บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 23 หน้า 2
สาวๆคนอื่นดีใจ วิ่งเข้าหา “ฉันนึกว่าพี่จะทิ้งพวกฉันแล้ว”
“ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่มีวันตาย ขอบใจโว้ย ที่พวกเอ็งดูแลม้าที่ปากทางอย่างดี ข้าเดินเท้ามาหลายวัน ถ้าไม่ได้ม้าที่ผูกไว้ คงมาไม่ถึงค่าย” ทั้งหมดทยอยลงจากหลังม้า
“โห ค่ายพี่ใหญ่โตขนาดนี้เลยหรือ” เสือชินชอบใจ
สมุนดีใจ “สาวๆก็สวยด้วย”
เปิ่นตื่นเต้น “ทางเข้าค่ายของพี่ สุดยอดจริงๆ แบบนี้ พวกตำรวจหาทั้งชาติก็ไม่เจอ”
“ข้าบอกแล้ว พวกเราจะกลับมายิ่งใหญ่ ตอนนี้ให้นังเล็กๆไปหาข้าวหาปลามาให้กินก่อน กินเสร็จข้าจะเล่าให้ฟังถึงแผนการจัดการกับไอ้ปลัดศรัณย์”
พู่ตีสีหน้าร่าเริงเล่นละคร วิ่งเข้าไปหาเสือขาว “พี่ขาว ดีใจจริงๆจ้ะที่พี่กลับมา”
เสือขาวโอบพู่เดินเข้าไป เสือชิน เปิ่นและคนอื่น โอบสาวๆ เดินยิ้มร่าเริงขึ้นเรือนไป
เรือนเจ้าคุณบำรุง ริน บรานี บุรณี สามสาวนั่งคุยกัน รินเศร้ามาก แต่ไม่ได้ร้องไห้ แค่คิดหนัก
บรานีโวยวายใส่อารมณ์ แข็งกร้าวขึ้นทุกที “ศรัณย์พูดออกมาได้ว่าจะวางเราอยู่ในที่สูง ฟังยังไงมันก็คือคำขอเลิกกับหล่อน หนอย จะกลับไปคบกับชิ้นเก่าล่ะสิ หล่อนคอยดู ศรัณย์ต้องกลับไปคบกับดวงสวาท ฉันเอาหัวเป็นประกัน”
สีหน้ารินตระหนกทันที บุรณีรีบแก้ “คุณปลัดบอกแล้วไงคะ ว่าเขาห่วงงาน เขาขอกลับไปทำงานก่อน”
“แล้วอีกหน่อย ถ้างานเสร็จแล้วล่ะ จะเอายังไงกับหล่อน จะทิ้งไว้อย่างนี้ตลอดเลยใช่ไหม ใช่สิ แม่ดวงสวาทเป็นหม้ายผัวตายแล้วนี่ เขากลับไปคบกันได้แล้วนี่”
“เบาๆหน่อยพี่รานี” บุรณีปราม เตือนให้เห็นแก่รินบ้าง รินหน้าซีดแล้วซีดอีก “ที่ดวงสวาทฆ่าตัวตายน่ะ ส่วนหนึ่งก็เพราะปากของพี่นี่แหล่ะ อย่าลืมสิคะ”
บรานีอึ้งไป นึกขึ้นมาได้ บรานีรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน “ก็.. ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
รินมีแต่ความกังวลใจในสีหน้า “คุณศรัณย์ไม่ตัดสินใจให้แน่นอนลงไปอย่างนี้ รินก็มีแต่ร้อนใจจนแทบจะเป็นบ้า”
บรานีโวยต่ออีก “หล่อนไม่ต้องไปสนใจผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างนั้น หล่อนยังสาว รวยมากอีกต่างหาก เลิกไปเลย ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ออกไปเที่ยว คบผู้ชายคนใหม่”
“นั่นเท่ากับมีชู้เลยนะคะ รินยังแต่งงานจดทะเบียนกับเขาอยู่ รินทำไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงก็ทำไม่ได้”
“ฮึ่ย น่าเบื่อ”
ในที่สุด รินก็คิดออกเอง “เฮ้อ หยุดๆ” รินจับหัวตัวเอง “หยุดคิดมากเสียที ในเวลาที่คิดอะไรไม่ออก ก็แค่ทำหน้าที่ ทำหน้าที่ของเรา” รินลุกขึ้นยืน กลับมาเข้มแข็งขึ้นอีกหน่อย