บทละครโทรทัศน์ ปดิวรัดา ตอนที่ 9 หน้า 3
“วิ่งไปดูผมหรือ”
รินรีบเปลี่ยนสีหน้า “เอ้อ ไปช่วยเขาทำกับข้าว เป็นคนกระตือรือร้นแบบนี้ทุกเช้าค่ะ” รินเดินไปสองสามก้าวต่อ ทำเป็นไม่สนใจ
ศรัณย์พูดตามหลัง “กระตือรือร้นทุกเช้าเนี่ยนะ พูดออกมาได้ จะโดนลักหลับ เพราะขี้เซาล่ะสิไม่ว่า” ศรัณย์ขึ้นเรือนไป
รินค่อยหันมาแอบมอง เห็นท่วงท่าเดินเป็นปรกติ ถอนใจโล่ง ที่เขาปลอดภัยเรียบร้อย
บ้านดวงสวาท ช่างก่อสร้างซ่อมแซมบ้านกันอยู่ มีนั่งร้านทาสี ตอกนั่นนี่เหมือนทุกวัน ดวงสวาททานอาหาร จิ้มลิ้มดูแล “รสชาติไม่ได้เรื่อง”
“ก็หนูบอกแล้วว่าไม่ถนัด”
“งานบ้านไม่ถนัด งานอาหารก็ไม่ถนัดแล้วแกถนัดอะไร”
จิ้มลิ้มแลบลิ้นแผล่บๆ “ประจบเจ้าค่ะ ประจบถนัดมาก เอางี้ไหมเจ้าคะ หนูรู้จักร้านหนึ่ง ทำอาหารชาววัง เจ้าของมาจากบางกอก อร่อยมาก หนูจะสั่งปิ่นโตมาให้”
“ก็ดี เอ ท่าทางแกจะรู้มาก เอางี้ ที่อำเภอนี้ จังหวัดนี้ ใครเป็นใครบ้าง”
“คุณจะรู้ไปทำไมคะ”
“ก็ฉันลงทุนเช่าบ้านจะมาอยู่ที่นี่แล้ว ฉันก็ต้องรู้สิ ว่าใครเป็นใครในบ้านนี้เมืองนี้บ้าง”
จิ้มลิ้มพยักหน้าเข้าใจ
ค่ายโจร ทั้งหมดนั่งประชุม เสือบางรายงาน “ฉันออกไปลาดตระเวนมาแล้ว เมื่อคืน มีคนตามไอ้ขุนมาจริงๆ ดูจากรอยรองเท้า เป็นพวกข้าราชการ น่าจะสองคนพี่”
“ทีหลังระวังหน่อยสิ ปล่อยให้มันตามมาถึงนี่ได้ยังไง ดีนะพี่ขาวรู้ตัวก่อน” เสือกิจดุขุน
"ขอโทษพี่”
เสือขาวแค้น “ไอ้ปลัดคนใหม่ คราวที่แล้วก็ใส่ความเรา ... ชักอยากจะเห็นหน้าแล้วว่า กินดีหมี หัวใจเสือมาจากไหน ถึงกล้าต่อกรกับเสือขาว”
เสือบางกร่าง “คราวที่แล้วแค่ปราบโจรปล้นควายกระจอกๆ มันคงได้ใจ อยากได้หน้าเพิ่ม คิดจะต่อกรกับก๊กเรา มันไม่ง่ายหรอกโว้ย”
เสือกิจท้วง “พวกมันเข้ามาใกล้กับที่ตั้งค่ายของเราอยู่นะครับ มันคงพาคนมาอีก”
เสือขาวมั่นใจ “ทางเข้าค่ายของเราลึกลับพิสดาร มันตามไม่เจอหรอก”
เสือบางเสนอ “จัดการไอ้ปลัดไฟแรงนั่นซะก็สิ้นเรื่อง ไอ้พวกอยากมีผลงานไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนี้ ไม่ครณามือฉันหรอก ฉันอาสาเองพี่”
เสือขาวพยักหน้าว่าตกลง