บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 2 หน้า 2
รัศมีถอนหายใจ “มันก็แล้วแต่... คือถ้าคลิก..” รัศมีปรายตามองคะนึงนาง “หรือถ้าทำให้มันคลิก แค่ครั้งสอง
ครั้งก็เป็นแฟนกันได้แล้ว”
“สรุปคืออยู่ที่พี่นางใช่มั้ยแม่”
รัศมีมองไปที่คะนึงนาง ได๋และป้าชุนก็มองตาม คะนึงนางเริ่มนอย อารมณ์ตื่นเต้นดีใจหดหายไปเป็นปลิดทิ้ง
“คุณสร้อยศรีเขาโทรมาถามแม่ ว่าเธอกับพิมานเป็นยังไงกันบ้าง ดูท่าทางเขาก็เชียร์เธออยู่นะ”
“น้องนางเป็นความหวังสุดท้ายของบ้านเราแล้วนะคะ”
“อ้าว.. แล้วหนูล่ะ”
“ได๋กินข้าวไปลูก เดี๋ยวจะได้รีบไปซื้อหนังสือเรียน”
คะนึงนางเสเปลี่ยนเรื่อง “นี่ทำอะไรกันอยู่เหรอคะ”
“ตรวจเช็คค่าใช้จ่ายเดือนนี้ค่ะ”
“บิลค่าชอปปิงเกาหลีของพี่นางมาแล้วนะ รูดบัตรไปตั้งเจ็ดหมื่นแน่ะ”
“อุ่ย...”
“นาง.. ตั้งแต่นี้ต่อไป...ห้ามชอปปิงโดยเด็ดขาด”
ป้าชุนหยิบใบเสร็จมาอ่าน “มีค่าบริจาคงานกุศลต้านมะเร็งของคุณนายด้วยค่ะ หนึ่งแสนห้าหมื่นบาท”
“อุ้ย..”
“เยอะกว่าหนูตั้งสองเท่า”
“แล้วก็นี่ ...ค่าเทอมน้องได๋ – หกหมื่นสี่ค่ะ”
รัศมีดึงใบค่าเทอมมา “อันนั้นไม่ใช่จ้ะ” รัศมีเปลี่ยนเรื่อ “ถึงเวลาน้องได๋ต้องไปซื้อหนังสือนอกเวลาแล้วค่ะ”
ป้าชุนสบตารัศมีแล้วรีบเสริม “ไปกันค่ะน้องได๋ เดี๋ยวสายแล้วรถจะติดค่ะ”
ได๋ยัดวรวีลงไปในกระเป๋าเป้แล้วเดินตามป้าชุนออกไปขึ้นรถ คะนึงนางกับรัศมีหน้าทุกข์พอกัน
ที่จอดรถบ้านคะนึงนาง ป้าชุนพาได๋เดินมาขึ้นรถเห็นหัวคุณวรวีโผล่มาจากกระเป๋าเป้
“ป้าชุน..เราไม่ต้องไปซื้อหนังสือแล้วมั้ง”
“อ้าว..ทำไมล่ะคะ”
“ก็เปิดเทอมนี้หนูยังจะได้ไปโรงเรียนอีกเหรอ”
“ได้ไปสิคะ ทำไมถามอย่างนี้ล่ะคะ”
“ก็..ค่าเทอมหนูมันแพงนี่ เราจะมีจ่ายเหรอ”