บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 15 หน้า 2
เมื่อวานที่ว่าการอำเภอ พระสงฆ์ประพรมน้ำมนต์บริเวณประตูที่เสือขาวมาเสียบมีด มาป้ายเลือดไว้ ทุกคนยืนเรียงแถวกัน พนมมือ เสร็จนายอำเภอพยักหน้าให้ศรัณย์ออกไปพูดข้างๆกัน
นายอำเภอเกริ่น “คุณไสยเป็นพลังศักดิ์สิทธิ์ตามธรรมชาติ เหมือนมีดเล่มหนึ่ง ขึ้นกับผู้ใช้จะนำไปใช้แทงคนดีหรือคนชั่ว แทงคนดีก็เป็นโจร แทงคนชั่วก็เป็นตำรวจ ทหาร”
ศรันย์เสริม “ผมไม่ได้เล่นคุณไสยเพราะผมถือในอำนาจสูงสุด ผมมีศรัทธา! มือของโจรทำร้ายก่อกรรมทำเข็ญผู้คน คนพวกนี้มีแต่คนสาปแช่ง มือสกปรกเช่นนี้ ต่อให้มันสวดภาวนาอัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็เทียบกับมือของเราทุกคนไม่ได้”
“ไม่ว่ามันจะทำอะไรตรงนี้ แต่มันทำภายใต้ตราครุฑอันศักดิ์สิทธิ์” นายอำเภอชี้ขึ้นไป “ความเลวทรามทั้งปวงจะเกิดขึ้นสัมฤทธิ์ผล เป็นไปไม่ได้”
“เมื่อใดที่พวกคุณต้องต่อสู้กับมัน อย่ากลัว จงคิดถึงศรัทธาที่ทำให้คุณเป็นข้าราชการ ศรัทธาต่อศาสนา ต่อประเทศชาติ ต่อประชาชน ศรัทธาที่ขาวสะอาดจะต้องชนะศรัทธาสกปรก เราต้องชนะ” ศรัณย์ชูมือขึ้น “ชนะ”
ทุกคนชูมือและพูดตาม “ชนะ ชนะ”
โชติ เสนอและทุกคนสีหน้ามั่นใจ นายอำเภอพยักหน้าพอใจ
ร้านทองในตลาด อรุณฤกษ์ และอาแปะนั่งหาวเฝ้าร้านทอง ตำรวจคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ห่างไป
อรุณฤกษ์บ่น “เฮ้อ จะเปิดทำไมวะร้านกู ตั้งแต่มีหมายโจรมา ก็ไม่มีคนเข้าสักคน”
แปะย้อน “มีตำรวจมานั่งเฝ้า มันต้องมีคนซื้อมั่งสิ”
สิงห์เปิดประตูเข้ามาคนเดียว อรุณฤกษ์ กระตือรือร้นต้อนรับ “มาแล้วๆ ....สวัสดีๆครับ หนุ่มๆหล่อแบบนี้ ทองหมั้นขอแต่งงานสาวใช่ไหมครับ”
“สวัสดี เรามาตามนัด ขอรับ”
“นัด ?.... เรานัดกันหรือครับ”
ตำรวจไหวตัวก่อน ชักปืนออกมาแต่ไม่ทันสิงห์ หันไปยิงใส่ตำรวจตายทันที อรุณฤกษ์ และอาแปะหดตัวลงไปใต้โต๊ะ ด้านนอกรถบรรทุกคันหนึ่งมาจอด เสือกิจ นิ่มและสมุนอีกหลายคนกรูกันลงมา พร้อมยิงปืนเปิดทางเปรี้ยงๆๆๆ เปิดทางเข้าในร้าน เสียงกรี๊ดชาวบ้านดังระงม พร้อมหลบวูบวาบ
“โอ้โห คราวนี้มากันเยอะเลย เยอะเกินไปน้า” อาแปะรำพัน
โจรบุกเข้ามาในร้านมาช่วยกัน สิงห์โกยทองลงกระเป๋าดำ
เสือกิจยืนดูต้นทางหน้าร้าน คอยยิงปืนขึ้นฟ้า และบางครั้งกราดไปรอบๆ “เสือขาว บุกโว้ย ใครอย่าแหยมเข้ามา ไส้ไหลไม่รู้นะโว้ย”