจะอ้าปากเถียงต่อ ใจเริงสวน