รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 22

บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 22
Pannaput_tvs
25 สิงหาคม 2560 ( 08:44 )
10.8M
เพลิงบุญ ตอน 22
11 หน้า

บทประพันธ์ - กฤษณา อโศกสินบทโทรทัศน์ - ณัฐิยา ศิรกรวิไล และ Sanctuary

รถฤกษ์แล่นอย่างเร็ว   ใจเริงนั่งหน้าเชิด “ไปถึงคอนโด เก็บของ  แล้วรีบย้ายออกไป”

ใจเริงหันขวับ “ทำไมเริงต้องย้าย ในเมื่อพิมก็รู้ความจริงหมดแล้ว เราไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป”

“พิมรู้ หรือไม่รู้ ก็ต้องย้ายออกไป ตามที่เราคุยกัน พี่ไม่ได้ให้เริงอยู่ที่นี่ตลอดไป” ใจเริงสวน “แต่เริงไม่ไป”

ฤกษ์ปรายตามามองอย่างดุ แล้วไม่พูดอะไรต่อ

“พี่ฤกษ์จะมาไล่เริงแบบนี้ไม่ได้นะคะ” ฤกษ์เบื่อหน่าย

 

ในห้องพักใจเริง  ฤกษ์เดินพรวดเข้ามาหน้าเหวี่ยงๆ แล้วก็เดินตรงดิ่งไปที่ห้องนอน ใจเริงวิ่งพรวดตามเข้ามา มองซ้ายมองขวา “พี่ฤกษ์ !!”

ฤกษ์เดินออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าของใจเริง ประมาณรวบออกมาจากตู้ ใจเริงมองตามตาเบิกโพลง

“รีบเก็บของแล้วออกไปซะ” ใจเริงรีบเข้ามายื้อ ฎเริงไม่ไป เริงไม่ไปไหนทั้งนั้น เริงจะอยู่ที่นี่!! พี่ฤกษ์จะมาเขี่ยเริงทิ้งง่ายๆแบบนี้ไม่ได้” ใจเริงยื้อจนเสื้อผ้าบางส่วนร่วงลงพื้น ฤกษ์ก้มลงเก็บ พลันสายตาปราดไปเห็นกองเปลือกกุ้งที่ใจเริงเขี่ยไปซ่อนไว้ใต้โซฟา ฤกษ์อึ้ง ค่อยๆ เดินเข้าไปหยิบมาดู ใจเริงมองตาม....แล้วชะงัก

ฤกษ์ฉุกคิดขึ้นมาทันที ฤกษ์ไปหาใจเริงที่โรงพยาบาล “เกิดอะไรขึ้น ?”

“เริงก็ไม่แน่ใจค่ะ กำลังเก็บของออกจากบ้านตามที่พี่ฤกษ์สั่ง แล้วมันก็เกิดอาการแพ้ขึ้นมา สงสัยอาหารที

สั่งตอนกลางวันจะมีกุ้งแต่เริงไม่รู้  เริงไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนพี่ฤกษ์จริงๆนะคะ”

ฤกษ์หันขวับมาทางใจเริง ใจเริงเชิดหน้านิดๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน

“ทั้งหมดมันเป็นแผนใช่มั้ย ตั้งใจเข้าโรงพยาบาล หลอกให้พี่มาส่ง แล้วก็เรียกพิมมาที่นี่”

ใจเริงทำหน้าไม่สะทกสะท้าน ฤกษ์ยิ่งปรี๊ด โยนเปลือกกุ้งลงพื้น

“ทำแบบนี้ทำไมหะ ? จะเอาอะไรอีก ที่พี่ให้ ยังได้ไม่พออีกหรือไง” ใจเริงสวน “เริงได้อะไร?  เริงไม่ได้อะไรสักอย่าง !! พี่ฤกษ์ “ได้” อยู่คนเดียว  ได้ตัวเริงได้แก้แค้นเริง  ได้ความสะใจ  อย่าบอกนะว่าไม่ใช่!!!” ฤกษ์สะอึก

ใจเริงใส่ต่อ “ห้องนี้ก็ชื่อพี่ เงินที่ให้ก็ไม่ได้จะมากมายอะไรเลย  และจะบอกให้นะ ถึงเริงไป พิมก็ไม่มีวันจะรักพี่ฤกษ์เหมือนเดิม” ฤกษ์จี๊ด...ใจเริงเดินเข้ามาฤกษ์พูดทั้งยั่ว ทั้งเย้ย “ถ้าเริงไปบอกพิมว่า..เราทำอะไรกันบ้างบนเตียง” เอใจเริงามือมาทาบหน้าอกฤกษ์ “พิมคง....”

ฤกษ์จับมือใจเริงบีบแน่น เสียงดุ “อย่ามายุ่งกับพิม”

ใจเริงจี๊ดลึกๆในใจ “ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ตอนนี้หล่ะมาเป็นห่วง ถ้ารักกันนักแล้วนอกใจพิมทำไม ยอมรับมาเถอะ ลึกๆแล้วพี่ฤกษ์ไม่ได้รักพิม”  ฤกษ์สวน หนักแน่น จริงจัง “พี่รักพิม !! ผู้หญิงคนเดียวที่พี่รักคือพิม !!”

ใจเริงจุก..ในใจเจ็บจี๊ด แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฤกษ์พูดด้วยความหนักแน่น


11 หน้า