บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 26 หน้า 5

“พ้นชายป่านี้ไป ก็ถึงค่ายของท่านเจ้าคุณตามที่ได้ยินมาแล้ว เอ่อ ไม่ใช่ซี  ต้องเรียกว่าพระเจ้าตาก”

ขันทองยิ้มปลื้มใจ แมงเม่าเซ็งๆ “ลำบากยากเย็นนัก ต้องคอยหลบทั้งโจรทั้งพวกอังวะ เสียเวลาเป็นแรมเดือน” แมงเม่าหน้าหงิก “คอยดูเถิด  สิ่งแรกที่ฉันจะทำคือเอาเรื่องพี่ม่วง” แมงเม่าเหล่ขันทอง

“รู้อยู่แก่ใจว่าเขาเป็นชาย แล้วกลับไม่บอกกัน  พี่ทุรยศ” ขันทองขำๆชอบใจ

แมงเม่ายังแอบเคือง “ไม่ตลกนะเจ้าคะ”

ทันใดนั้น ทุกคนก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกำลังสู้กับทหารอังวะกลุ่มหนึ่งอยู่ โดยฝ่ายอังวะมีทหารขี่ม้าด้วย แมงเม่าตกใจ “พวกอังวะ”

“เจ้าลงก่อน  ฉันจะไปช่วยพวกชาวบ้าน” แมงเม่าลงจากหลังม้า แมงเม่าเป็นห่วง “ระวังตัวนะเจ้าคะ”

ขันทองยิ้มรับ แล้วควบม้าเข้าไปช่วยพวกชาวบ้าน ขันทองชักดาบตรงเข้าใส่ทหารอังวะที่ขี่ม้าอยู่ทันที  ทั้งคู่ฟันดาบสู้กันบนหลังม้า ไม่นานขันทองก็แทงทหารคนนั้นตกม้าตาย ทันใดนั้นเอง ขันทองเห็นขุนแผลงฤทธิ์กำลังป้องกันพระยาพลเทพจากพวกอังวะอยู่ ทั้งคู่สวมชุดชาวบ้าน อยู่ในกลุ่มชาวบ้าน ขันทองแค้นหนัก

“อ้ายพลเทพ” พระยาพลเทพหันกลับมามอง  ตกใจ “อ้ายศรีขันทิน”

ขันทองควบม้าเข้ามากะฆ่าพระยาพลเทพล้างแค้นให้พ่อ แต่ขุนแผลงฤทธิ์รีบเข้ามาป้องกันใช้ดาบรับดาบที่ขันทองฟันมาได้ทัน ขันทองอยู่บนหลังม้าเลยได้เปรียบ ใช้ดาบฟันใส่ขุนแผลงฤทธิ์ไม่ยั้ง ขุนแผลงฤทธิ์เลยได้แต่ตั้งรับ พูดไปสู้ไป “หนีไปขอรับท่านเจ้าคุณ” พระยาพลเทพวิ่งหนีไป

ทันใดนั้น  ม่วงขี่ม้านำทหารเข้ามาช่วยพวกชาวบ้าน แมงเม่าดีใจสุดๆ “พี่ม่วง”

แมงเม่าตะโกนโบกไม้โบกมือ “พี่ม่วงๆ” พวกอังวะเห็นม่วงพาทหารเข้ามาก็ตกใจ  รีบวิ่งหนีไปทันที

พระยาพลเทพเลยหนีไม่ทัน ถูกม่วงกับทหารล้อมเอาไว้ ขุนแผลงฤทธิ์เห็นท่าไม่ดี เลยกัดฟันบุกใส่ขันทอง  ก่อนจะรีบผละออกมา แล้วขึ้นขี่ม้าของอังวะที่อยู่ใกล้ๆ  รีบขี่ม้าหนีไปอีกทาง พระยาพลเทพถูกม่วงและขันทองกับพวกทหารล้อมเข้ามา หนีไม่รอดแล้ว พระยาพลเทพสีหน้าหวาดกลัว พยายามคิดหาทางเอาตัวรอดเต็มที่

ค่ายพระเจ้าตากที่ระยอง พระยาพลเทพกำลังปฏิเสธคอเป็นเอ็น เถียงขาดใจ

“กระผมถูกใส่ร้าย ไม่รู้ไม่เห็นเลยจริงๆ แลที่มาที่นี่ก็เพื่อจะมาช่วยท่านเจ้าคุณ แล้วกลับต้องมาเจอเช่นนี้หรือขอรับ”  พระยาพลเทพกำลังยืนเถียงอยู่ โดยพระเจ้าตากประทับนั่งอยู่บนตั่ง ในขณะที่ขันทอง และม่วง นั่งพับเพียบอยู่บนพื้น ม่วงตวาด “บังอาจ เพลานี้ พระองค์ไม่ใช่พระยาตากอีกแล้วหากแต่ได้ตั้งสัตย์ขึ้นเป็นพระบรมวงศานุวงศ์  เจ้ายังไม่คุกเข่าอีกรึ”

พระยาพลเทพลืมตัว รีบคุกเข่าพนมมือ  ประจบทันที “ข้าพระเจ้าขอประทานอภัย ด้วยลืมคิดไปพระองค์อย่าได้