บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 13 หน้า 4
นับว่าแปลกแท้” จมื่นศรีสรรักษ์และขุนแผลงฤทธิ์หันไปสบตากัน นับว่าได้ช่องโดยบังเอิญ
“เรื่องนี้ชักยังไงอยู่ กระผมว่าท่านเจ้าคุณไม่ควรปล่อยผ่านนะขอรับ”
“แต่ฉันเคยตรวจดูแล้ว แต่ครั้งที่ออกพระราชาข่านยังอยู่ ออกพระศรีมีเครื่องเพศมายืนยันว่าผ่านการตอนแล้ว ไม่น่ามีกระไรต้องสงสัยอีกนา”
“เห็นแต่เครื่องเพศ แสดงว่ายังไม่เห็นกับตาว่าตอนจริงหรือไม่ แล้วจะไว้ใจได้หรือขอรับ เพลานี้ มีศึกสงคราม แม้เป็นเรื่องเล็กน้อย ก็ไม่ควรประมาทนะขอรับ”
พระยาพลเทพได้ช่องหักคอทันที “ขุนแผลงฤทธิ์พูดถูกแล้ว ในฐานะที่ฉันได้สิทธิขาดให้ดูแลทุกอย่างในช่วงที่บ้านเมืองมีศึก ฉันขอสั่งให้ท่านเจ้าคุณสืบ ความเรื่องนี้มาให้จงได้”
ท่านเจ้าคุณกำแหงหน้าเสีย “แต่เพลานี้คุณพระศรีหาใช่ขันทีชั้นผู้น้อย ที่กระผมจะบังคับเอาโดยอำนาจได้ ถ้าผิดพลาดกระไรไป จะกระเทือนขวัญแลกำลังใจของฝ่ายในได้นะขอรับ”
จมื่นศรีสรรักษ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าเช่นนั้น กระผมมีแผน ที่จะพิสูจน์ความเป็นชายของออกพระศรี โดยที่ไม่มีผู้ใดรู้เห็นขอรับ” ท่านเจ้าคุณกำแหงมองจมื่นศรีสรรักษ์ด้วยความสงสัย ว่าแผนอะไรแน่
ตอนสาย ในตำหนักเจ้าจอมเพ็ญ เลื่อนนำเหล่าข้าหลวงยกสำรับอาหารอย่างดี พร้อมด้วยเหล้าอย่างดีมาให้ ขันทอง ท่านเจ้าคุณกำแหง จมื่นศรีสรรักษ์ ขุนแผลงฤทธิ์และขุนนางคนอื่นๆ ที่ล้วนมากินเลี้ยงกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส โดยเจ้าจอมเพ็ญเป็นคนเลี้ยงดูทุกคนเต็มที่
เจ้าจอมเพ็ญยิ้มแย้ม “วันนี้เป็นวันเริ่มต้นเดือนอ้ายของปี แม้จะไม่ใช่วันปีใหม่ของชาววังเรา แต่ชาวบ้านร้านตลาดก็ถือเป็นวันเริ่มต้นปี ฉันจึงอยากจะเลี้ยงให้ทุกท่านอิ่มหนำสำราญ หลังจากที่รับราชการด้วยความเหน็ด
เหนื่อยมาทั้งปี”
ขุนแผลงฤทธิ์ยิ้มแย้ม “พวกเราถวายรับใช้ด้วยความจงรักภักดี เหน็ดเหนื่อยเพียงเท่านี้ เรื่องเล็กน้อยนักขอรับ”
“ขอบน้ำใจนัก ถ้าเช่นนั้น ก็ขอเชิญทุกท่านดื่มกินกันให้เต็มที่เถิด”
เจ้าจอมเพ็ญกวาดตามองทุกคนอย่างยิ้มแย้ม แล้วลุกขึ้นเดินเข้าข้างในไป โดยมีจมื่นศรีสรรักษ์กับข้าหลวงจำนวนหนึ่งเดินตามไป เลื่อนรีบเข้าไปรินเหล้าให้ขันทอง “เชิญเจ้าค่ะออกพระศรี”
“ขอบน้ำใจนักแม่เลื่อน” ขันทองจิบเหล้าเล็กน้อย พวกข้าหลวงคนอื่นๆก็พากันรินเหล้าให้พวกขุนนาง แต่ละคนพูดคุยกันยิ้มแย้มแจ่มใส ครึกครื้นเต็มที่
ทางเดินในตำหนักเจ้าจอมเพ็ญ เจ้าจอมเพ็ญเดินคุยมากับจมื่นศรีสรรักษ์ โดยมีข้าหลวงเดินตามหลังมา
“ที่พี่ยอมทำจัดงานเลี้ยงครานี้ให้ ก็เพราะคุณพระนายมาขอดอกนะ แต่อย่าพิเรนทร์ให้มันมากนักเล่า นึกถึงหน้าพี่บ้าง”