บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 28 หน้า 5
“ถ้าไม่จบ ก็ไปตามพี่ฤกษ์มาดูลูกเอง ! ลูกไม่ได้เป็นของเริงคนเดียวสักหน่อย เพศศึกษาง่าย ๆ ผู้หญิงมดลูกใกล้หมดอายุอย่างคุณน้าคงพอจะมีความรู้อยู่บ้าง..ว่าเด็กเกิดมาได้ยังไง”
ผ่องใสอึ้ง ด่าไม่ทัน !! ใจเริงพูดจบก็หันหลังเดินออกไปอย่างไม่แคร์ ผ่องใส แอ๊ด ได้แต่มองตาม
“นัง...นังใจมาร มันด่าว่าฉันแก่ใช่มั้ย ?” ผ่องใสยังอึ้งๆ งงๆ แอ๊ดชะเง้อตามใจเริงแล้วก็พูดต่อ
“นอกจากด่าว่าแก่แล้วยังเอารถของคุณผ่องไปช้อปปิ้งอีกด้วยค่ะ”
“อ๋อออ” แล้วผ่องใสก็ตาโต “ห๊ะ ???? นังเริง มันเอารถฉันไป !!!!”
ผ่องใสตกใจตาโต ช็อค !! เสียงสตาร์ทรถดังมาจากหน้าบ้าน ผ่องใสหันฟึ่บ !!!
รถญี่ปุ่นคันเล็กๆของผ่องใสแล่นออกไปอย่างเร็ว ผ่องใส กับ แอ๊ดวิ่งตามมาจากในบ้าน
“ใจเริง!! หยุดนะ!! เอารถฉันไปไม่ได้นะ ยัยใจเริง !!! ฉันบอกให้หยุด !!!”
ใจเริงยิ้มเยาะมองกระจกแล้วก็ยิ้มเยาะ “ไม่หยุด” ตรงกันข้าม เร่งเครื่องเร็วขึ้น แล่นออกจากบ้านไปเลย ผ่องใสกับแอ๊ดหอบแฮ่ก จะเป็นลม “คอยดูนะ ฉันจะฟ้องคุณฤทธิ์ อี...อีใจมาร”
แอ๊ดควักยาดมส่งให้ผ่องใส “ยาดมค่ะ คุณผ่อง ..”
“เฮ้ออออออ !!!” ผ่องใสดมไป จะเป็นลมไป “เวรกรรมแท้ๆ” ผ่องใสสงสัย...
“เดี๋ยวนะ มันจะไปช้อปปิ้ง แล้วมันเอาเงินมาจากไหน ????”
ห้างหรู ใจเริงช้อปปิ้งอย่างสะใจ .. เน้นเครื่องสำอาง เสื้อผ้า รองเท้า ที่ทาเล็บ ใจเริงจ่ายเงินอย่างมีความสุข จุดมุ่งหมายคือ ต้องกลับมาสวย และทำให้ฤกษ์กลับมาหาให้ได้
หน้าร้านเพชร ใจเริงเดินผ่านร้านเพชร มองเพชรหน้าร้านแต่ไม่มีปัญญาซื้อ ไม่ได้สังเกตว่าสุรทินอยู่ในร้าน สุรทินสั่งงานเลขาอยู่หันมองใจเริงแล้วยิ้มปลื้ม จะตรงมาหน้าร้าน แต่ใจเริงผ่านไปเสียก่อน สุรทินสั่งงานลูกน้องแล้วรีบตาม
ห้องเสื้อแบรนด์ ใจเริงเปลี่ยนชุดแล้วก็เดินออกมาจากห้องลองเสื้อ มายืนส่องกระจกบานใหญ่ด้านนอก ใจเริงกำลังหมุนไปมา เสียงสุรทินก็ดังขึ้น
“ผมว่าชุดคอกว้างแบบนี้ ไม่เหมาะกับสร้อยเส้นนี้นะครับ มันควรเป็นสร้อยที่น้ำงามระยิบระยับกว่านี้สักหน่อย”
ใจเริงหันขวับมาที่ต้นเสียง แล้วก็ชะงักนิดๆ เพราะสุรทินกดถ่ายรูปจากมือถือไว้ทันที เหมือนรอจังหวะอยู่ แชะๆๆๆ
ใจเริงเห็นสุรทิน ก็ยิ้มกว้าง “คุณทิน!!! เซอร์ไพรส์มาก ถ่ายเริงทำไมคะ ยังไม่ได้อนุญาตเลยนะ”
สุรทินยิ้ม แล้วก็เดินมาหาใจเริง “โทษครับที่ถือวิสาสะ แต่ผมส่งรูปคุณไปให้เลขาช่วยเลือกสร้อยที่เหมาะกับชุดนี้น่ะครับ คุณเริงรีบกลับหรือเปล่าครับ ? ถ้าไม่รีบจะได้ให้เค้าเอามาส่งให้ที่นี่เลย”