บทละครโทรทัศน์ สะใภ้รสแซ่บ ตอนที่ 7 หน้า 5
แต้ววางสำรับลงบนโต๊ะ แล้วหมอบตัวลงนั่งกับพื้น “คุณหญิง คุณดวงแก้ว คุณแพนขา แต้วว่าตอนนี้ ขาเตียงคุณพันกรกับนังคุณมิวมันจะหักมิหักแหล่ แล้วค่ะ”
ปทุมวดี ดวงแก้ว และแพน มองหน้ากันแล้ว เอ่ยปากอย่างตื่นเต้น“จริงเหรอ”
“นังแต้วแกรู้อะไร รีบคายออกมาเลย” ปทุมวดีคาดคั้น
แต้วยืดอกเล่าอย่างภาคภูมิใจ “เรื่องมีอยู่ว่า...” ทั้งสามคนโน้มตัวลงไปสุมหัว กับคนรับใช้อย่างแต้ว ด้วยความลืมตัว แล้วสักครู่ก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจออกมา
เวลาเย็น ทุกคนพร้อมที่โต๊ะอาหาร แต่ประภาพรรณยังไม่มานั่งร่วมโต๊ะด้วย
ปทุมวดีเปิดฉากโจมตีกับปรีชาชาญทันที “ดูสิ แม่สะใภ้คนเก่งของคุณน่ะ แค่มานั่งกินข้าวพร้อมกัน แค่เนี้ยะ...ก็ยังทำไม่ได้”
“นั่นสิคะ ใช้ไม่ได้เลย ปล่อยให้พ่อสามี แม่สามีรออย่างนี้ได้ยังไง” ดวงแก้วสำทับ
“นี่ไม่ใช่แค่วันนี้นะ ตลอดเวลาที่คุณไปดูงานเมืองนอก แม่นี่ก็ทำแบบนี้อยู่เรื่อย ให้หัวหงอกหัวดำนั่งรอ ไปเหอะ แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน..แล้วยังจะ.. “ ปทุมวดีเอ่ยขึ้นจะด่าต่อ เรื่องมารยาท ต่ำ ทราม
แต่พันกรตัดบทด้วยความอึดอัดใจไม่อยากให้ปทุมวดีต่อว่าประภาพรรณอีก “เดี๋ยวผมไปตามเองครับ” พันกรทำท่าจะลุกขึ้น
ปทุมวดีสั่งเสียงเฉียบขาด“นั่งลง แล้วกินกันได้แล้ว ชั้นหิว”
แพนยิ้มร้าย แล้วปรับสีหน้าเป็นอ่อนหวาน ชี้ไปที่อาหารที่วางอยู่ ตรงหน้าพันกร “อุ๊ย จานนั้นของโปรดแพนเลยค่ะ”
“หนูแพนย้ายไปนั่งตรงนั้นเลยจ้ะ จะได้ตักสะดวก” ปทุมวดีชี้ช่อง
“จริงด้วยค่ะ แพนจะได้เทคแคร์พี่กรด้วย” แพนดี๊ด๊ารีบลุกขึ้นไปนั่งข้างพันกรทันที พันกรลอบถอนใจอย่าง อึดอัด แพนจะตักอาหารใส่จานให้พันกร แต่เปลี่ยนใจป้อนใส่ปากพันกร
พันกรเบี่ยงตัวหนีอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณแพนตามสบายเลยครับ”
ประภาพรรณยืนดูอยู่อีกมุมด้วยความ หึงหวง นึกถึงสิ่งที่คุยกับนิโรบล
“มิวเลือกคุณกรมาเป็นสามีก็เพราะเค้าเข้าใจมิวไม่ใช่เหรอเพราะฉะนั้น อย่าปล่อยให้ความเข้าใจผิดเล็กๆ น้อยๆ ทำให้มิวต้องเสียคุณกรไปนะ”
ประภาพรรณตัดสินใจเดินเข้าไปตรงที่นั่งของตน “คุณกรขา ภรรยามาแล้วค่ะ ใครไม่เกี่ยวช่วยลุกด้วย”
แพนสบตา ปทุมวดีอย่างขอความเห็นใจ ปทุมวดีพูดกับแพนอย่างอ่อนโยน“หนูแพนไม่ต้องลุกหรอกลูก” เธอหันมาเสียงโหดกับประภาพรรณ “หล่อนมาช้าเอง ตรงไหนว่างก็นั่งๆ ไปเถอะ”
“แน่ใจนะคะ คุณแม่สามี ได้เลยค่ะ” ประภาพรรณลากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆ เบียดชิดกับปทุมวดี
“นี่หล่อน!!! มานั่งข้างชั้นทำไมยะ”
“อ๊ะ ก็คุณแม่สามีบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าตรงไหนว่างก็ให้นั่งๆ ไปเถอะ”
พันกรได้แต่สบตาปรีชาชาญอย่างอ่อนใจ ปรีชาชาญพยักหน้านิดๆ อย่างรู้กันกับพันกรว่าต้องเป็นคนสงบศึกครั้งนี้