บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 22 หน้า 2
“อีนี่ แช่งกูเหรอ หนอย” นักเที่ยวจะตบ
อรุณฤกษ์ รีบขวาง “โอ๊ะ ใจเย็น ครับ นี่ครับค่าเสื้อผ้าชุดใหม่ ผมให้แทนคำขอโทษ คุณคนสวยด้วย” อรุณฤกษ์แจกเงินให้ทั้งสองคนแล้วดึงบรานีออกมา “มานี่เลย มานี่”
บรานีถูกลากไป แต่ยังไม่วายหันมาด่า “หญิงชั่ว ชายเลว เลวทุกคน โกหกทุกคน อย่าให้เจอนะ อย่าให้เจอ”
คนทั้งคลับมองบรานีเป็นตาเดียว
หน้าคลับที่จอดรถ อรุณฤกษ์ลากบรานีมาอบรมที่รถ “มานี่เลย มานี่ เมาอาละวาดแบบนี้ ระวังเถอะ อายุจะสั้น”
บรานียังอารมณ์ค้างร้องไห้ออกมา เมาผสมเศร้า “ฮือ หญิงชั่ว ชายเลว ฮือ คนทรยศ คนหลอกลวง”
“รานี ฟังพี่นะ ถ้าอยากแก้แค้นพณิช เธอต้องทำตัวให้มีคุณค่าให้เขาเสียดาย ไม่ใช่ทำตัวสำมะเลเทเมาแบบนี้ เขารู้เข้า เขาก็หัวเราะเยาะเอาน่ะสิ”
บรานีคร่ำครวญ ทุกข์ไม่เลิก ร้องไห้ฟูมฟาย “พี่อรุณช่วยรานีด้วย ช่วยที รานีไม่มีอะไรเหลือแล้ว เป็นแม่หม้ายผัวทิ้ง ไม่มีอะไรเหลือแล้ว ฮือ”
“แม่หม้ายที่มีความสุข คนโสดที่มีชีวิตดีๆมีเยอะแยะไป ทำไมรานีไม่เอาอย่างเขาล่ะ”
“ทุกคนต้องหัวเราะเยาะรานีแน่ รานีรู้รานีไม่มีอะไรเหลือแล้ว ฮือความรักเจ็บปวด เจ็บปวดเหลือเกิน ความรักที่ไม่เจ็บ ไม่ทุกข์ คงไม่มีใช่ไหม ฮือ” บรานีกอดอรุณฤกษ์ ร้องไห้
อรุณฤกษ์สงสารสุดใจ กอดไว้
ป้อมตำรวจริมทางหลวง ด่านตรวจบนถนนนี้ตั้งขึ้นเพื่อหาตัวเสือขาวและเสือชิน ตรวจรถที่ผ่านมาแต่ละคัน ศรัณย์เฝ้าดูห่างๆ ค่อยๆเดินออกมามองท้องฟ้า ตรงมุมเงียบๆไม่มีคน ศรัณย์นึกถึงอดีต คิดถึงรินมาก กลัวเหมือนกันที่ต้องจากกัน ในที่สุดก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว ศรัณย์ร้องไห้ สะอึกสะอื้นออกมา ขณะยืนในความมืดคนเดียว
บ้านพระพิจารณ์ธุรกิจ พระพิจารณ์ธุรกิจหลับไปแล้ว รินนั่งเฝ้าห่างไป รินนั่งร้องไห้อยู่ในสภาพทุกข์ทรมานเช่นเดียวกัน
วันใหม่ ที่ตั้งจุดสกัด ศรัณย์ทำงานยันเช้า เสนอเอาปิ่นโตมาให้ “คุณหญิงให้มาตามดูครับ ให้มาถามว่า เมื่อคืนคุณนอนไหน ท่านทำปิ่นโตมาส่งคุณด้วย”
“ก็นอนแถวนี้แหละ ไปบอกแม่ด้วยนะว่าไม่ต้องห่วงฉัน”
“คุณรินปิดบ้านศิวะเวทย์ไปแล้ว ไม่มีใครไปค้างหรอกครับ เธอคงไม่เปิดบ้านนั้นแล้ว”
ศรัณย์อึ้ง แล้วพยักหน้ารับรู้ “อือ....”
“คุณรินร้องไห้เสียใจมาก ไม่กลับไปคุยกันให้รู้เรื่องหน่อยหรือครับ”
ศรัณย์เหม่อมองออกไป ยังไม่รู้จะทำอะไรดี