บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 4 หน้า 3
ดึกใกล้เช้า ขันทองในชุดขันทีเดินกลับเข้าเรือนมา ขณะนั้นเอง เยื้อนก็ถือตะเกียงเดินสวนออกมา
จากในเรือน เยื้อนคุกเข่า “ออกหลวงตื่นแล้วหรือเจ้าคะ บ่าวไม่ได้ยินเสียงเลย ขอประทานโทษด้วยเจ้าค่ะ”
ขันทองยิ้มรับ
“ไม่เป็นกระไรดอก ฉันตื่นเอากลางดึกแลนอนไม่หลับอีก เลยออกเดินตรวจตราโดยรอบ จะโทษเจ้าได้อย่างไร”
เยื้อนยิ้มปลื้ม ขันทองรูปงามแล้วยังใจดีอีกต่างหาก
“ออกหลวงจะกลับไปนอนต่อ หรือจะล้างหน้าล้างตาเลยเจ้าคะ บ่าวจะได้ไปจัดเตรียมให้”
ขันทองยิ้มแย้ม “มิต้องลำบากเจ้าดอก อยู่กันสองคน ฉันทำเองได้”
“ไม่ได้เจ้าค่ะ ออกหลวงดีกับบ่าวนัก หากไม่ได้ออกหลวงช่วยไว้ บ่าวคงตายไปแล้ว บ่าวตั้งใจว่าชาตินี้จะขอรับใช้ออก หลวงจนกว่าชีวิตจะหาไม่เจ้าค่ะ”
ขันทองยิ้มรับ แต่ไม่ทันพูดอะไร พระราชาข่านก็เดินขึ้นเรือนมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดสุดๆ ขันทองหันไปเห็นพระราชาข่านเข้า ไหว้ “ออกพระมาแต่ยังไม่รุ่งสาง มีกระไรหรือขอรับ”
พระราชาข่านเครียดหนัก ตะคอก “ไปอยู่ที่ใดมาถึงไม่รู้ ออกญาวังจับตัวคนปลอมเป็นขันทีได้ มีคำสั่งเรียกขันทีทุกคน ให้มาประชุมพร้อมหน้ากันบัดเดี๋ยวนี้” ขันทองตกใจหน้าซีดเผือด หรือว่าแน่นจะถูกจับได้แล้ว
ตอนเช้า ศาลาในวัง ศพขันทีคนหนึ่งนอนตายอยู่บนพื้น ท่านเจ้าคุณกำแหงกำลังยืนอยู่หลังศพ และกวาดตา มองขันทอง แน่น พระราชาข่าน หลวงศรีมะโนราช ขุนเทพชำนาญ ขุนเทพรักษา และขันทีคนอื่นๆด้วยสายตากราดเกรี้ยวดุดัน ท่านเจ้าคุณกำแหงหน้าตาถมึงทึง “มากันครบแล้วรึออกพระ”
พระราชาข่านไอโขลก “ครบแล้วเจ้าค่ะท่านเจ้าคุณ ขันทีในวังมีเพียงเท่านี้”
ท่านเจ้าคุณกำแหงชี้ไปที่คนที่นอนตาย “ออกพระท่านรู้จักอ้ายคนนี้หรือไม่”
พระราชาข่านมองตาม “ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าค่ะ แต่ชุดที่ใส่เป็นชุดของขันทีในราชสำนักจริง”
ท่านเจ้าคุณกำแหงเสียงดุ “มันเป็นขันทีปลอม ฉันจับได้เมื่อคืนนี้ แต่ไม่ทันไต่สวนทวนความ มันก็ชิงดื่มยาพิษฆ่าตัวตายไปเสียก่อน แต่ที่ฉันอยากรู้” ท่านเจ้าคุณกำแหงมองขันทีทุกคน
“คือมันหลบเข้ามาอยู่ในวังได้อย่างไร และมีใครสมรู้ร่วมคิดกับมันบ้าง”
ทุกคนพากันหน้าเครียดไปหมด ต่างคนต่างกลัว ขันทองยังมีสีหน้าเรียบเฉย แต่แน่นกลัวจนหลบสายตา ขันทองเอื้อมมือไปสะกิดแน่น เตือนอย่าให้มีพิรุธ แน่นก็พยายามเงยหน้าขึ้นมอง แต่ก็มีท่าทางกลัวจนเห็นได้ชัดอยู่ดี หลวงศรีมะโนราชสงสัย “ท่านเจ้าคุณสงสัย ว่าจะมีหนึ่งในพวกเราพามันเข้ามากระนั้นหรือ”