บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 27 (จบบริบูรณ์) หน้า 21

“ความรักของพี่ ไม่ต้องถอดกล ดอกคนดี” ขันทองเชยคางแมงเม่าขึ้นมามอง ด้วยสายตารักใคร่เต็มเปี่ยม

“แค่เจ้ารู้สึกก็พอ” ขาดคำขันทองก็ช้อนตัวอุ้มแมงเม่าขึ้นมา แมงเม่ามีท่าทีเขินอาย

ขันทองหน้าตากรุ้มกริ่ม “พี่จะปล้ำเจ้าแล้ว เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีล่ะ”

แมงเม่าอายมาก ใครเขาพูดกันแบบนี้ ได้แต่ทุบอกขันทองตามด้วยหยิกเบาๆแก้เขิน ขันทองอุ้มแมงเม่าไปที่เตียงวางลงพร้อมกับหอมแก้มอย่างแผ่วเบา

“6 เดือนผ่านไป” บรรยากาศเรือนใหม่มิ่ง บรรดาคนงานกับทาสกำลังช่วยกันทำกระดาษอย่างขันแข็ง รอบๆลานบ้านมีการตากกระดาษเต็มไปหมด แมงเม่ากำลังดูกระดาษที่ติ่นเพิ่งทำเสร็จใหม่ๆอยู่

แมงเม่าดูอย่างละเอียด “ใช้ได้แล้ว เอาไปตัดให้เรียบร้อย แล้วส่งลูกค้าได้”

ติ่นยิ้มแย้ม “ขอรับแม่หญิง”

แมงเม่าเสียงแข็งทันที “แม่นาย  ข้าบอกหลายหนแล้วใช่มั้ยว่าพี่ม่วงหันไปรับราชการ ข้ากับพี่อินคือคนดูแลโรงกระดาษ  ฉะนั้นเอ็งต้องเรียกข้าว่าแม่นาย”

ติ่นเสียงอ่อย “ขอรับแม่นาย”

ผลก็วิ่งกระหืดกระหอบพร้อมกับถือจดหมายมาด้วย

“แม่หญิงๆ  มีหนังสือมาถึงแม่หญิงขอรับ” ผลฉีกยิ้มกว้าง ยื่นจดหมายให้

แมงเม่าหน้าหงิก “เอ็งสองคนนี่มันสมกับเป็นเกลอกันจริงจิ๊ง”

แมงเม่ารับจดหมายมาเปิดอ่าน ทันใดนั้นแมงเม่าก็ตาโตขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นกับข้อความในจดหมายทันที

ขณะนั้นเอง ขันทองก็เดินยิ้มแย้มเข้ามาหาแมงเม่า “แม่แมงเม่า

แมงเม่ารีบเข้าไปหาขันทองทันที “คุณพระเจ้าขา” ทั้งคู่เดินเข้ามาหากัน

“พี่ / ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก” ทั้งคู่อึ้งไปเมื่อพูดออกมาพร้อมกัน

“เอ่อ เชิญคุณพระก่อนเถิดเจ้าค่ะ” ขันทองยิ้มรับ “พี่มีคนจะแนะนำให้แม่แมงเม่ารู้จัก เค้ามีข่าวคราวของคนที่แม่แมงเม่าอยากรู้ด้วย” ขันทองหันไปเรียก “เชิญเถิดพ่อคุณ ขึ้นไปกินน้ำกินท่าบนเรือนก่อน”

นักมวยร่างใหญ่แข็งแรงคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาขันทอง ด้วยท่าทางสุภาพอ่อนน้อม แมงเม่ามองนักมวยคนนั้นด้วยความแปลกใจ ว่าขันทองจะแนะนำให้รู้จักทำไม

เรือนใหม่มิ่งที่ธนบุรี นักมวยคนนั้นกำลังกินน้ำลอยดอกมะลิจากขัน  โดยมีขันทอง และแมงเม่า นั่งอยู่ใกล้ๆนักมวยดื่มน้ำเสร็จ  ก็หันไปคุยต่อด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “กระผมถูกจับตัวไปอังวะครากรุงแตก  ต่อมามีการแข่งขันชกมวยต่อหน้าพระที่นั่งของพระเจ้ามังระ กระผมจึงอาสาขึ้นชก  หลังจากชำนะนักมวยของอังวะได้หลายคน