บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 22 หน้า 12

หลวงศรีมะโนราชรีบออกจากคุกไปตามหมอทันทีอย่างหัวเสีย ขันทองพยายามจับตัวเลื่อนที่ดิ้นด้วยความทรมานไว้ โดยมีพวกโขลนเข้ามาช่วยจับกันอย่างโกลาหล

ในตำหนักเจ้าจอมเพ็ญ เจ้าจอมเพ็ญกำลังคุยกับจมื่นศรีสรรักษ์อยู่ในตำหนัก จมื่นศรีสรรักษ์หน้าเครียด

“คุณพี่อย่าห่วงเลยขอรับ คนที่กระผมใช้ไปปิดปากนังเลื่อนเป็นนางโจรที่ไว้ใจได้ แลไม่รู้ด้วยว่ากระผมกับคุณพี่เป็นผู้ใด      ซ้ำกระผมยังส่งออกนอกวังไปแล้ว อยู่ที่ยาพิษของคุณพี่ว่าจะมีฤทธิ์เพียงใดเท่านั้น  เพราะกระผมรู้มาว่า ได้ตามหมอหลวงมารักษานังเลื่อนได้ทันท่วงที ถ้ามันหาย คงเปิดปากออกหมดสิ้นเป็นแน่”

เจ้าจอมเพ็ญยิ้มมั่นใจ “ยาพิษของพี่ ไม่มีทางหายไปได้ดอก อยู่ที่ว่ามันจะพ้นคืนนี้หรือไม่เท่านั้น”

“เช่นนั้นก็ถือว่าสิ้นเรื่อง คุณพี่อย่าได้ทำเรื่องเช่นนี้อีกก็แล้วกันขอรับ”

เจ้าจอมเพ็ญไม่พอใจ “ดูคุณพระนาย จะเกลียดชังสิ่งพี่ทำเสียเหลือเกิน ถึงได้พูดตอกย้ำอยู่ได้”

“ถูกขอรับ  กระผมเกลียดสิ่งที่คุณพี่ทำ” เจ้าจอมเพ็ญตวาดแว๊ด “คุณพระนาย”

จมื่นศรีสรรักษ์หน้าเศร้าลง “อย่าโกรธเคืองกระผมเลยขอรับ กระผมเกลียดสิ่งที่คุณพี่ทำ แต่กระผมก็ไม่สามารถเกลียดชังคุณพี่ได้อยู่ดี” จมื่นศรีสรรักษ์ขบกรามแน่นด้วยความคับแค้นใจ “มันเป็นความทุกข์อย่างถึงที่สุดแล้ว ที่คนที่เรารักกระทำในสิ่งที่เรารังเกียจ” เจ้าจอมเพ็ญสะบัดหน้าไปทางอื่น ด้วยความเจ็บใจที่น้องไม่เข้าข้าง

จมื่นศรีสรรักษ์ถอนใจ ไม่รู้จะหาทางออกจากเรื่องนี้ยังไงดีเหมือนกันได้เดินกลับออกไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ยามเย็น ที่เรือนขันทองในห้องนอนห้องหนึ่ง เลื่อนนอนตาลอย ใบหน้าซีดเซียวเพราะยาพิษที่โดนเข้าไป  โดยมีหมอจับชีพจรอยู่ใกล้ๆ  ในขณะที่ขันทองคอยยืนมองด้วยความร้อนใจว่าเลื่อนจะรอดหรือไม่ หมอลุกขึ้น แล้วหันไปส่ายหน้าให้ขันทอง เป็นเชิงว่าเลื่อนไม่ไหวแล้ว ขันทองหน้าเสีย ความหวังสุดท้ายกำลังจะหลุดลอยไปแล้ว หมอออกจากห้องไป ขันทองรีบไปปิดประตู ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆเลื่อน ขันทองจับมือเลื่อนไว้ พูดด้วยเสียงอ่อนโยน “แม่เลื่อน เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่แม่จะบอกว่าใครทำร้ายแม่ ฉันไม่กล้ารับปาก ว่าจะให้มันชดใช้กรรมที่ทำไว้กับแม่ได้ แต่ฉันจะพยายาม”

เลื่อนพยายามรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย “เจ้า เจ้าจอมเพ็ญ”

ขันทองสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อตั้งสติ ไม่ให้โมโหก่อนที่จะถามจนหมด

“เพราะเจ้าจอมใช้แม่เลื่อนให้วางยาเสน่ห์ เหมือนเมื่อครั้งคุณท้าวสาลิกาใช่หรือไม่”

เลื่อนตกใจสุดๆ ไม่คิดว่าขันทองจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา “รู้ได้อย่างไร”