บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 11 หน้า 3
“เจ้าของบ้านยังไม่กินเละขนาดนี้เลย พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงนะ” แอ๊ดส่ายหน้าอย่างเซ็ง แอ๊ดจำต้องเก็บซากที่ใจเริงกินทิ้งไว้ด้วยความหงุดหงิด ใจเริงเดินเข้ามาพร้อมกับตะกร้าผ้า “แอ๊ด.. ผ้าที่ฉันจะซัก จะให้วางไว้ไหน”
ใจเริงกระแทกวางตะกร้าบนโต๊ะแถวนั้น แอ๊ดหันมา “คุณจะซักที่ไหน ก็วางไว้ตรงนั้นแหละค่ะ”
“พูดแบบนี้..แปลว่าจะไม่ซักให้ฉันเหรอ”
“ค่ะ !!! เพราะคุณพิม กับ คุณฤกษ์ ไม่ได้ “สั่ง” แอ๊ดคงซักให้ไม่ได้ !!” ใจเริงเชิดหน้า
“ที่จริง..กินแล้ววางแบบนี้ ก็ไม่ใช่หน้าที่ของแอ๊ดที่จะต้องมาเก็บนะคะ มีมือหยิบออกมาจากตู้เย็น ก็ช่วยหยิบเก็บเข้าไปในตู้เย็นด้วยนะคะ”
“ไอ้โน่นก็ไม่ทำ ไอ้นี่ก็ไม่ทำ เพราะวิธีคิดแบบนี้ ถึงเป็นได้แค่ “คนใช้” !!”
แอ๊ดผงะ เจ็บ! ใจเริงพูดจบก็สะบัดหน้าใส่ แล้วก็คว้าตะกร้าเดินออกไปเลย “เจ็บ!!”
ภายในบ้านพ่อแม่พิม พิมคุยโทรศัพท์ “เรียบร้อยแล้วค่ะ เจอกันที่หน้าบ้านนะคะ”
พิมวางสาย..หันมาหยิบกระเป๋าเตรียมจะไป มาลัยวรรณเดินมา..ทนไม่ได้..ตัดสินใจบอก
“พี่พิม...วรรณมีเรื่องจะบอก”
“เรื่องพี่เริงอีกหล่ะสิ อะ ว่ามา” พิมยิ้มๆ เตรียมใจฟัง ไม่คิดเป็นเรื่องใหญ่
“ก่อนไปเรื่องพี่เริง ขอบอกเรื่องอดีตสามีพี่เริงก่อน คุณเทิดพันธุ์น่ะ เขามาหาพี่ที่บ้าน”
“บ้านไหน”
“บ้านพี่ฤกษ์นั่นแหละค่ะ”
“หืมม์ เขารู้จักบ้านพี่ได้ยังไง”
“ไม่รู้เหมือนกัน มาถามเรื่องพี่เริงด้วย”
“แล้วเราไปต่อปากต่อคำอะไรเขาอีกรึเปล่า”
“ก็นิดหน่อย มาหาว่าหนูเป็นคนใช้”
“อ้าว เคยเจอกันแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมจำไม่ได้”
“นั่นน่ะซีคะ วรรณเลยสวมรอยเป็นคนใช้ไปเลย สะใจ คราวนี้มาว่าเรื่องพี่เริง พี่พิมเตือน ๆ เขาหน่อยนะเรื่องการแต่งตัว” พิมแปลกใจ “แอ๊ดบอกว่าเมื่อคืน พี่เริงแต่งตัวโป๊มาก ดึกๆ ออกมาหาของกิน ใส่สายเดี่ยว ขาสั้นขนาดนี้” มาลัยวรรณทำท่าเหมือนแอ๊ด พิมผงะนิดๆ...รู้สึกวูบๆ ในใจ
“ถ้าในบ้านไม่มีพี่ฤกษ์ วรรณก็ไม่ห่วง แต่...ถ้าพี่ฤกษ์เห็น วรรณว่ามันคงไม่ค่อยดี”
พิมฝืนยิ้ม “คิดมาก พี่ฤกษ์เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น ... ไม่มีอะไรหรอกน่า” พิมยิ้มๆ พยายามไม่คิดมาก ....
“พี่ไปก่อนนะ”
“เอ่อ..พี่พิม...วรรณไม่ได้คิดมากนะ .. พี่ฤกษ์อาจจะไม่มีอะไร แต่พี่เริงอาจจะมีก็ได้ ถ้าคนที่เดินมาเจอคืนนั้นไม่ใช่แอ๊ด แต่เป็นพี่ฤกษ์ ..มันจะเป็นยังไง ??”
พิมชะงักนิดๆ ใจหายวูบ ถึงปากจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่ในใจก็อดหวั่นไหวไม่ได้