บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 7 หน้า 5
บนรถเทิดพันธ์ถอนจูบ สุพรรญาลงจากรถ อารมณ์บิ้วได้ที่ทั้งคู่ เทิดพันธ์กับสุพรรญาเดินกอดกันเข้าบ้าน
ไป ใจเริงเห็นมือเทิดพันธ์โอบต่ำลงที่ก้นของสุพรรญา ใจเริงตาค้าง ด้วยความแค้นนนน ปาผ้าทิ้งรีบควานหา
โทรศัพท์มือถือ มือสั่น เปิดผิดเปิดถูก “วิดีโอๆ โอ้ยยยยยย อยู่ไหนวะ” ใจเริงรีบไถหาโหมดกล้อง
ใจเริงเปิดโหมดได้ รีบยกขึ้นจะถ่าย แต่ถ่ายได้นิดเดียว สองคนนั้นก็เดินเข้าบ้านไป ใจเริงโกรธตัวสั่น คิด คิด แล้วก็ตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถไปพร้อมกับมือถือ แล้วรีบเดินไปที่บ้านทันที
ในบ้านสุพรรญา สุพรรญาดันเทิดพันธ์ติดผนังระดมจูบกันอย่างดูดดื่ม ใจเริงยืนอยู่ที่หน้าบ้าน ลองเปิดประตูก็ล็อค ใจเริงมองเข้าไปในบ้าน เห็นเงาของเทิดพันธ์กับสุพรรญาวูบไหวไปมา ยิ่งแค้นใจตัดสินใจ “ปีน” เข้าไปในบ้านอย่างทุลักทุเล ใจเริงถอดรองเท้าคู่ละแสนกว่าบาทแล้วลุยปีนด้วยตรีนเปล่า ใจร้อนทะลุ สุพรรญาค่อยๆลดตัวลงไปที่หว่างขา ผ่อนคลายความเครียดให้เทิดพันธ์อย่างเต็มที่ เทิดพันธ์หลับตาปล่อยความคิดไปกับความใคร่ที่นำมาฉาบทับความทุกข์ในจิตใจ ใจเริงค่อยๆย่องเข้ามาที่หน้าต่าง แอบมอง แล้วก็ช็อคคคคคคคค แทบหลุดกรี๊ดดดดดด ใจเริงต้องเม้มปาก จิกตรีนสุดๆ มือสั่น ใจสั่น รีบยกมือถือขึ้นมาแล้ว กดอัดคลิปไว้ด้วยความแค้นนนนนนนน เทิดพันธ์และสุพรรญาผ่อนคลายความเครียดกันอย่างถึงพริกถึงขิง โดยไม่รู้เลยว่าทุกอย่างถูกบันทึกไว้เรียบร้อยแล้ว .....
ภายในบ้านฤกษ์ พิมยิ้มๆ หยิบกระเป๋าสะพายเตรียมเดินทาง พิมเปิดกระเป๋าดูแล้วหามือถือไม่เจอ พิมคิดๆ
พิมหาโทรศัพท์แต่ไม่เจอ หยิบโทรศัพท์บ้านมาโทร.เข้าเครื่องตัวเอง เสียงดังมาจากกล่องที่ฤกษ์หย่อนลงไป
พิมส่ายหน้า แล้วก็กดวางสาย ก่อนจะเดินไปหยิบมือถือตัวเองมาเปิดดู พิมตกใจ
“มิสคอลล์ เริง..ยี่สิบสาย !?!?”
พิมตกใจ จะโทร.กลับ..แต่สัญญาณเตือนว่าแบตหมด แล้วเครื่องก็ดับไปเลย “อ้าววววว แบตหมด”
พิมจะหันไปหาที่ชาร์ต ฤกษ์ตะโกนเข้ามา
“พิม ! ผมพร้อมแล้วนะ เจอกันที่รถนะครับ รีบลงมานะ คุณพ่อรออยู่”
“ค่า” พิมสองจิตสองใจ สุดท้ายก็ต้องตัดใจ เอามือถือใส่กระเป๋าและรีบเดินออกไป
ภายใน บ้านฤทธิ์ ห้องกินข้าว อาหารวางเต็มโต๊ะ ฤทธิ์ ผ่องใส พจน์ มาลี ยืนคุยกัน มีพิม ฤกษ์ ยืนอยู่ข้างๆ และ มาลัยวรรณยืนถือตะกร้าอาหาร อยู่ใกล้ๆ แอ๊ดยืนห่างออกไป
“คุณมาลีจะทำกับข้าวมาอีกทำไมคะเนี่ย ผ่องบอกแล้วว่าไม่ต้อง ดูสิจัดไว้เต็มโต๊ะ”
“พอดีจำได้ว่าฤกษ์ชอบทานสตูว์ลิ้นวัว ก็เลยทำมาให้เค้า ถ้าทานไม่หมดก็ให้สองคนนี้เค้าเอาไปบ้านโน้น”