บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 2 หน้า 5
“จิต...”
จิตกลับมาที่เดิม “คะ...”
“เอางี้ดีกว่า เธอไปซื้อของที่ตลาดแล้วมาจัดเอง.. กระเช้าเปล่าบ้านเรามีใช่มั้ย”
“มีค่ะ”
“ดีมาก ไปได้แล้ว” จิตเดินออกไป
พิมานถอนใจ “แม่..แน่ใจเหรอครับว่าคนนี้ที่‘ใช่’”
ห้องนอนรัศมี รัศมีเปิดกล่องเครื่องประดับเพชรพลอยที่เริ่มร่อยหรอ ตัดใจเลือกออกมา 2-3 ชิ้น แล้วส่งให้ป้าชุน “ชุนเอาไปจัดการเหมือนเดิมนะ จะได้ไว้จ่ายค่าเทอมน้องได๋”
“คุณนายคะ ถ้าโรงเรียนน้องได๋แพง เราหาโรงเรียนถูกๆแถวนี้มั้ยคะ ไม่ไกลแล้วจะได้ประหยัดค่ารถด้วย”
“น้องได๋กำลังจะเปิดเทอมสอง ที่ไหนเค้าจะรับกลางปีล่ะ ฉันไม่อยากให้ได๋มีปมด้อย”
ป้าชุนถอนใจ “เครื่องเพชรคุณนายก็เริ่มเหลือน้อยแล้วนะคะ แล้วเราจะทำยังไงต่อไปกันดี” รัศมีคิดหนัก
ห้องนั่งเล่นบ้านพิมาน สร้อยศรีพยายามโน้มน้าวพิมาน
“ทางบ้านจิตรไพศาลเขาทำธุรกิจค้าขายเพชรพลอยสืบทอดกันมานาน คุณไพรัชน่ะขยันขันแข็ง คอนเน็กชั่นก็เยอะ ใครๆก็รู้ว่าธุรกิจเขามั่นคงขนาดไหน”
ในขณะเดียวกัน ที่ห้องรับแขกบ้านรัศมี รัศมีกับป้าชุนกำลังสั่งการให้คนงานขนเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นออกไป มุมห้องมีแจกัน ถ้วยโถราคาแพงที่คัดเอาไว้แล้ว
“ฐานะเขามั่งมีมหาศาล ถ้าได้ดองกันเขาก็ได้ชาติตระกูลเรา เราก็ได้สมบัติเขา คุณรัศมีเหมือนจะจับพลัดจับผลูได้มาแต่อัธยาศัยเขาก็ดี ในวงสังคมเขาก็ใช่ย่อย ส่วนคะนึงนาง..เด็กคนนี้สวย..กิริยามารยาทหมดจด เห็นว่าทำขนมอาหารก็เก่ง..ก็น่าจะช่วยธุรกิจร้านเราได้”
ห้องครัวบ้านคะนึงนาง คะนึงนางกำลังกดน้ำร้อนใส่บะหมี่สำเร็จรูปแบบถ้วยอยู่ในครัว แต่เหมือนบะหมี่จะสุกไม่ทันใจ คะนึงนางเลยเอาช้อนคนรัวๆ แล้วตักกินอย่างหิวซ่ก น้ำร้อนเลยลวกปากเส้นบะหมี่กระเซ็นหกใส่เสื้อ คะนึงนางสบถด้วยความเซ็ง “โว้ย..ชีวิตจะดราม่าอะไรนักหนาวะ”
ห้องนั่งเล่นบ้านพิมาน
“บ้านเรากำลังลำบากนะพิมาน พ่อเสียหุ้นไปเท่าไหร่เธอก็รู้”
“พ่อก็กำลังวิ่งเต้นอยู่ไงครับแม่”