บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 23 หน้า 4
รินยิ้ม หยิบหนังสือมาเปิด “ขอบคุณค่ะ เมื่อวานต้องเข้าประชุมกับฝ่ายบัญชี ฟังเขาไม่รู้เรื่องเลย เลยต้องรบกวนคุณบุให้หาหนังสือมาให้ ขอบคุณนะคะ”
“แล้วคนนี้เขารู้เรื่องไหม” บุรณีบุ้ยใบ้ไปที่ชรัตน์ที่หลับอยู่
“เมื่อวานก็หลับแบบนี้เหมือนกันค่ะ” ทั้งสองขำกันเบาๆ
“ตัวเป็นรองผู้จัดการ ไม่รู้เรื่อง ตัวยังขอหนังสือมาอ่าน แล้วนายคนนี้เป็นพี่ชายตัวเป็นผู้จัดการ ช่างไม่เดือดร้อนอะไรเลย”
ชรัตน์เพิ่งงัวเงีย ตื่นขึ้นมา มองบุรณี “ฝันดีชะมัด ฝันเห็นคุณบุรณี” ชรัตน์ก้มลงนอนต่อแล้วสะดุ้ง “เฮ้ย คุณมาจริงๆนี่”
“กำลังจะกลับแล้วค่ะ เวลาทำงาน ไม่อยากนั่งนาน...ไปนะตัว” บุรณีลุกไป
“โฮ้ย อย่าเพิ่งสิครับ นั่งคุยกันก่อน ผมเป็นเจ้าของบริษัท ใครจะมาว่าผมได้”
“คิดแปลกๆ เพราะเป็นเจ้าของสิคะ ถึงทำไม่ได้ เจ้าของไม่รักษาระเบียบวินัย แล้วองค์กรจะมีระเบียบวินัยได้ยังไงกันคะ” บุรณีเดินออกไป
ชรัตน์พยักหน้าว่าจริง “จริง พูดอีกก็ถูกอีก เอ้า เดี๋ยวสิครับ เดี๋ยว” ชรัตน์เดินตาม
ชรัตน์เดินตามบุรณีมาคุย “งั้นผมพาคุณออกไปนอกบริษัท ไปดื่มทานไอศกรีม นั่งคุยกัน ไม่ให้พนักงานเห็นแบบนี้ได้ใช่ไหมครับ”
“คุณจะคุยกับฉัน คุยเรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องทั่วไป ... เยอะแยะออก...ผม เอ้อ คิดถึง” ชรัตน์เขิน
บุรณีตัดสินใจพูด สีหน้าจริงจังขึ้นมา “คุณเลิกสนใจฉันเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์หรอก”
“ตัดหนทางกันอีกแล้ว”
“ฉันเรียนจะจบปริญญาตรีแล้ว กำลังจะสอบชิงทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ”
“โอ ดีใจด้วยครับ แบบนี้ต้องฉลอง”
“ถ้าฉันสอบชิงทุนได้ฉันจะหายไปหลายปีเลยนะ คุณควรจะหาผู้หญิงคนอื่นที่มีเวลาดูแลคุณ ไม่ใช่ผู้หญิงที่บ้าเรียนอย่างฉัน”
ชรัตน์อึ้งมาก จริงจังขึ้นมาตามบุรณี “พูดตรงตีเข้าแสกหน้าเลยทีเดียว”
“ฉันไม่อยากให้คุณเสียเวลา เสียประโยชน์ ผู้ชายอย่างคุณมีคนดีๆ คนสวยๆ รอเข้าคิวมากมาย ให้ฉันเป็นน้องสาวคุณเหมือนกับริน แบบนี้ดีแล้ว...ว่าไหมคะ” บุรณีมองชรัตน์ มีแววตัดใจนิดๆ ก่อนจะเดินออกไป
ชรัตน์ ยืนนิ่งตัวชา มาถึงตรงนี้ได้ไงวะ “นี่เราโดนบอกเลิก ตั้งแต่ยังไม่คบเลยนะนี่”
บุรณีเดินออกมา หน้าเศร้าลงเรื่อยๆ ชรัตน์ไม่ตามมา มองกลับไปนึกอาลัยอาวรณ์ แล้วก็หลับตา สะบัดหัว ตัดใจเดินออกไป