บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 15 หน้า 3
อรุณฤกษ์ โผเข้าไปกอดกับอาแปะ อยู่ใต้โต๊ะ ท่องสวดมนต์จีน สวดเจ้าแม่กวนอิม พร้อมกันมาก “ นำโม ไต่ซือ ไต่ปุย กิวโคว กิวหลั่ง เล่งก๊ำ กวงสีอิมผู่สัก”
หน้าร้าน ชาวบ้านร้องกรี๊ดแอบอยู่ตามมุมต่างๆ ด้วยความตกใจกับเสียงปืนของเสือกิจที่ยิงไม่หยุด
เสือกิจตะโกนก้อง ”พวกมึงดูเอาไว้ จะมีปลัดกี่คนก็คุ้มครองพวกมึงไม่ได้หรอก เพราะฉะนั้นไปบอกไอ้ศรัณย์ให้กลับกรุงเทพไปซะ”
ใช้เวลาไม่กี่นาที พวกของสิงห์และนิ่มก็กวาดทองทั้งร้านใส่กระเป๋าดำ โดดขึ้นรถที่จอดรอออกไปพร้อมกับเสือกิจ พร้อมกับยิงปืนไปตามทาง ออกไปจากตลาดได้ในที่สุด
ที่ว่าการอำเภอ โชติโผล่เข้ามา หลังจากไปตรวจงานข้างนอกเข้ามาเอาปืน “เสือขาวปล้นแล้ว ไปเร็ว” โชติวิ่งนำเจ้าหน้าที่ชายหลายคนออกไปปกป้องชาวบ้าน จนหมดสำนักงาน เสือขาวที่แอบอยู่เห็นดังนั้นก็เดินเข้าไปในห้องทำงานปลัด เพราะไม่มีใครขวางแล้ว
ห้องทำงานปลัด จิ้มลิ้มนอนหลับกรนครอกๆ ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอก
“เมื่อไหร่ศรัณย์จะกลับเนี่ย หรือว่าจะไปกับน้องเมียยัยนั่นจริงๆ” เสือขาวบุกเข้ามา ดวงสวาทตกใจ “แกเป็นใคร”
จิ้มลิ้มตื่นขึ้น “หวัดดีค่ะคุณปลัด ค้างนอกบ้าน โทรมไปเยอะนะคะ” จิ้มลิ้มหลับต่อ
“ปลัดไปไหน” เสียงเสือขาวห้วน ดุ
“พูดจาไม่เพราะพวกชาวบ้านล่ะสิ จะมาร้องเรียนอะไรคุณปลัดล่ะ ไปเขียนคำร้องหน้าห้องโน่น”
“แล้วคุณเป็นใคร มานั่งในห้องคุณปลัดทำไม”
“ฉันแต่งตัวขนาดนี้ ยังดูไม่ออกหรือยะ ออกไปได้แล้วไป๊”
“เมียคุณปลัด ?”
“ก็ใช่สิยะ”
“มาจากพระนคร ?” ดวงสวาทพยักหน้า “สวยขนาดนี้คุณปลัดคงรักมาก”
“แน่นอน! ฉันเป็นเมียคนเดียว! เป็นเมียที่ศรัณย์รักมาก รักที่สุด”
“ดี” เสือขาวหยิบปืนออกมา กระโดดไปล็อกคอดวงสวาท
“กรี๊ด แกจะทำอะไร นังจิ้มลิ้ม ช่วยด้วย”
จิ้มลิ้มตื่นขึ้นมาอีก “อืม กอดกันก็ดีแล้วนี่คะ”
“กรี๊ด ช่วยด้วย” เสือขาวเอามือไปปิดปาก
จิ้มลิ้มสะดุ้งตื่นขึ้น “ว้ายๆโจร โจร” จิ้มลิ้มออกวิ่ง เสือขาวยิงออกไปเปรี้ยงแจกันแตกกระจายตรงหน้าจิ้มลิ้ม “อ๊าย ไม่ไปแล้วค่ะ กลัวแล้วค่ะ” จิ้มลิ้มนั่งลงพนมมืออยู่กับที่กับพื้น “ฮือ ราดด้วยค่ะ” จิ้มลิ้มกลัวจนฉี่แตก