บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 1 หน้า 6

พวกทหารพากันหวาดกลัว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น พระราชบุตรมังระทรงโอบกอดพระเจ้าอลองพญาที่บาดเจ็บสาหัส และสิ้นสติเอาไว้ สีพระพักตร์เต็มไปด้วยความเป็นห่วงพระราชบิดาอย่างที่สุด

ทุ่งโล่ง กองทหารอังวะกำลังเดินทัพกันอย่างเป็นระเบียบ  เป็นการถอนทัพกลับหลังการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าอลองพญา “พระเจ้าอลองพญา สวรรคตเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม พุทธศักราช 2303  แต่เหล่าแม่ทัพของอังวะได้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับสุดยอด ทำให้สามารถถอยทัพได้อย่างเป็นระเบียบและปลอดภัย  ซึ่งแม้สงครามครั้งนี้จะไม่ปรากฏผลแพ้ชนะ แต่ก็ทำให้ฝ่ายอังวะเห็นถึงข้อผิดพลาดในการศึกครั้งนี้ และนำมาแก้ไข เพื่อใช้ในการศึกครั้งต่อไป”

3 ปี ผ่านไป ตอนบ่าย บริเวณลานกว้างในวัดแห่งหนึ่ง บรรยากาศภายใน ดูสงบร่มรื่น เห็นชาวบ้านกำลังฝึกซ้อมเพลงอาวุธบ้าง เรียนหนังสือบ้าง โดยมีพระเป็นคนสอน เห็นด้านหลังของชายสามคน หนึ่งในนั้นคือพันหาญ ที่หลังจบศึกอลองพญา หาญเข้ารับราชการมีบรรดาศักดิ์เป็น “พัน” กำลังก้มลงกราบหลวงตาที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้  แน่นและพันหาญเงยหน้าขึ้นมา ขันทองค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย ขันทองผมยาว เป็นหนุ่มหล่อวัย20-21ปี “กระผมจะมากราบลา แลขอพรให้กระทำการสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีขอรับ”

หลวงตาสีหน้าไม่สบายใจนัก “ข้าให้พรเอ็งไม่ได้ดอก เพราะสิ่งที่เอ็งกำลังจะไปกระทำนั้นขัดต่อกิจของสงฆ์  แต่ข้าขอให้สติเอ็งแทนก็แล้วกัน สติมาปัญญาเกิด คนเราเมื่อมีสติอยู่กับตัวไม่ว่าจะเผชิญภัยอันตรายใดก็สามารถแก้ไขได้ทั้งสิ้น”

ขันทองพนมมือไหว้ “ขอบพระคุณขอรับ” ขันทองยิ้มรับพรอย่างมีกำลังใจ

ผ่านมา 2-3 วัน  ท่าเรือเมืองธนบุรีตอนกลางคืน  บรรยากาศรอบๆ ดูคึกคัก เพราะธนบุรีเป็นเมืองท่าสำคัญสมัยอยุธยา  มีคนมาค้าขายมากมาย แม้จะตกกลางคืนแล้วก็ยังคึกคัก มีการตั้งวงกินข้าว กินเหล้า เสียงพูดคุยร้องรำทำเพลงดังลั่นไปหมด ขันทองในชุดโทรมๆ กำลังนั่งกินข้าวจากใบตองอยู่ที่มุมหนึ่งคนเดียวเงียบๆ ขณะกิน สายตาก็คอยสอดส่องตลอดเวลา ขณะนั้นเอง  พันหาญ และแน่น ซึ่งสวมชุดแบบเดียวกันกับขันทอง ก็เดินเข้ามาหา โดยในมือถือห่อผ้าห่อใหญ่มาด้วย ขันทองร้อนใจ “ว่าอย่างไรบ้างน้าพันหาญ”

“ไม่ต้องห่วง ออกพระราชาข่านรับสินบนเราไปแล้ว อย่างไรเราก็ได้ เข้าไปแน่”

“มีขันทีจากเมืองโต้ระกี่มาใหม่สองคน ออกพระท่านให้พวกเราปลอมตัวเป็นทาสของขันทีทั้งสองเพื่อเข้าสู่วัง”

ขันทองหน้าเครียด “เป็นทาส  อย่างมากก็อยู่ได้ประเดี๋ยวเดียว จะไปทันสืบกระไร”

พันหาญปลอบ “ได้เข้าไปก่อนเถิดพ่อขันทอง ออกพระราชาข่าน มีอำนาจสูงสุดในบรรดาขันทีฝ่ายใน แม้จะให้เราอาศัยอยู่วังในไม่ได้ แต่ก็คงให้เราเข้านอกออกในฐานะทาสของขันทีใหม่ได้ ถึงตอนนั้น โอกาสก็คงมาเอง”