บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 14 หน้า 13
“พี่สาวดิฉันเป็นลูกสาวคนโตของท่านเจ้าคุณบำรุงประชากิจ เป็นภรรยาที่แต่งงานอย่างถูกต้องกับคุณศรัณย์ เธอชื่อบราลีค่ะ”
บราลีเดินงามสง่า สวยสไตล์ลูกคุณหนูออกมา นำคนใช้ยกถาดอาหารมาอีกอย่าง “ขออภัยที่ออกมาช้าค่ะ ห่วงปั้นขลิบไส้ปลา ลองทานดูนะคะ”
ศรัณย์หน้าเหวอไป ไม่นึกว่าจะได้เจอ คุณหญิงแก้วดีใจมาก “บราลี บราลีจริงๆด้วยลูก”
ผู้ว่า คุณหญิงพิม สารวัตรมองหน้ากันงงๆ นายอำเภอยิ้มแห้งๆ รู้ความจริงอยู่คนเดียว
ผู้ว่างง “นี่มันอะไรกัน”
เสนอยิ้มปากกว้าง ดีใจสุดๆเหมือนกัน “เหมือนเห็นนางฟ้ามาโปรดเลย รอดแล้ว ไอ้เหนอเอ๊ย”
ศรัณย์เปลี่ยนมาเป็นถอนใจ ยิ้มออกมา อย่างน้อยเขาก็ยอมลงมาอยู่ใกล้ๆ ยังไม่หมดหวังเสียทีเดียว
นายอำเภอหันมาบอกคณะของผู้ว่า เสียงเบา “ผมตั้งใจจะไปเรียนให้ทราบ มัวแต่ยุ่งๆ เอ้อ คุณดวงสวาทเป็นเมียคนก่อน คนนี้เป็นเมียแต่งครับ”
“คุณพระช่วย” คุณหญิงพิมจับอกตกใจ “มีเมียสองคนเชียวหรือ”
ผู้ว่าที่งงๆเครียด เปลี่ยนมาหัวเราะ
สารวัตรแซว “เข้าใจแล้ว แหม คุณปลัดของเราหล่อเหลาขนาดนี้ มีเมียสองคนก็ถูกแล้วนะ”
ผู้ว่าหัวเราะกันกับสารวัตร คุณหญิงพิมคนเดียวหน้าเสีย
“ดูคูณปลัดสิ คราวที่แล้วหน้ายุ่งเป็นยุงตีกัน คราวนี้นั่งอมยิ้มเชียว คุณถือหางเมียผิดคนแล้วคุณหญิง”
“โอ๊ยตาย ฉันอยากเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี”
คุณหญิงแก้วชม “หนูบราลีทำอาหารไทย ทั้งคาวหวานเก่งมาก ท่านไหนอยากทานอะไร แวะมาบอกได้เลยนะคะ”
รินจัดวางขนมบนโต๊ะเสร็จ ศรัณย์ที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่นาน ก็อดใจไม่ไหวเอามือมาจับมือรินไปไว้ที่ตักแล้วดึงให้นั่งลงข้างๆ รินอายๆ ทั้งสองนั่งลงมองหน้ากัน
“จับมือกันด้วย” คุณหญิงพิมชี้ให้ผัวดู
รินรีบสะบัดออก ศรัณย์ไม่ยอมดึงเอาไว้ให้นั่งชิดติดกัน จับมือกันไว้
“สองสาวพี่น้องเขาตัวติดกันมาก บรานีภรรยาผมจะให้พี่สาวมาดูเครื่องเรือนให้ เลยขอตัวคุณบราลีมาพักที่นี่สองสามคืน วันนี้คงต้องส่งคืนแล้ว”
“ดีเลยครับ เพราะผมอยากได้คืน ใจจะขาดแล้ว”
เสนอตบเข่าฉาดออกมาคนเดียว คนอื่นยิ้ม เสนอสะดุ้ง กลับไปเจียมตัว “เหนอหน้าไปหน่อย ขอโทษครับ”
นายอำเภอเอ่ย “ปลัดของเราเป็นทั้งนักรัก นักบู๊เลย เยี่ยมจริงๆ”
“เป็นนักร้องด้วยครับ กีตาร์คุณปลัดก็เล่นได้นะครับ” เสนอมองไปที่กีตาร์ของพณิชวางอยู่มุมหนึ่ง
พณิชอึ้ง “เล่นได้หรือครับ”
“หัดตอนเด็ก ตอนบ้านยังมีอันจะกินน่ะครับ ตอนหลังไปอยู่วัดก็ไม่ได้เล่น”
“ถ้าคุณเล่นให้เราฟังตอนนี้ ผมยกให้คุณเป็นของขวัญเลยเอ้า”