บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 21
บทประพันธ์โดย ลินิน
บทโทรทัศน์โดย แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
เช้าวันใหม่ บ้านไร่รัศมี เพชรบูรณ์ ในทุ่งเขียวขจีที่ตัดกับพื้นท้องฟ้ากว้าง เห็นรถกระบะเก่าๆบรรทุกของปุเลงๆวิ่งมาตามเส้นทางอันคดเคี้ยว รถเลี้ยวเข้าถนนทางเข้าไร่ผ่านชุมชมสัญจรข้างทาง ในที่สุดก็มาจอดแน่นิ่งอยู่หน้าบ้านไร่ ที่ดูค่อนข้างรกรุงรังเพราะขาดการดูแลรักษา ไพรัชหันไปเรียกได๋กับป้าชุนที่หลับใหลอยู่เบาะหลัง ก่อนจะเปิดประตูลงมา “เอ้า ตื่นๆๆ ถึงแล้วจ้า ลงมาๆๆ”
รัศมีเปิดประตูรถก้าวตามออกมา ป้าชุนปลุกได๋ที่นอนซบตักชุนมาตลอดทาง “น้องได๋ขา ถึงแล้วค่ะ”
รัศมีหันมองดูอาณาเขตไร่รอบตัว แววตาเป็นประกาย แล้วหันไปสบตากับไพรัช สองสามีภรรยายิ้มให้กันอย่างมีความหวัง ได๋กับป้าชุนก้าวออกมาจากรถ ทั้งคู่ดูตื้นเต้นกับสิ่งที่มองเห็นอยู่ข้างหน้า
“ว้าว นี่บ้านใหม่เราเหรอเนี่ยกว้างจัง วิวซ้วยสวยนะแม่”
“เห็นมั้ยล่ะ แม่บอกแล้วว่าบ้านใหม่เราน่าอยู่ นี่ถ้าทำความสะอาดซ่อมแซมดูแลสักหน่อย ขี้คร้านจะกลายเป็นสวรรค์บ้านไร่เลยนะเนี่ย จริงมั้ยจ๊ะชุน”
“จริงค่ะ ที่กว้างแต่บ้านไม่ใหญ่มาก ค่อยยังชั่วหน่อย”
“งานไม่เยอะหรอกชุน นอกจากปัดกวาดเช็ดถูแล้วก็แค่งานซ่อมน่ะ ซ่อมประตูหน้าต่าง ซ่อมไฟ ซ่อมประปา ทำบ่อกำจัดขยะ แล้วก็ต้องเริ่มต้นทำสวนกันจริงๆจัง พวกหญ้ากับวัชพืชด้านหลังเยอะมาก”
ป้าชุนหน้าเริ่มเหวอ นึกถึงงานหนักที่รออยู่ข้างหน้า
“แรกๆคงหนักหน่อย แต่พอสักพักเริ่มชินงานแล้วก็คงสบายตัวขึ้น” ป้าชุนถึงกับอึ้ง หน้ายิ่งซีดหนัก
“เป็นไรล่ะชุน ทำไมเงียบไปล่ะ ไม่ชอบที่นี่เหรอ”
“เอ่อ..ชอบค่ะ ชอบ เพียงแต่ชุนว่า..กว่ามันจะสวยแล้วกลายเป็นสวรรค์ ชุนคงต้อง...ตกนรกก่อนมั้งคะ”
“โธ่ คงไม่ขนาดนั้นหรอกชุน เราก็ค่อยๆทำค่อยๆไปแล้วกัน เดี๋ยวมันก็เข้าที่เองแหละ”
ป้าชุนเจื่อนๆ “ค่ะ”
“แม่ เดี๋ยวได๋ขอวิ่งไปดูทางโน้นหน่อยนะคะ” รัศมีพยักหน้า ได๋วิ่งออกไปอย่างลิงโลด
ได๋วิ่งมาที่เนินทุ่งหญ้าเขียวขจี เบื้องหลังเป็นหุบเขาสวยงาม ได๋มองอย่างตื่นตาตื่นใจ สักพักรัศมีเดินตามเข้ามา
“เป็นไงลูก ชอบบ้านใหม่เราแล้วใช่มั้ย”