บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 1 หน้า 10
ทหารหน้าเสีย กลัวเจ้านายตัวเองมากทีเดียว แมงเม่าได้ยินแว่วๆ
“ออกหลวง อ้อ ที่วางอำนาจปิดร้านอยู่ เป็นคุณหลวงเองดอกรึ พุทโธ่เอ๊ย ฉันก็นึกว่าพระยานาหมื่นหรือเจ้าประคุณจากไหน ที่แท้ก็...”
ขณะนั้นเอง ขันทองก็เปิดประตูออกมา ขันทองแต่งตัวประหลาด มีผ้าโพกผมแบบแขกแต่ก็แต่งกายด้วยเสื้อผ้าอย่างดี มีเครื่องประดับตามสมควรแก่ฐานะ พวกทหารเห็นขันทองเข้าก็ตกใจ รีบเบี่ยงตัวออกทันที
“เกิดกระไรขึ้น เสียงเอะอะมะเทิ่ง ได้ยินไปถึงข้างในร้าน”
พวกทหารอึกๆอักๆ ไม่มีใครกล้าตอบสักคน แมงเม่ามองการแต่งกายขันทองด้วยความประหลาดใจ
“เป็นนายของทหารพวกนี้รึ ถ้าใช่ก็ดีแล้ว ทหารพวกนี้กันหน้าร้านไว้ ไม่ให้คนเข้าไป แล้วยังใช้กิริยาวาจาโอหังอีก” ขันทองปรายตามองทหารทั้งคู่ ทั้งคู่กลัวมาก ก้มหน้าไม่กล้าสบตา ขันทองหันมาพูดกับแมงเม่า
“ฉันต้องขอประทานโทษแทนคนของฉันด้วย ฉันเป็นคนสั่งให้กั้นหน้าร้านไว้เอง ด้วยฉันรับคำสั่งจากฝ่ายใน
ให้มาเลือกซื้อเครื่องหอม แลเครื่องหอมร้านนี้ก็ดีที่สุดในอโยธยา เพียงแต่ข้าวของมีมากนัก ฉันต้องค่อยๆเลือกเพื่อมิให้ผิดพลาด ขอเจ้าอย่าถือสาเลย แลจงมาใหม่ในวันพรุ่งเถิด”
“พูดจาอย่างนี้ ค่อยระรื่นหูหน่อย ช่างเถิดเจ้าค่ะพระคุณ ฉันไปซื้อร้านอื่นก็ได้” แมงเม่ายกมือไหว้ “แลฉันก็ต้องขอประทานโทษพระคุณด้วยที่ทำให้เสียงานเจ้าค่ะ...” แมงเม่าหันไปสั่งลูกน้อง “ไป”
แมงเม่าเดินเลี่ยงไป ติ่น และผลโล่งอกที่ไม่มีเรื่อง รีบตามไปทันที ขันทองมองตามแมงเม่าด้วยความสนใจที่กล้าผิดหญิง แต่ก็มีเหตุผล แถมเวลาจะพูดจาดี ก็พูดเพราะมีสัมมาคารวะดี ขันทองได้แต่ยิ้มบางๆ ออกมามองตามแมงเม่าไป
แมงเม่าเดินนำติ่น และผลมา เพื่อจะไปซื้อของที่ร้านอื่น ขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงขันทองดังขึ้น “ประเดี๋ยวก่อน”
แมงเม่า ติ่น และผล หันกลับไปตามเสียง เห็นขันทองเดินถือหีบใบขนาดกลางใบหนึ่งเข้ามาหาตน
แมงเม่ายิ้มเยาะ “นึกแล้ว มีหรือจะปล่อยให้ฉันไปโดยง่าย” แมงเม่าหน้าบึ้งตึง เตรียมมีเรื่อง “ว่าอย่างไรเจ้าคะ จะหาเรื่องหาราวกระไรก็ว่ามา”
ผลหน้าเสีย กระซิบ “พูดกระไรอย่างนั้นแม่หญิง” แมงเม่าทำหน้าดุใส่ผลที่พูดมาก
ขันทองเดินถือหีบเข้ามาถึง “ฉันทำให้เจ้าไม่ได้ซื้อข้าวของ รู้สึกผิดนัก จึงเอาของมาให้เจ้าเลือก อยากได้กระไรก็เอาไปเถิด” แมงเม่าผิดคาด นึกไม่ถึงว่าขันทองจะทำแบบนี้ “ให้ฉันเลือกหรือเจ้าคะ”
ขันทองยิ้มเล็กน้อย) “ฉันว่าฉันพูดเสียงดังฟังชัด หรือ เจ้าหูตึง”
แมงเม่าหน้าหงิกงอ ถึงขันทองจะใจดีแต่ก็กวนไม่น้อย “เป็นพระคุณเจ้าค่ะ”