บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 15 หน้า 4
เสือขาวเก็บปืนหยิบมีดผูกผ้าขาวออกมาแทน “หยุด ห้ามส่งเสียงอะไรออกมาทั้งนั้น” จิ้มลิ้มปิดปากตัวเอง “ฮะฮะฮ่า ตอนแรกว่าจะทิ้งมีดไว้เป็นที่ระลึกในห้องนี้ เฉยๆ แต่ตอนนี้ฝากรอยแค้นไว้ที่เมียรักของมันดีกว่า” ดวงสวาทดิ้นพราดส่งเสียงออกมาไม่ได้ มือของเสือขาวยังล็อกคอไว้ อีกมือหนึ่งถือมีดเข้ามาใกล้ ดวงสวาทตาเหลือกลาน “มันฆ่าน้องชายกู ระวังเมียกับแม่ของมัน ให้ดี กูจะฆ่าเมื่อไหร่ก็ได้”
เสือขาวขยับมีด จิ้มลิ้มและดวงสวาทร้องกรี๊ด
ห้องอาหาร บ้านพณิช สารวัตรเดินถือวิทยุสื่อสารเข้ามาบอกทุกคนที่นั่งทานของหวานอยู่ “วิทยุเพิ่งแจ้งเข้ามาว่าเสือขาวมันปล้นร้านทอง เมื่อห้านาทีที่ผ่านมา”
นายอำเภอเหวอ “ปล้นร้านทอง กลางวันแสกๆเนี่ยนะ”
ผู้ว่างง “ไหนคุณบอกว่าวันอาทิตย์ไง นี่เพิ่งวันพุธ”
ศรัณย์รีบเอาแผนที่จากในเป้ มากางกลางโต๊ะ รวดเร็ว มีสติ เยือกเย็น “เราต้องเอาทองคืน คำนวณจากเวลาที่มันปล้นมีสามเส้นทางที่มันจะเดินทางกลับค่ายของมัน นี่ครับจุดนี้ จุดนี้และจุดนี้ต้องตั้งจุดสกัดดักชิงทองคืนทั้งสามจุด”
ทั้งหมดมารุมดูแผนที่
“ผมไปเตรียมรถให้ทุกท่านนะครับ โฮ้ยเสือขาวมันเหิมกริมนัก โฮ้ย” เสนอตื่นเต้น เดินชนประตู ปัง “แฮะ ๆไม่เป็นไรครับ” เสนอยิ้มแห้ง ออกไป
นายอำเภอแนะ “จุดนี้น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด”
“ครับ ใช้เวลาน้อยที่สุดในการเข้าไปในป่า กลับค่ายโจรของมัน”
“ผมจะนำกำลังไปดูแลจุดนี้เอง ไปก่อนนะครับ” สารวัตรรีบออกไป
“ผมจะโทรศัพท์ประสานขอกำลัง สำหรับสองจุดที่เหลือ” ผู้ว่าเสริม
นายอำเภออาสา “จุดที่สอง ผมจะดูแลเอง ประสานได้แล้วส่งกำลังไปเจอกับผมนะครับ” ผู้ว่าพยักหน้า นายอำเภอออกไป
“โทรศัพท์ทางนี้ค่ะ” ผู้ว่าปลีกตัวตามบรานีไปที่โทรศัพท์
“ผมจะดูจุดที่ 3 กำลังทางเราอาจจะไม่พอ” ศรันย์เรียกริน “ รินมานี่ จุดตรงนี้นะจำเอาไว้ หล่อนต้องขึ้นรถไปประสานกับกำนันคล้าย หารถ หาชาวบ้านมาเจอกับผมตรงนี้”
“จำได้ค่ะ คุณพณิชคะ ช่วยงานราชการหน่อยนะคะ ขับรถพาดิฉันไปที”
“ด้วยความยินดีครับ”
“คุณแม่อยู่ที่นี่นะคะ ไม่ต้องห่วงพวกเรา” รินออกไปกับพณิช
คุณหญิงพิมมองตามความเข้มแข็งของรินทึ่งๆ “ช่วยงานคุณปลัดได้ด้วยหรือคะ”
คุณหญิงแก้วเล่า “บราลีเค้าคุ้นเคยกับชาวบ้านค่ะ ตามปลัดไปนอนในหมู่บ้านอยู่บ่อยๆ ไม่มีรังเกียจรังงอนเลยค่ะ”
“โอยตาย รอรับรางวัลเมียดีเด่นได้เลย เฮ้อ” คุณหญิงพิมอับอายหนักขึ้น
ผู้ว่าบอกศรันย์ “ผมจะหากำลังไปช่วยทั้งสามจุดให้มากที่สุด”