บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 22 หน้า 5
“คนที่ผิดงานนี้คือนายรัณย์ ไม่ใช่ริน เห็นใจคุณพ่อบ้าง ท่านเจ็บแค่ไหนที่รู้ว่ารินเป็นคนใช้ ชีวิตรินยังอีกยาวไกล ทรัพย์สมบัติพวกนี้ อาจจำเป็นในอนาคต พี่จะไม่ยอมให้รินกลับไปลำบากอีกเด็ดขาด”
“พวกเราขอยืนยัน เราคงรับคืนไม่ได้ หลานใจเย็นลงก่อน ให้เวลาศรัณย์เขาอยู่คนเดียว ห้เขาได้คิดดูก่อนเถอะนะ”
“ไม่คืน... ไม่รับคืน ของลูก ของลูก” พระพิจารณ์ธุรกิจดิ้นรนมากขึ้นเพื่อแสดงความรู้สึกของตน
“โธ่คุณพ่อ ...”
“ของริน ของริน” พระพิจารณ์ธุรกิจตบที่นอนซ้ำๆอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหยุด อาละวาดด้วยอารมณ์ภายใน “ของริน ของริน”
ทุกคนสะเทือนใจกับสภาพของพระพิจารณ์ธุรกิจ จนรินต้องไปกอด “ค่ะๆพอแล้วๆ รินทราบแล้ว รินทราบแล้วค่ะคุณพ่อ พอแล้วๆ” รินกอดพระพิจารณ์ธุรกิจร้องไห้ ตระหนักในความรักของพ่อ
บ้านดวงสวาท ดวงสวาทเบลอๆงงๆถูกปลุกขึ้นมาในตอนเช้า
นิจแต่งตัวเต็มยศพร้อมขึ้นเครื่องแล้ว “ดวง ตื่นเร็วลูก เก็บของไปสนามบินกัน”
“มีอะไรกันคะแม่”
“ไอ้มิสเตอร์จิม มันเชิดเงินของบริษัทเรา มันบินออกนอกประเทศไปแล้ว เราต้องหนี ต้องหนีแล้ว”
มหินท์เอากระเป๋าเดินทางมาวาง เร่งรีบจะไปสนามบินให้เร็วที่สุด “เสร็จหรือยังคุณ ไปแต่งตัวเลยลูก ข้าวของไม่ต้องเอาไป ไปหาเอาที่โน่น”
ดวงสวาทงง “หนี ... นี่เราจะหนีอะไรคะ”
มหินท์อธิบาย “หนีเจ้าหนี้น่ะสิ เงินนั่นเรากู้ธนาคารมา ไหนจะกรรมการบริษัทคนอื่นๆ อีก หนีตอนนี้ เรายังเอาทรัพย์สมบัติออกไปได้ ถ้ารอเขาฟ้องเราจะไม่เหลืออะไรเลยนะลูก”
ดวงสวาทตระหนก “เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง แล้วคุณชายล่ะคะ”
“ไม่รู้ อยู่ในห้องมั้ง แม่ไม่สนใจหรอก ตัวต้นเหตุแท้ๆ บริหารงานผิด แถมยังโง่โดนเค้าหลอกอีก”
“พ่อไม่ฆ่ามันตายก็ดีเท่าไหร่แล้ว อยากจะทำห้าง อยากจะเอาฝรั่งมาทำ แล้วไง เจอฝรั่งซีซั้ว พลอยทำให้เราลำบากไปด้วย มาเร็วเข้าไปแต่งตัว”
ดวงสวาทรู้ “ถ้าหนีคราวนี้ เราคงกลับมาที่นี่ไม่ได้”
นิจปราม “อย่าเพิ่งคิดเลยน่า หนีก่อนเถอะ”
“ไม่ หนูไม่ไป ชีวิตหนูอยู่ที่เมืองไทยนี่ หนูไม่หนี”
มหินท์ดุ “นี่อย่ามาดื้อตอนนี้นะ ไปเร็วเข้า เดี๋ยวนักข่าวเอาไปลงข่าว เราจะยิ่งลำบากนะ”
“ไม่ค่ะ หนูไม่เกี่ยวข้องด้วย ทำไมหนูต้องหนีคะ หนูไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“โฮ้ย ไอ้ลูกดื้อ พูดอะไรไม่เคยฟัง มานี่เถอะเร็ว” นิจเข้าไปลากลงจากเตียง
ดวงสวาทสะบัดแล้วหนีไปอยู่มุมห้อง ยังไงก็ไม่ไป “ไม่ อยากไปก็หนีไปกันเอง หนูไม่ไป”