บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 2 หน้า 3
ป้าชุนถอนใจ “อันนั้นไว้ให้คุณพ่อกับคุณแม่คิดนะคะ น้องได๋มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป... มาๆขึ้นรถได้แล้วค่ะ”
ได๋ยังอึ้งๆอยู่ แต่ก็ตามป้าชุนขึ้นรถไป
ห้องนอนคะนึงนาง คะนึงนางล้างหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้ว กำลังหวีผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งรัศมีเดินเข้ามา
“แม่คะ นางไม่ค่อยเจอพ่อเลยอ้ะ พ่อเขาเป็นไงบ้างคะแม่”
“กำลังวุ่นวายมาก วิ่งเต้นต่อรองแบงก์ทุกวัน ทรัพย์สินที่ดินต่างๆของเราอาจจะโดนแบงก์ยึด”
คะนึงนางถอนใจ “แล้วบ้านหลังนี้ล่ะคะ”
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...”
“นางจะพยายามเป็นแอร์ให้ได้ อีกหน่อยนางมีเงินเดือน คงพอจะช่วยอะไรได้บ้างนะคะแม่”
“ใช่.. เธอช่วยได้แน่ๆ ถ้าเธอทำให้พิมานเค้าชอบเธอได้ เค้าคือความหวังของเรานะนาง”
“โธ่ แม่... แล้วถ้านางไม่ชอบเค้าล่ะ”
“อยู่ๆไปเดี๋ยวมันก็ชอบกันเองล่ะ”
“แม่พูดง่ายไปหรือเปล่า”
“ทางนั้นเขาก็เปิดโอกาสให้แล้ว จะกลัวอะไรอีกใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์หน่อยสิ”
“แม่ได้ยินสิ่งที่ตัวเองพูดมั้ยเนี่ย”
“คะนึงนาง..โอกาสมันอยู่ตรงนี้แล้ว เราต้องคว้ามันสิ”
มีสายเข้ามือถือคะนึงนาง หน้าจอเห็นเป็นชื่อ ‘พิมาน’ โทรมาพอดี “อ้าว.. พูดถึงก็โทรมาเลย”
รัศมีตื่นเต้น หน้าชื่น “ต๊าย.. พรหมลิขิตชัดๆ พูดถึงปุ๊ปก็โทรมาปั๊บ”
“อะไรของแม่เนี่ย”
“รับสิ.. ทำไมไม่รับล่ะ” รัศมีลุ้นมาก
“ถ้าอยากได้เขาเป็นลูกเขยมาก..แม่คุยเองเลยมั้ย” รัศมีคว้ามือถือไปรับสายเองทันใด “เฮ้ย!”
“ฮัลโหลค่า...พิมานเหรอลูก.. นี่แม่เอง”
รัศมีพยายามยัดมือถือให้คะนึงนาง แต่คะนึงนางเดินหนี รัศมีต้องไล่ตาม
“น้อง...จัดดอกไม้อยู่ค่ะเดี๋ยวแม่เรียกให้นะคะ แล้วพิมานสบายดีมั้ยลูก” รัศมีบุ้ยบ้ายคะนึงนาง “รับสายเร็ว”
คะนึงนางยู่ปาก ส่ายหัว รัศมีคุยกับพิมาน “แล้วคุณแม่ทำอะไรอยู่คะ” รัศมีดึงแขนคะนึงนางไว้
“อ๋อ..เหรอคะ” คะนึงนางหน้าเซ็งมากโดนรัศมีต้อน
“น้องนางมาแล้วค่ะ” รัศมียัดมือถือแนบหูนางทันที ถลึงตาดุ “คุยเร็ว!”