บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 22 หน้า 13
“ฉันเพียงแต่คาดเดาเท่านั้น ไม่ได้รู้ละเอียดดอก แต่หากแม่เมตตาก็ช่วยบอกฉันทีเถิด ว่าใครเป็นคนฆ่าคุณท้าวสาลิกา” เลื่อนมองขันทองด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าขันทองพูดเรื่องนี้ทำไม
“แม่คงสงสัย ว่าเหตุใดฉันถึงถามเรื่องนี้” ขันทองมองหน้าเลื่อนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา
“เพราะฉันเป็นลูกของคุณท้าวสาลิกากับเสือขุนทอง” เลื่อนตกใจสุดขีด ขันทองบีบมือเลื่อนแน่นขึ้น
“ไม่ต้องกลัวฉัน ฉันไม่ทำกระไรแม่เลื่อนดอก ตรงข้ามฉันยังต้องขอให้แม่เลื่อนเมตตาลูกกำพร้าแม่ อย่างฉันด้วย” ขันทองจ้องตาเลื่อน ถามด้วยสายตาวิงวอนอยากรู้คำตอบ “ผู้ใดกันที่ทำร้ายแม่ฉัน”
เลื่อนกลัวสุดๆ ปากคอสั่นไปหมด เมื่อนึกถึงเรื่องคุณท้าวสาลิกา
ย้อนกลับไป 10 ปีก่อน ยามค่ำ เลื่อนเดินหงุดหงิดมาบริเวณอ่างแก้ว บ่นคนเดียว
“ดึกดื่นค่อนคืน นอนก็ไม่ได้นอน จะเอาโน่นเอานี่ อีเลื่อนไม่ได้เป็นนายคนบ้างก็แล้วไปเถิด”
ทันใดนั้น เลื่อนก็ชะงักเมื่อเห็นเพ็ญยืนกระสับกระส่ายอยู่ริมอ่างแก้ว เลื่อนรีบหลบดูสถานการณ์ทันที เลื่อนพูดเบาๆกับตัวเอง “นังเพ็ญ มาทำกระไรที่นี่”
ขณะนั้นเอง คุณท้าวสาลิกาก็เดินมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวงมา พอเห็นเพ็ญเข้าก็รีบเข้าไปหาทันที
“ฝีมือแม่เพ็ญเองรึ ที่ติดสินบนผู้คุมคุกให้ฉันออกมา”
“เจ้าค่ะ” คุณท้าวสาลิกาไม่สบายใจ “ถึงแม่ทำเช่นนี้ เราสองคนก็หนีออกจากวังไปไม่ได้ดอก มีแต่จะทำให้แย่ลงไปเท่านั้น”
“ฉันไม่คิดหนีดอกเจ้าค่ะคุณท้าว” คุณท้าวสาลิกาแปลกใจ “แม่ไม่คิดหนี แล้วช่วยฉันออกมาทำไม”
ขาดคำ เพ็ญก็ผลักคุณท้าวสาลิกาสุดแรง ตกอ่างแก้วไปทันที พร้อมเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวก่อนเสียงจะเงียบหายไป เลื่อนตกใจมากที่เห็นเพ็ญผลักคุณท้าวสาลิกาตกอ่างแก้ว คุณท้าวสาลิกาโผล่ศีรษะขึ้นมาจากน้ำ แต่ก็ถูกเพ็ญที่นั่งอยู่ริมสระบีบคอ แล้วพยายามกดลงน้ำทันที คุณท้าวสาลิกาพยายามดิ้นรน เพ็ญบีบคอแน่น แล้วกดคุณท้าวสาลิกาลงน้ำด้วยแรงทั้งหมดที่มีอยู่ เพ็ญหน้านิ่ง
“คุณท้าวรู้หรือไม่เจ้าคะว่าคุณท้าวมีบุญคุณกับฉันนัก นับแต่พ่อแม่ฉันเสีย คุณท้าวเป็นคนเดียวที่ดีกับฉัน คอยสอน คอยช่วยเหลือฉันมาตลอด” น้ำตาเพ็ญค่อยๆไหลลงอาบแก้ม แม้ปากจะบอกอย่างนั้น แต่ก็ยังบีบคอคุณท้าวสาลิกาสุดแรงเช่นเดิม เพ็ญน้ำตาคลอ เสียใจที่ทำแบบนี้ แต่น้ำเสียงนิ่งๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร
“ฉันเคยคิดว่าถ้าฉันสบาย คุณท้าวก็ต้องสบายด้วย แต่ท้ายที่สุดฉันก็ต้องทำแบบนี้ ฉันเสียใจเหลือเกินเจ้าค่ะ”คุณท้าวสาลิกากระเสือกกระสนเต็มที่ ค่อยๆหมดแรงทีละน้อย ก่อนจะขาดใจตายคามือเพ็ญ เพ็ญเห็นคุณท้าวสาลิกาตาย ก็ยอมปล่อยมือ ร่างคุณท้าวสาลิกาค่อยๆ จมน้ำลงไปใต้อ่างแก้ว เลื่อนหวาดกลัวมากกำลังจะถอยหนีแต่สะดุดล้มเสียงดัง เพ็ญตกใจหันขวับไปดู เลื่อนหวาดกลัวสุดชีวิต เพ็ญรีบพุ่งตัวเข้าหาเลื่อนทันทีกะฆ่าปิดปากอีกคน เลื่อนตกใจ รีบวิ่งหนีไปก่อนที่เพ็ญจะจับตัวได้