รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 7 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 7 หน้า 2
4 มกราคม 2559 ( 15:10 )
1.4M
สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 7
13 หน้า

ทันทีที่พันกรกลับถึงบ้าน ก็เข้าไปหาประภาพรรณที่ห้องนอน โวยวายใส่ประภาพรรณที่ไปหาเรื่องปทุมวดี

“ผมเคยขอร้องมิวแล้วไม่ใช่หรือครับ ทำไมต้องหาทางตอบโต้คุณแม่ทุกเรื่อง อย่างนี้เมื่อไหร่จะดีกันได้ ล่ะครับ” 

ประภาพรรณพยายามอธิบายเหตุผลกับสามี “คุณกร มิวก็ไม่อยากจะยุ่งกับคุณแม่หรอกนะคะ แต่คุณกรก็รู้ว่าเมื่อก่อนมิวเคยคลุกคลีกับวงการนี้มา ทำไมเรื่องง่ายๆ แค่เอาเพชรปลอมมาย้อมแมวขาย มิวจะดูไม่ออก” 

พันกรถอนหายใจเหนื่อยใจ “เพชรปลอมหรือไม่ปลอม ผมว่ามิวปล่อยคุณแม่ไปเถอะ ท่านเป็นผู้ใหญ่แล้ว ท่านอยากจะทำ อยากจะซื้ออะไรมันก็เรื่องของท่าน เงินของท่านนะครับ” 

ประภาพรรณไม่ยอมแพ้ รีบหยิบสร้อยเพชรของปทุมวดีที่แอบไปเอามาจากลิ้นชักหัวเตียง และหยิบสร้อยเพชรของดวงแก้วขึ้นมา เพื่อพยายามจะพิสูจน์ให้ดู “นี่ไงคะ สร้อยเพชรแท้ของคุณแม่ แล้วนี่ก็สร้อยเพชรปลอมที่สองแม่ลูกนั่นมาหลอกขาย...”

พันกรกลับเข้าใจผิดไปอีกเรื่อง “นี่มิวแอบไปหยิบสร้อยเพชรของคุณแม่ตั้งสองเส้นเลยเหรอครับ ถ้ามิวอยากได้ทำไมไม่บอกผม ผมจะซื้อ ให้ มิวไปหยิบมาเฉยๆ มันเข้าข่ายขโมย อย่าเอานิสัยเก่ามาใช้ที่นี่” 

ประภาพรรณอึ้งเสียใจที่พันกรพูดจาดูถูกตัวเอง

 

หน้าห้องพันกร พวกปทุมวดีโผล่หน้ามาทีละคนแล้วรวมหัวกัน แอบฟังพันกร และประภาพรรณทะเลาะ กันอยู่ แว่วเสียงสองคนเถียงกัน...

“คุณกร! หยุดดูถูกมิวเดี๋ยวนี้นะ” 

“มิวสิหยุด...” 

พวกปทุมวดีไม่รู้ว่าทะเลาะเรื่องอะไรแต่ก็สะใจที่ได้ยินว่าประภาพรรณกับพันกรเสียงดังใส่กัน ต่างหันมายิ้มแล้วก็หัวเราะคิกคักให้กันอย่างสนุกสนาน

“สมน้ำหน้านังมิว โดนตากรดุเลย...” ปทุมวดีเอ่ยอย่างสะใจ

ที่มุมหนึ่งน้อยยืนมองการกระทำของพวกปทุมวดีอยู่ ก็เห็นใจและสงสารประภาพรรณเหลือเกิน...ตัดสินใจว่าต้องเล่าเรื่องแพนเข้าไปในห้องพระให้ได้...“คุณมิว น้อยต้องบอก!”

 

ประภาพรรณเข้ามานั่งลงที่โต๊ะเตรียมอาหารในครัวอย่างเซ็งๆ แล้วถอนใจ น้อยมองประภาพรรณแล้วถอนใจเช่นกัน แต่เสียงดังกว่า สองคนสลับกันถอนหายใจ แต่น้อยถอนหายใจหนักกว่าจนประภาพรรณงงว่าน้อยเป็นอะไร 

“น้อยล้อเลียนชั้นเหรอ” 

“เปล่านะคะคุณมิว” 

“อ้าว แล้วถอนหายใจทำไม” 

น้อยเห็นแววตาห่วงใยจริงใจของประภาพรรณ แล้วก็ตัดสินใจวิ่งปรู๊ดปร๊าดไปรอบห้องครัวชะโงกดูตามหน้าต่าง หน้าประตูไม่เห็นมีใคร แล้วมานั่งหอบแฮ่ก “น้อยมีเรื่องจะบอกคุณมิวค่ะ” ประภาพรรณมองน้อย รอฟังสิ่งที่จะ 


13 หน้า