บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 14
ศรัณย์คิดแล้วพยักหน้า เดินมาที่กีตาร์ที่วางอยู่พร้อมเก้าอี้ ศรัณย์ขึ้นไปนั่งเริ่มเล่นกีตาร์วอร์มมือก่อน ทุกคนปรบมือ ยิ้มแย้ม “นึกถึงตอนเด็กๆ ผู้ชายทุกคนหัดเล่นกีตาร์เพราะผู้หญิง วันนี้ผมจะเล่นให้ผู้หญิงที่สวยที่สุดของผม คุณแม่และ...ภรรยา” ศรัณย์มองหน้าคุณหญิงแก้วและริน ส่งสายตาความรักลึกซึ้งแล้วเริ่มร้องเพลง
คุณหญิงพิมยิ่งอึดอัด หน้าเสีย อับอายต่อเนื่อง กระซิบผู้ว่า “เฮ้อ .... ร้องเพลงรักให้กันด้วย”
เสนอพึมพำเบาคนเดียว ดูศรัณย์มอบเพลงรักให้รินแล้วปลื้มปริ่มใจ “แหม คันปาก แม่สาย ไอ้เสริม คุณโชติ กำนันคล้าย ไอ้เหนอจะเล่าๆๆเรื่องวันนี้ ให้คนทั้งโลกฟังเลยทีเดียว”
รินสบตาศรัณย์ ที่ส่งความรักมาให้ทั้งสายตา ทั้งบทเพลง ทั้งสายตาลึกซึ้ง รินอายๆ
ห้องอาหาร บ้านพณิช คนใช้เตรียมสำรับ พณิชเดินนำทุกคนมานั่งประจำที่เพื่อ ทานอาหารเย็น
“เชิญค่ะ สำรับพร้อมแล้ว”
ในครัว คนใช้เริ่มยกอาหารออกไปจนหมด รินดูแล คุณหญิงแก้วเดินออกมาหา
“คุณแม่ อยากได้อะไรคะ”
คุณหญิงแก้วเข้ามากอด “คิดถึงเหลือเกิน .... มาถึงเมื่อไหร่ลูก”
“สองวันก่อน มาช่วยดูบ้านให้รานีเขาก่อนน่ะค่ะ”
“ที่ทำทั้งหมดนี่ เพื่อดัดหลังดวงสวาทเขาใช่ไหม”
“แผนของคุณพณิชกับบรานีเขาน่ะค่ะ รินคนเดียวคงไม่กล้า”
“ดีแล้วล่ะ ขนาดพระพุทธเจ้ายังสอนให้ปรามคนที่ควรปราม ดวงสวาทน่ะหมู่นี้ทำอะไรแต่ละอย่างเหลือเกินทั้งนั้น กลับบ้านเรานะลูก ... ที่โน่นวุ่นวายไปหมด แม่สาย นายเสริมเขาจะลาออก ถ้าหนูไม่กลับ”
“จริงหรือคะ”
“ดอกไม้ดอกไร่ก็ถูกตัดหมด หนูไม่ห่วงดอกไม้ของหนูเหรอลูก”
“ดอกไม้ยังขวางหูขวางตาเค้าขนาดนั้นเลยหรือคะ”
คุณหญิงแก้วบอกในสิ่งสำคัญ “ฟังให้ดีๆนะ พ่อศรัณย์ตั้งแต่กลับมา ไม่เคยนอนบ้าน นอนที่อำเภออย่างเดียว เขาต้องการแสดงความบริสุทธิ์ใจเพื่อรอหนูกลับมา เขาต้องการแสดงให้หนูเห็น หนูไว้ใจเขาได้”
รินยิ้มขอบคุณคุณหญิงแก้ว คุณหญิงแก้วเดินไป ศรัณย์ที่เดินตามมาได้ยินหมดแล้ว “ขอบคุณครับคุณแม่” คุณหญิงแก้วพยักหน้ารับ เดินออกไป ศรัณย์เดินมาใกล้ริน “ชุดวันงานแต่งก็สวย วันนี้ก็สวย สวยบ่อยๆอย่างนี้ มันทรมานใจฉันนะรู้ไหม” ศรัณย์จับมือรินขึ้นมา
“คุณก็เห็นแล้วนี่อยู่ที่บ้าน ฉันมีแต่ความสุข แต่มาที่นี่มีแต่เรื่องเหนื่อยใจ” รินยกมือที่จับกันขึ้นมาดู “มือที่จับกันนี้จะจับกี่ครั้ง นับยังไงก็ห้า” รินนับนิ้ว “หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ห้า” รินปลดมือออก