บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 12
“หน้าตาของวงศ์ตระกูล ไม่ใช่ความดีหรือคะ”
“ความดี...เป็นเกียรติยศแท้จริงแน่นอนอยู่แล้ว แต่สำหรับคนในสังคมที่มีทั้งปัญญามากปัญญาน้อย มีคนดีมีคนเลว เปลือกนอกก็สำคัญ ใส่ชุดนี้แล้วแต่งหน้าซะ เอาให้เหมือนลูกท่านเจ้าคุณ ให้สวยยิ่งกว่าคุณหนูทุกคนในพระนคร”
รินนั่งลง หยิบเครื่องสำอางมาเตรียมแต่งหน้า
โถงบ้านดวงสวาท ดวงสวาทเดินเข้ามา
จิ้มลิ้มกระวนกระวายเดินไปมารออยู่ “โฮ้ย กว่าคุณจะกลับ”
“ฉันออกไปเสริมสวย อยู่บ้าน เบื่อจะตายอยู่แล้ว มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” ดวงสวาทยิ้ม “หรือว่าศรัณย์กลับมาบ้าน”
“น้องสาวคุณบราลี มารับคุณหญิงแก้วไปไหนไม่รู้ค่ะ”
“น้องสาว .... มาเที่ยวมั้ง ไม่ใช่เจ้าตัวบราลีเขานี่ ช่างมันเถอะ”
“แล้วถ้าเขารับออกไปเจอกันล่ะคะ”
“ไปเจอบราลีน่ะหรือ”
“ไปเจอคุณศรัณย์ด้วยอะไรอย่างนี้น่ะค่ะ อย่าลืมสิคะตอนนี้คุณศรัณย์อยู่กินนอนที่อำเภอ ทั้งกลางวันกลางคืน เจอใครบ้างเราก็ไม่รู้”
“เอางี้ ไปดูที่อำเภอก็แล้วกัน ไหนๆ ศรัณย์จะนอนที่อำเภอแล้ว ฉันก็ตามไปนอนที่นั่นด้วยเลย อยู่ที่นี่ก็มีแต่ความเงียบกับความเหงา ไป ...ไปเก็บของ” จิ้มลิ้มพยักหน้า กระตือรือร้น ไปเก็บของ
ห้องรับแขก บ้านพณิช ศรัณย์ พณิช บรานี ผู้ว่า ภรรยา คุณหญิงแก้ว นายอำเภอและสารวัตร นั่งทานออเดิร์ฟอยู่ มีเสนอและคนใช้คอยดูแล
ผู้ว่าเกริ่นขึ้น “ตั้งแต่มีข่าวเสือขาว ผู้คนก็พากันกลัวไปหมด ไม่กล้ามาตั้งรกรากที่นี่ คุณพณิชถือว่าเข้าใจท้องถิ่นนี้ดีมาก ไม่ใช่ทุกท้องที่เสียหน่อยที่อันตราย”
“ผมค้าขายขึ้นล่อง มานอนโรงแรมจังหวัดนี้บ่อยๆ ตอนนี้มีคุณปลัดกับภรรยามาอยู่ใกล้กันก็เลยตัดสินใจซื้อบ้าน เผื่อมีอะไรจะได้ขอความช่วยเหลือจากคุณปลัด”
ศรันย์ออกตัว “คุณพณิชมีกิจการค้าขายใหญ่โต คงไม่ต้องพึ่งอะไรผมหรอกครับ”
“ก็ไม่แน่หรอกครับ” พณิชยิ้มร้ายออกมานิดหนึ่ง ศรัณย์สบตาสงสัยขึ้นมานิดหน่อย
นายอำเภอชม “ขนมนี่อร่อยมากเลย ชาก็หอม”
“ฝีมือภรรยาคุณปลัด พี่สาวดิฉันเอง”
คุณหญิงพิมหันมองหา “คุณดวงสวาท มาด้วยหรือคะ เอ้า แล้วทำไมไม่ออกมาทักทายกันล่ะคะ”