บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 7
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 7
บทประพันธ์ วรรณวรรธน์ / บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
บรรยากาศในป่าโปร่ง มีแม่น้ำ ลำคลองไหลผ่าน ไม่ไกลจากอยุธยานัก เห็นพื้นที่กางกระโจมของฝ่ายใน ทั้งโขลน ข้าหลวงอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ที่เพิงชั่วคราวที่สร้างขึ้นโดยมีพระราชาข่าน ขันทอง แน่น หลวงศรีมะโนราช
ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษา และขุนรักษ์เทวา กำลังประชุมกันอยู่ในเพิง
“ขุนรักษ์เทวาจงคอยประสานกับทุกฝ่าย ขาดเหลือสิ่งใด เจ้าก็จัดการไปตามสมควร” พระราชาข่านยังคงไอ
“เจ้าค่ะคุณพระ”
“หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษา คอยดูที่หลับที่นอนแลการกินอยู่ของเหล่าโขลน แลข้าหลวงทุกคน” พระราชาข่านเหล่ มองขันทอง แน่น “ส่วนหลวงศรีขันทินกับขุนจิตใจภักดิ์” พระราชาข่านพนมมือไหว้เหนือหัว “ก็ตามเสด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว คอยถวายรับใช้ก็แล้วกัน”
ขันทอง / แน่นรับพร้อมกัน “เจ้าค่ะ”
หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษาไม่พอใจทันที
ขุนเทพชำนาญเปรย “กะอีแค่ดูแลการกินอยู่พวกนางใน ต้องใช้พวกเราถึงสามคนเชียวหรือเจ้าคะ”
ขุนเทพรักษาไม่พอใจ “คราก่อน หลวงศรีขันทิน” ขุนเทพรักษาพนมมือไหว้เหนือหัว “ก็ตามเสด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวแล้ว ครานี้ ก็น่าจะเปลี่ยนบ้างนะเจ้าคะ”
แน่นแกล้งถอนใจ “ก็บอกว่าอยากทำเอง จะได้มีความดีความชอบเสียก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องอ้อมค้อมดอก”
หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษามองหน้าแน่นอย่างโกรธเคือง แต่แน่นลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ
ขุนรักษ์เทวารำคาญ “วุ้ย เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ ไม่รู้จะแย่งกันไปเพื่อกระไร”
หลวงศรีมะโนราชดุ “ไม่มีผู้ใดถาม ทำหน้าที่ของตัวเองไปเถิด” ขุนรักษ์เทวาทิ้งค้อนใส่
“พวกดีฉันอยากถวายรับใช้” หลวงศรีมะโนราช พนมมือไหว้เหนือหัว “องค์พระพุทธเจ้าอยู่หัวบ้าง หวังว่าออกพระท่านจะเมตตา แลให้ความเป็นธรรมกับพวกดีฉันบ้างนะเจ้าคะ
ขันทองไม่อยากบานปลาย “อย่างที่ท่านขุนรักษ์เทวาพูด เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย ดีฉันอยู่ดูแลฝ่ายในเองก็ได้เจ้าค่ะ” พระราชาข่านเสียงดุ “ไม่ได้”
พระราชาข่านไอโขลก หันไปจ้องหน้าหลวงศรีมะโนราชเขม็ง “คำสั่งต้องเป็นคำสั่ง”
หลวงศรีมะโนราชขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ ที่พระราชาข่านเข้าข้างแต่ขันทอง แต่ขณะนั้นเอง ก็มีโขลนคนหนึ่งเดินเข้ามาหา ยิ้มแย้ม “พ่อปันหยีจ๊ะ” ทุกคนหันไปมองตาม