บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 7 หน้า 2
“มีกระไรรึแม่”
โขลนยิ้มแย้ม “กรมขุนวิมลท่านทรงให้มาตามไปเข้าเฝ้าจ้ะ ท่านทรงอยากให้พ่อปันหยีเป็นคนดูแลความเรียบร้อยของฝ่ายใน” หลวงศรีมะโนราช เทพชำนาญ และเทพรักษากระหยิ่มยิ้มย่องขึ้นมาทันที ในขณะที่พระราชาข่านก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาเช่นกัน ขันทองเหลือบไปมอง เห็นแต่ละคนแล้วก็อ่อนใจ
กระโจมกรมขุนวิมล กรมขุนวิมลนั่งประทับอยู่บนตั่ง “ฉันเป็นห่วงเจ้าแมงเม่า...”
กรมขุนวิมลกำลังนั่งคุยกับขันทองที่นั่งพับเพียบอยู่กับพื้น ในขณะที่เจ้าจอมอำพันนั่งอยู่บนตั่งอีกตัวที่ต่ำกว่า
ส่วนคุณท้าวโสภานั่งพับเพียบอยู่ใกล้ๆขันทอง กรมขุนวิมลไม่สบายใจ
“จู่ๆแม่เพ็ญให้เจ้าแมงเม่ามาด้วย พูดตามตรงว่าฉันไม่สบายใจ แต่แม่เพ็ญไม่ได้ทำกระไรผิด ฉันจะห้ามก็ไม่ได้
ฉะนั้นก็ขอฝากคุณหลวงด้วยก็แล้วกัน”
“เสด็จโปรดวางพระทัย กระหม่อมจะทำอย่างดีที่สุดตามพระประสงค์”
กรมขุนวิมลยิ้มบางๆ พยักหน้ารับ ก่อนจะฉุกคิดขึ้น “เอ่อ อีกประการ คุณหลวงระวังอย่าให้เจ้าแมงเม่าไปที่ฝ่ายหน้าเป็นอันขาด”
เจ้าจอมอำพันหัวเราะคิก “เสด็จทรงห่วงเหลือเกินนะเพคะ อันที่จริง น่าจะถามแม่แมงเม่าก่อน แม่แมงเม่าอาจจะอยากเป็นหม่อมห้ามก็ได้นะเพคะ”
“ถ้าอยากเป็นจริง ฉันถวายไปเสียนานแล้ว ฉันเห็นเจ้าตัวดีนี่มาแต่เล็กแต่น้อย ทำไมจะไม่รู้นิสัย” กรมขุนวิมลถอนใจ “ถ้าลองไม่รักแล้ว อย่าหวังเลยว่าเจ้าตัวดีจะยอมลงให้”
คุณท้าวโสภาทิ้งค้อน “พิกลหญิงนัก มีแต่คนเค้าอยากมีบุญวาสนาเช่นนี้ แม่คนนี้มีโอกาสอันดีอยู่ใกล้ตัว กลับไม่อยากได้เสียอย่างนั้น”
กรมขุนวิมลหน้าเศร้าลง คิดถึงที่ตนเองเป็นชายาพระเจ้าอุทุมพร แต่พอพระเจ้าอุทุมพรบวช ก็ถูกถวายให้มาเป็นชายาพระเจ้าเอกทัศน์แทน “บุญวาสนาอาจมิได้ทำให้เป็นสุขเสมอไปทุกคนดอก บางคราการได้ตามใจตนเอง อาจเป็นสุขมากกว่าก็เป็นได้ ฉันจึงอยากให้เจ้าแมงเม่าได้เลือกด้วยตัวเองมากกว่า”
กรมขุนวิมลหันไปพูดกับขันทอง “ฝากด้วยนะคุณหลวง”
“นะเกล้านะกระหม่อม” ขันทองก้มลงกราบกรมขุนวิมล
บริเวณที่ตั้งกระโจม พระราชาข่านกำลังเดินคุยกับขันทอง และแน่น ด้วยสีหน้าหงุดหงิดไม่พอใจ
“ข้าบอกให้เอ็งทูลว่าต้องตามเสด็จ ดูแลฝ่ายในไม่ได้ ทำไมไม่ทำตามที่ข้าบอก” พระราชาข่านไอโขลก