บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 22 หน้า 11
แมงเม่า และเป้ากำลังทำอาหารในครัวไป คุยกันไป
“เอ๊ะ แม่เป้า มาว่าฉันเล่นตัวได้อย่างไร ก็บ้านเมืองมีศึกติดพันจริงๆ ยังจะให้ฉันคิดเรื่องออกเรือนอยู่อีกรึ”
“อย่านึกว่าฉันรู้ไม่เท่าทันแม่เลย แม่จะหาเรื่องบ่ายเบี่ยงต่างหาก” แมงเม่าแอบค้อนใส่เพื่อนที่มารู้ทัน
“ท่านเจ้าคุณกำแหงมีทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติครบถ้วน แลเอกภรรยาก็เสียไปแล้ว ทั้งยังไม่ปรากฏว่ามีเมียน้อย ดีถึงขั้นนี้ อย่าว่าแต่มีศึกมาประชิดเลย” เป้ายิ้มขี้เล่น “ต่อให้ถึงขั้นรบกันบนหลังม้าก็ควรคิด”
แมงเม่าโวยวาย “ตายแล้วแม่เป้า ถ้าคุณท้าวโสภามาได้ยินเข้าคงอกแตกตาย คอยดูเถิด ฉันจะฟ้องคุณท้าว”
เป้าทิ้งค้อน “หาเหตุผลมาเถียงสู้ฉันไม่ได้ ก็ยกเอาคุณท้าวมาข่มขู่” เป้าหันไปมองด้านหลังแมงเม่า
“ฉันพูดถูกหรือไม่เจ้าคะ ออกพระศรี” แมงเม่าได้ยินเป้าพูดกับขันทองเลยรีบหันไปดู เห็นขันทองยืนหน้านิ่งๆอยู่ด้านหลัง ขันทองตีหน้าตาย ทำไม่รู้ไม่ชี้ “ฉันไม่รู้ดอก เรื่องของแม่แมงเม่า ให้แม่แมงเม่าตัดสินใจเองเถิด”
ขันทองแกล้งเดินไปดูอาหารทางอื่น แล้วก็แอบยิ้มขึ้นมาไม่ให้ใครเห็น ดีใจที่แมงเม่าไม่ตอบรับท่านเจ้าคุณกำแหง แมงเม่าเห็นขันทองไม่สนใจตนก็น้อยใจขึ้นมาทันที ลึกๆแล้วอยากให้ขันทองมีปฏิกิริยากับเรื่องนี้บ้าง แต่ขันทองกลับเฉยเมยเหมือนไม่มีความหมายอะไร แมงเม่าหน้าหงิกงอ ทิ้งค้อนตามหลังขันทองทันที ขันทองมองดูสำรับเสร็จก็หันมาพูดกับเป้า “แม่เป้า สำรับไหนรึ ที่จะเอาไปให้แม่เลื่อน”
“เอาไปแล้วนี่เจ้าคะ”
ขันทองตกใจสุดๆ ซักกลับเสียงดัง “เรื่องนี้เป็นหน้าที่ฉัน ใครกันที่เอาไปแทนฉัน”
เป้าตกใจ “ไม่ทราบเจ้าค่ะ เป็นนางข้าหลวงใหม่ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเหมือนกัน”
ขันทองรีบออกจากครัวไปทันทีด้วยความร้อนใจสุด เป้างงมาก หันไปพูดกับแมงเม่า “ออกพระเป็นกระไรไปรึ”
แมงเม่าคิดตาม ก่อนจะฉุกคิดขึ้น “แย่แล้ว ฆ่าปิดปาก”
ในคุก สำรับข้าวหล่นลงพื้น ข้าวปลาอาหารหล่นกระจายอยู่ในห้องขัง เลื่อนถูกยาพิษลงไปชักดิ้นชักงอ ตา เหลือกอยู่บนพื้นในห้องขัง ขันทองและหลวงศรีมะโนราชรีบเข้ามาในคุก ตามด้วยโขลนจำนวนหนึ่ง พอทุกคนเห็นสภาพเลื่อนต่างก็ตกใจ
“ไขกุญแจซีคุณหลวง” หลวงศรีมะโนราชรีบหยิบกุญแจมาไข พอไขเสร็จ ขันทองก็รีบเปิดประตูเข้าไปหาเลื่อนทันที ขันทองเข้าไปดูอาการเลื่อน “แม่เลื่อนๆ” เลื่อนน้ำลายฟูมปาก ชักดิ้นชักงอ ทรมานสุดๆ
ขันทองหันไปตวาดหลวงศรีมะโนราช “ยังจะยืนอยู่อีกคุณหลวง รีบตามหมอซี คุณหลวงเป็นคนดูแล หากแม่เลื่อนเป็นกระไรไป มีหรือจะพ้นผิด”
หลวงศรีมะโนราชหน้าเสีย แล้วพาลโกรธเลื่อน “ตายก็ไม่ตาย แล้วยังหาเรื่องเดือดร้อนให้อีก”