บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 7 หน้า 4
ประภาพรรณมองพันกรอย่างไม่เชื่อหูว่าพันกรจะคิดกับเธอแบบนี้ หญิงสาวน้ำตาคลอ เงื้อมือตบหน้าเขาอย่าง เหลืออด พันกรกุมแก้มตัวเองไว้อย่างตกใจ “คุณไม่เคยลืมว่าชั้นเคยมีอดีตยังไง ก็ไม่เป็นไร แต่ไม่คิดว่าคุณจะเอาอดีต...มาตัดสินชั้นแบบนี้”
พันกรได้สติ คว้าแขนประภาพรรณไว้ “มิว!!! มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ” เธอแกะมือเขาออก หันมามองด้วยสายตารวดร้าว “ผมขอโทษ ผมอาจจะพูดแรงเกินไป แต่ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นนะมิว”
ประภาพรรณกลับมานั่งสงบสติอารมณ์ในห้อง สักพักก็คว้ามือถือมากดโทรหานิโรบลด้วยเสียงสั่นเครือ “นิด มิวเอง”
ที่สนาม พันกรลูบที่หน้าตัวเองด้านที่โดนประภาพรรณตบ แล้วเหม่อคิดถึงเหตุการณ์ในห้องพระ ป้าม้วน แต้ว เดินผ่านมา เลยหยุดและแอบซ่อนตัวดูจากอีกมุมใกล้ๆ กัน
“คุณกรของชั้นเป็นอะไรไปละเนี่ย ทำไมมานั่งเหม่ออยู่คนเดียว” ป้าม้วนสงสัย
“นั่นสิป้า ปกติเห็นตัวติดกันกับนังคุณมิวจะตาย” แต้วอยากรู้อยากเห็น
“สงสัยจะทะเลาะกันนะ แกลองไปสืบซิ นังแต้ว” ป้าม้วนสั่งการเสร็จก็เดินไป
“ได้เลยจ้ะป้า เรื่องเผือกขอให้บอก” แต้วหัวเราะชอบใจ หันมาเจอน้อยที่กำลังจะมาเชิญพันกรไปกินข้าวเย็นพอดี
“นังน้อยมาพอดี นี่! แกรู้อะไรดีๆ แล้วลืมบอกชั้นมั้ย”
“อย่างแกเนี่ย...อยากรู้เรื่องดีๆ กับเค้าด้วยเหรอ ชั้นเห็นวันๆ เอาแต่สอดรู้เรื่องชาวบ้านไปทั่ว” น้อยเดินผละจากแต้วไปอย่างรำคาญ “หลบ...ชั้นจะไปตามคุณพันกรไปกินข้าวเย็น”
“นั่นไง นี่มันหน้าที่นังคุณมิวเมียรักไม่ใช่เหรอ มันไปไหนซะล่ะ” แต้วย้อนถาม
“แกนี่มัน!!!” น้อยของขึ้นทันที
“งั้นเรื่องที่ชั้นสงสัยก็คงจริงสินะ” แต้วยิ้มร้าย น้อยไม่สนใจแต้ว รีบเดินไปหาพันกร
แต้วยกสำรับอาหารเย็นเดินผ่านมา ปทุมวดีกำลังคลี่พัดออกพัดตัวเองอย่างอารมณ์ดี แพน และดวงแก้วนั่งอยู่ด้วยกัน
แพนเสแสร้งเป็นมีน้ำใจ รีบลุกขึ้น“แต้วไหวมั้ยจ๊ะ ให้ชั้นช่วยอะไรมั้ย”
ปทุมวดีมองแพนอย่างชื่นชมในน้ำใจของแพน“คุณดวงแก้วเลี้ยงหนูแพนมาดีจริงๆ นะคะ”
ดวงแก้วยิ้มรับอย่างเต็มใจ“พี่หญิงก็ชมเกินไปค่ะ”
แต้วดีใจนึกว่าแพนอยาก จะช่วยจริงเลยส่งสำรับอาหารให้ “ดีเลยค่ะ คุณแพน ฝากถือแป๊บนะคะ แต้วมีเรื่องจะมารายงานคุณๆ อยู่พอดี”
แพนไม่รับสำรับสักที กัดฟันพูดเบาๆ ปากไม่ขยับ “นี่!!! จะให้ชั้นช่วยถือจริงๆ รึไง” แต้วงงๆ หดสำรับกลับมา แพนแกล้งพูดเสียงดัง ให้ปทุมวดีได้ยิน “แต้วว่าถือเองไหวเหรอจ๊ะ จ้ะๆ”