บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 10 หน้า 4
“เปิดร้านทอง คนหนึ่งเช่าบ้าน อีกคนเปิดร้าน ฮู้ย” สายพูดภาษาใต้ “ดื้อด้านกันนัก”
รินตกใจสุดเพราะรู้ว่าเป็นเรื่องที่คนอย่างอรุณฤกษ์ไม่คิดจะทำ “ไหนบอก ไม่ชอบทำร้าน ชอบรับราชการไม่ใช่หรือคะ นี่เกิดอะไรขึ้น นี่ย้ายมาจริงๆเลยหรือคะ”
อรุณฤกษ์แจกนามบัตรให้ทุกคนมาถึงศรัณย์ ศรัณย์เบี่ยงตัวหนี “ไม่เอา ไม่มีเงินซื้อ!”
“ไม่ซื้อก็ไม่ซื้อ วันนี้ผมตั้งใจจะพาทุกคนเข้าเมืองด้วยรถคันนี้ ไปทานบะกุดเต๋ที่ภัตตาคารในเมืองกัน ไปด้วยกันนะครับ คุณหญิง ริน คุณศรัณย์”
“รถคันนี้ ไม่น่าจะมาพาไปทานข้าวเฉยๆ คงอยากพาเมียชาวบ้านกลับกรุงเทพด้วยมากกว่า” รินหน้าเสียไป เพราะศรัณย์มองมาตาเขียว
อรุณฤกษ์ สีหน้ายียวน “อุ๊ยคุณพูดเองนะ คุณหญิงครับ ผมไม่ได้พูดนะ ลูกชายคุณหญิงพูดเอง”
“ลูกผู้ชายที่ไหน เขาประพฤติตัวแบบคุณบ้าง ไอ้ตี๋เอ๊ย” ศรัณย์จะเดินเข้าไป
เสนอรีบไปจับ “โฮ้ย อย่าครับ อย่า”
“มาเลยมา คราวที่แล้วผมไม่พร้อม งวดนี้ฟิตมาใหม่ จัดนัดล้างตากันสักนัดเอาไหม เอาไหม”
เสริมเข้าไปดึง “โอ๊ะ อย่าเพิ่งครับ”
“นี่หยุดๆ หน้าตา การศึกษาก็ดีกันทั้งคู่ ทำตัวเหมือนเป็นเด็กไม่รู้จักคิด ไม่อายคนงานกันหรือไง” คุณหญิงแก้วดุศรัณย์มากกว่าอรุณฤกษ์
ศรัณย์จ๋อยเล็กๆ ตัดสินใจเปลี่ยนเสียงเป็นสุภาพทันที เปลี่ยนท่าทีหน้ามือเป็นหลังมือ “ขอโทษก็ได้ เชิญขึ้นบ้านครับ”
เสริมกระซิบสาย เพราะรู้สึกว่า ศรัณย์ มีท่าทางอ่อนข้อง่ายเกินไปผิดนิสัย “เอ๊า ไหงง่ายๆอย่างนี้ล่ะแม่”
“เออนั่นสิ ยอมแพ้ได้ไงวะ”
คุณหญิงแก้วเดินนำอรุณฤกษ์ ขึ้นบ้าน รินตามไป ศรัณย์ยืนเฉยไม่ตาม
เสนอสงสัย “เอ้า ไม่ตามไปหรือครับ”
ศรัณย์ส่ายหน้า ยิ้มเจ้าเล่ห์ เดินออกไป “หาอะไรทำสนุกๆดีกว่า” ศรัณย์เดินมาจับรถคันหรู
ริน อรุณฤกษ์ คุณหญิงแก้ว ทั้งสามนั่งลงคุยกัน
“พี่อรุณ นี่คุณพ่อคุณแม่พี่ ยอมให้พี่มาเปิดร้านทองที่นี่จริงหรือคะ”
“ท่านไม่ชอบงานราชการที่พี่ทำอยู่แล้ว พอรู้ว่าพี่ยอมเปิดร้านทอง ยอมทำธุรกิจของบ้านเรา ท่านก็เลยให้ทุนมา ร้านพี่อยู่ตรงตลาดเลย พี่นอนอยู่ชั้นบนของร้านนั่นแหล่ะ”
คุณหญิงแก้วอ่อนใจ “คนหนึ่งก็มาเช่าบ้านข้างๆ อีกคนก็มาเปิดร้านใกล้ๆ นี่ใจคอจะไม่ยอมลดราวาศอกกันเลยใช่ไหมนี่”
อรุณฤกษ์เป็นห่วง “คุณดวงสวาท เขามาทำอะไรรินหรือเปล่า”
รินส่ายหน้า คุณหญิงแก้วนั่งมองทั้งสองคนกลุ้ม