บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 12 หน้า 3
ขันทองชะงักไป มองไปรอบๆ เห็นคนเดินผ่านไปผ่านมาเริ่มเหล่มองที่มีผู้หญิงมาคุกเข่าต่อหน้า ขันทองกระอักกระอ่วนที่มีคนมอง “ลุกขึ้น” เยื้อนลุกขึ้น หน้าจ๋อยๆ
ขันทองรับกระทงจากมือเยื้อนมา “อย่าเข้าใจผิดเด็ดขาด ฉันเพียงแต่เห็นแก่เจ้ามีใจจริง จึงให้อภัยเท่านั้น”
เยื้อนยิ้มดีใจ “เจ้าค่ะ บ่าวบอกแล้ว ว่าไม่ได้คิดกระไรเจ้าค่ะ”
ขันทองถือกระทงเดินนำเยื้อนไป เยื้อนรีบเดินตามไปด้วยความดีใจ
อีกมุมหนึ่งของริมแม่น้ำกรุงศรีอยุธยา แมงเม่าถือกระทงมาพร้อมกับท่านเจ้าคุณกำแหง โดยมีม่วง อิน มิ่ง ชื่น ติ่น และผลตามหลังกันมาเป็นพรวนแบบกระหยิ่มยิ้มย่องพยายามจับคู่ให้ทั้งสองคน แมงเม่าเหล่มองไปทางพวกของพ่อ พวกมิ่งรีบมองไปทางอื่นพร้อมๆกัน ทำเหมือนไม่รู้เรื่อง แมงเม่าถอนใจ หันมาพูดกับท่านเจ้าคุณกำแหง “ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะเจ้าคะ ว่าท่านเจ้าคุณจะมาลอยกระทงกับพวกฉันด้วย”
ท่านเจ้าคุณกำแหงยิ้มแย้ม “ฉันก็ไม่นึกว่าพ่อท่านจะเมตตาให้ฉันมาด้วย”
แมงเม่าหน้าหงิก ท่านเจ้าคุณกำแหงถึงกับเรียกพ่อตนว่า “พ่อท่าน” รุกคืบเข้ามาเรื่อยๆแล้ว
มิ่งแกล้งพูดลอยๆ “แหม แม่ชื่น งานปีนี้มันคึกคักดีเหลือเกิน เราไปลอยกระทงทางด้านโน้นกันเถิดนะ”
“เจ้าค่ะ” ทั้งคู่จะเดินเลี่ยงไป กะเปิดโอกาสให้ท่านเจ้าคุณกำแหงกับแมงเม่า แต่ติ่นและผลกลับเดินตามหลัง
แมงเม่าต่อ ชื่นหันไปเห็นติ่นกับผลเดินตามแมงเม่า “อ้ายติ่น อ้ายผล ทำกระไร”
ผลตอบซื่อๆ “ตามไปรับใช้แม่หญิงขอรับ”
ชื่นส่งสายตาแบบมีนัยยะ “อ้ายติ่น เอ็งรู้ใช่หรือไม่ ว่าต้องทำอย่างไร” ติ่นฉุกคิดขึ้นได้ แล้วหันไปตบหัวผล
ผลเจ็บหัว ปนงงๆ “โอ๊ย ตบข้าทำไมวะอ้ายติ่น”
“ตบให้หายโง่อย่างไรเล่าวะ เราไม่ต้องรับใช้แม่หญิงแล้ว ไป ไปรับใช้ท่านเศรษฐี”
ติ่นผลักหลังเพื่อนให้เดินตามมิ่ง และชื่นไป อินพูดเบาๆกับม่วง “เราก็ต้องไปเหมือนกันใช่หรือไม่จ๊ะ”
ม่วงหน้าบึ้งตึง พูดเบาๆ “ถ้าไม่อยากไปกับข้า ค่อยแยกกันทีหลังก็ได้”
ม่วงเดินนำอินไป อินตามไปแบบแหยๆ แมงเม่าหันไปมองท่านเจ้าคุณกำแหง ท่านเจ้าคุณกำแหงก็ยิ้มให้
แมงเม่าเซ็งสุดๆ ทุกคนพยายามเปิดโอกาสเต็มที่โดยไม่สนใจตนเลย “ไปกันเถิดเจ้าค่ะ”
แมงเม่าเดินนำท่านเจ้าคุณกำแหงไป ท่านเจ้าคุณกำแหงยิ้มแย้มดีใจที่ได้อยู่กับแมงเม่าสองต่อสอง รีบตามไปทันที กล้ากับพวกลูกน้องกำลังนั่งดื่มเหล้ากันอยู่ที่เพิงขายเหล้า กล้าเหลือบเห็นแมงเม่าไปกับท่านเจ้าคุณกำแหง ตกใจ “นั่นนังแมงเม่านี่หว่า มาลอยกระทงกับผู้ใดวะ”
ลูกน้องมองตาม “แต่งตัวราวกับขุนนาง สงสัย จะเป็นคนที่พ่อนังแมงเม่าหมายมั่นจะให้เป็นลูกเขยกระมัง”