บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 2 หน้า 4
“นี่คุณ..มันพูดแบบนี้จะหมายความว่ายังไง ? หมายความว่าผมยังไม่โต ?”
ผ่องใสงอน “งั้นมั้งคะ ฮึ! ไม่นึกเลย เด็กใจเริงจะไปฟ้องคุณฤกษ์ นี่คงจะจัดผ่องหนักแน่ๆ คุณฤกษ์หลงเด็กคนนี้มากจริงๆ คุณต้องเตือนบ้างนะคะ”
“เตือนไม่ได้หรอกคุณ เรื่องแบบนี้มันต้องคิดของมันเอง ไม่งั้น “ไม่โต”” ฤทธิ์แยกไป
แอ๊ดเข้ามาสมทบ “คุณผ่องขา สงสัยเล็ก ๆ “ เผือก” แปลว่าอะไร”
“ก็ที่แกทำอยู่นี่ไง แส่รู้ทุกเรื่องน่ะ”
“อ๋อ เสือก”
เช้า หลายวันต่อมา การเตรียมงานของกองถ่ายรายการเล็ก ๆ กองถ่ายยกไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เห็นช่างกล้องและเด็กกองวิ่งไปมา พิมกับมาลัยวรรณกำลังช่วยจัดเซ็ทฉากทั้งของประกอบฉากและดอกไม้ เห็นไอเดียเก๋ ๆ ของมาลัยวรรณ เปรมสำรวจความเรียบร้อยของฉากแล้วทึ่ง “น้องวรรณ ไอเดียดีนี่ เรียนมาทางนี้เหรอครับ”
“ค่ะ หนูเรียนดีไซน์มา”
“สวยแล้วยังเก่งอีก สงสัยต้องจ้างมาทำประจำให้พี่แล้วละ”
“อย่าเลยค่ะพี่เปรม”
“ทำไมล่ะ รังเกียจพี่เหรอ”
“เปล่าค่ะ รายการโทรทัศน์ของพี่ใช้ทีมงานแค่นี้เอง หนังสั้นนักเรียนที่หนูทำยังใช้คนมากกว่านี้อีกนะคะ”
เปรมอึ้งไป “โธ่....นี่ยังไม่ใช่รายการจริงๆ พี่แค่ทำเทปตัวอย่างไปเสนอแต่...พี่ปลื้มไอเดียน้องจริงๆ นะ เอาดอกผักตบชวาถูก ๆ มาตกแต่งฉาก ทำให้ดู “แพง” ขึ้นมาได้” พิมและมาลัยวรรณมองหน้ากัน อมยิ้ม
“พี่เปรมคะ นั่นไม่ใช่ผักตบค่ะ นั่นดอกไฮเดรนเยีย แพงค่ะ ยืนยัน” มาลัยวรรณแยกไปแต่งฉากต่อ เปรมกระซิบพิม
“พิม อะไรเยีย ๆ เฮีย ๆ นะ”
“ไฮเดรนเยียค่ะ”
“ดอกไม้แน่นะ น้องวรรณไม่ได้หลอกด่าพี่นะ” พิมหัวเราะคิก
พิมแยกจากเปรมเข้ามาสมทบมาลัยวรรณอีกด้านหนึ่งของฉาก ทันใดนั้นเสียงฤกษ์ดังขึ้น “พิม วรรณ !”
สองคนหันไปเห็นฤกษ์อยู่ในชุดแคชชวลเก๋ๆ หน้า ผม ดูดี ดูเท่ แปลกตาใจเริงเดินถือสูทตามมาเปรมเข้ามาสมทบ
อีกคน มาลัยวรรณแซว “ว้าววววว พี่ฤกษ์ หล่อเด้งมาก นึกไม่ถึงนะเนี่ย”
“เหมาะกับตำแหน่งพิธีกรมากค่ะ” พิมชม
“ต้องยกความดีความชอบให้เริง เค้ามาช่วยตั้งแต่เช้า ไปซื้อชุดทั้งหมด แล้วก็จ้างช่างมาให้เสร็จสรรพ”
“จะหล่อก็ต้องลงทุนค่ะ”
“เริงจัดเสื้อผ้าเก่งมาก พี่ฤกษ์ดูดีไม่เหมือนพี่ฤกษ์ตอนปกติเลยอ่ะ” พิมชื่นชม
“ปกติซกมกใช่มั้ย” เปรมได้ที “ยิ่งกว่าซกมกอีกว่ะ”