บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 10 หน้า 2

กระไรไม่ได้ กระผมกับท่านเจ้าคุณก็คงอับจนคำพูดแล้วล่ะขอรับ”

พระยาพลเทพโมโหมากแต่เก็บอาการ พูดเหน็บแนมหน้าตาย “ช่างเถิดขุนแผลงฤทธิ์ พระยาตากไม่ใช่คนไทอย่างเรา บางทีธรรมเนียมจีนคงชอบที่จะเลี้ยงคนชั่วไว้ข้างกาย แลไม่เคารพ นบนอบต่อผู้หลักผู้ใหญ่กระมัง”พระยาพลเทพมองพระยาตากหน้านิ่ง ขุนแผลงฤทธิ์แอบอมยิ้มสะใจ หลวงพิชัยขบกรามแน่นด้วยความโกรธ

ส่วนพระยาตากได้แต่ยิ้มรับบางๆ  ไม่ต่อปากต่อคำอะไร

ท่าน้ำเรือนพระยาพลเทพ พระยาตากเดินคุยมากับหลวงพิชัยมาที่ท่าน้ำ  ซึ่งบ่าวไพร่จอดเรือรออยู่

หลวงพิชัยหน้าบึ้งตึง “พระยาพลเทพผู้นี้ คุ้นชินแต่คนพินอบพิเทา พอพูดจาเกลี้ยกล่อมไม่สำเร็จ ก็พาลพาโลถึงเชื้อสายของท่านเจ้าคุณช่างน่าโมโหนัก”

พระยาตากยิ้มเล็กน้อย “คงเสียหน้า ที่ฉันเห็นทหารอาสาคนหนึ่งดีกว่าพระยานาหมื่นกระมัง  ช่างเถิดอย่าเอามาใส่ใจเลย เพลานี้เป็นยามศึก ทหารที่ออกรบได้คนหนึ่งมีค่ามากกว่าขุนนางที่รับราชการด้วยปากมากนัก”

หลวงพิชัยขำๆ “ท่านเจ้าคุณช่างเปรียบเปรยนัก”  หลวงพิชัยหน้าขรึมลง “แต่ไม่ใส่ใจเสียเลยก็คงไม่ได้นะขอรับ กระผมว่าเรารู้คำตอบเรื่องเกณฑ์ทหารเมื่อใด ก็รีบออกจากอโยธยากันเถิดขอรับ”

พระยาตากพยักหน้ารับ “คุณหลวงรอบคอบดี เอาตามนั้นเถิด”

พระยาตากกับหลวงพิชัยลงเรือที่บ่าวจอดรออยู่

บนเรือนพระยาพลเทพ  พระยาพลเทพกับขุนแผลงฤทธิ์ยืนคุยกันอยู่หลังจากมองตามพระยาตากไปจนลับตา

ขุนแผลงฤทธิ์หน้าตาถมึงทึงน่ากลัว “ถึงหลวงพิชัยอาสาผู้นี้จะมีฝีมือร้ายกาจ แต่ถ้าท่านเจ้าคุณให้กำลังกระผมสักห้าสิบคน  กระผมมั่นใจว่าจะฆ่าทิ้งทั้งอ้ายพระยาตาก หลวงพิชัย แลอ้ายหาญลงได้ขอรับ”

พระยาพลเทพหน้าเครียด “ถึงฆ่าได้ ก็คงวุ่นวายไม่น้อย ฉันว่าได้ไม่คุ้มเสีย” พระยาพลเทพถอนใจแรงออกมาก่อนจะฉุกคิด หันถาม “แล้วพระยาตากมาที่อโยธยาทำกระไร”

“มาขออนุญาตเกณฑ์ทหารเพิ่ม  เผื่อต้องรับศึกอังวะขอรับ”

พระยาพลเทพยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไปบอกกลาโหมว่าเมืองตากเป็นเมืองเล็ก ไม่น่าที่อังวะจะบุกตี ฉะนั้น อย่าให้เกณฑ์ทหารเพิ่ม เกลือกพระยาตากจะคิดคดเป็นกบฏได้”

ขุนแผลงฤทธิ์ยิ้มเจ้าเล่ห์  เข้าใจแผนพระยาพลเทพ “ขอรับท่านเจ้าคุณ” ขุนแผลงฤทธิ์เดินเลี่ยงไป

พระยาพลเทพพูดพึมพำ “ตายด้วยน้ำมืออังวะเสียเถิดวะ อ้ายพระยาตาก” พระยาพลเทพสายตาเหี้ยมเกรียม