บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 22 หน้า 14
เลื่อนวิ่งหนีมาไม่คิดชีวิตมาตามทางในวัง ขณะนั้นเอง เลื่อนก็เห็นโขลน 2 คนเดินเวรยามผ่านมา เลื่อนดีใจจะตะโกนเรียก “ช่วย...” เลื่อนไม่ทันเรียกโขลน ก็ถูกเพ็ญโผล่มาจากทางด้านหลังเอามือปิดปากไว้ก่อน แล้วลากเลื่อนมาหลบในมุมลับตาคน โขลนได้ยินเสียงคนแว่วๆ ก็หันมามองแต่ไม่เห็นใคร เลยมองหาอยู่ เพ็ญกำลังล็อกคอ ปิดปากเลื่อนอยู่ เพ็ญชะโงกหน้าออกไป เห็นโขลนทั้งสองยังมองหาเสียงที่ได้ยินแว่วๆอยู่ เพ็ญมองเลื่อนที่ตนล็อกคอปิดปากอยู่ด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม ก่อนจะหันไปมองที่โขลนทั้งสองที่ยังไม่ยอมไป
เพ็ญตัดใจเสี่ยง พูดกับเลื่อนเบาๆ “อีกไม่ช้านาน กูจะถวายตัวต่อสมเด็จเจ้าฟ้าท่าน หากมึงไม่ปากเปราะ กูสัญญาว่าจะเลี้ยงดูมึงอย่างดี ว่าอย่างไรอีเลื่อน” เลื่อนรู้ว่าเพ็ญจะไว้ชีวิตตน เพราะจะฆ่าตอนนี้ก็ไม่สะดวก เลยรีบพยักหน้ารับไปก่อน เพ็ญมองเลื่อนด้วยสายตาโหดเหี้ยม แต่ก็ค่อยๆคลายมือที่ปิดปากออก
เรือนขันทอง ขันทองกำหมัดกัดฟันแน่นด้วยความแค้นสุดๆ หลังจากฟังเลื่อนเล่าเรื่องทั้งหมด ขันทองแค้นสุดๆ แต่ก็พยายามระงับอารมณ์เต็มที่ “ฉันรู้ว่าเจ้าจอมเพ็ญ ต้องมีส่วนรู้เห็นกับการตายของแม่ฉันแน่ แต่ไม่คิดว่า จะโหดเหี้ยม ขนาดลงมือฆ่าแม่ฉันด้วยตัวเองเช่นนี้”
เลื่อนมีท่าทางอิดโรยอ่อนแรง จ้องหน้าขันทอง น้ำตาไหลไม่หยุด ขันทองจ้องหน้าเลื่อน
“อดทนอีกสักนิดเถิดแม่เลื่อน ฉันจะรีบไปทูลเชิญเสด็จพระองค์หญิงมา”
เลื่อนเริ่มมีอาการหายใจถี่ ดูผะอืดผะอม ตาเริ่มเบิกกว้าง ขันทองพยายามพูดอย่างใจเย็น
“แม่เลื่อนต้องเล่าอย่างที่เล่าให้ฉันฟัง เพื่อที่แม่เลื่อนจะได้ล้างแค้นให้สมกับที่เจ้าจอมเพ็ญทำไว้กับแม่
ฉันจะรีบไปรีบมา แม่เลื่อนอดทนหน่อยเถิด” ขันทองหันหลังจะออกจากห้อง เลื่อนก็กระอักเลือดออกมาทันที
ขันทองหันกลับมาเห็นเลื่อนกระอักเลือด ตกใจสุดๆ “แม่เลื่อน” ขันทองรีบเข้าไปดูอาการ แต่ก็ช้าเกินไป
เลื่อนชักเกร็ง พร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากปาก จากตา จากจมูกและจากหู เพราะฤทธิ์ของยาพิษ
ขันทองตกใจมาก “แม่เลื่อนๆ” เลื่อนชักเกร็งอีกสองสามทีก็แน่นิ่ง ขาดใจตายไป ทั้งๆที่ตายังเหลือกค้างอยู่ ในที่สุด ก็ไม่สามารถล้างแค้นเจ้าจอมเพ็ญได้ ขันทองตกใจที่เห็นเลื่อนตายคาตา ก่อนจะค่อยๆใช้มือปิดเปลือกตาเลื่อนให้ตายตาหลับ ขันทองแววตาโกรธจัด “เจ้าจอมเพ็ญ” ขันทองขบกรามแน่นด้วยความแค้นใจพยานคนเดียวก็ตายไปแล้ว คงไม่มีทางแก้แค้นเจ้าจอมเพ็ญได้อีก
ภาพแผนที่แสดงการตั้งทัพของอังวะ ที่ล้อมกรุงศรีอยุธยาไว้ กองทัพต่างๆของอังวะค่อยๆเคลื่อนเข้าไปใกล้กรุงศรีอยุธยามากขึ้นไปอีก จนประชิดติดกรุงศรีอยุธยาในที่สุด