บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 21 หน้า 4
“เอาน่า ตื๊อๆเขาหน่อยโว่ย เขารักแก เดี๋ยวเขาก็ใจอ่อนเองแหละ”
ตอนเย็น หน้าห้องคอนโดพจน์ นักรบในเครื่องแบบครึ่งท่อน เดินมาตามทางด้วยท่าทีร้อนรน สมองอื้ออึง คิดถึงแต่เรื่องพจน์ลาออก นักรบเดินมาถึงหน้าห้องทำท่าจะกดกริ่งแล้วก็ชะงัก แต่แล้วก็ทำใจกดกริ่งไป พร้อมกับรอลุ้นว่าพจน์จะมาเปิดประตู แต่แล้วก็กลับเงียบ – นักรบกดกริ่งรัวๆอีกครั้ง แต่ก็เงียบเหมือนเดิม– นักรบเลยหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาพจน์ แต่ก็ไม่ติด “ขอโทษค่ะไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้”
นักรบเซ็งสุดๆ ถอนใจเฮือกใหญ่อยู่ตรงหน้าประตู
บ้านพจน์–ปริยา รูปปริยาในอิริยาบถต่างๆ วางโชว์ไล่เรียงอยู่บนโต๊ะ พจน์ยืนมองดูรูปอยู่ มันไม่มีรูปเขาอีกต่อไปแล้ว พจน์หยิบรูปปริยารูปหนึ่งขึ้นมาดู รูปนั้นปริยายิ้มสวยสดใสแบบธรรมชาติ สีหน้าพจน์อ่อนละมุนลง เพราะอย่างน้อยเขาก็ ‘อาจจะเคย’ รักผู้หญิงคนนี้ เสียงปริยาเดินลงมาจากบันได พจน์วางรูปลงไว้ที่เดิม
“มาเร็วกว่าที่นัดอีกนะ”
“พอดีรถไม่ติดน่ะ นี่ผมซื้อดอกไม้มาฝากคุณด้วยนะ”
พจน์ส่งช่อไฮเดรนเยียให้ ปริยามองดอกไม้ด้วยสีหน้าอึ้งระคนแปลกใจ
“ทำไมล่ะ คุณชอบไฮเดรนเยียไม่ใช่เหรอ”
ปริยายิ้มน้อยๆ แล้วรับช่อดอกไม้มา “ขอบใจนะพจน์ ที่ยังอุตส่าห์จำได้”
“จำได้สิ คุณยังเคยบอกผมเลย ว่าความหมายของไฮเดรนเยียคือความเย็นชา เพราะมันต้องอยู่กับความหนาวเย็นมาตลอด”
“คงคล้ายๆกับฉันมั้ง แต่ฉันเย็นชา..เพราะเหงามาตลอด” พจน์มองหน้าปริยาอย่างรู้สึกผิด
“ปลา ผมอาจจะเป็นสามีที่..ไม่ดีเลย แต่ผมก็ยังอยากเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับคุณนะ”
“มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกพจน์ โชคชะตามันคงเล่นตลกกับเรามากกว่า”
“แต่ผมทำให้คุณเสียใจ ขายหน้า ผมรู้ว่าคุณเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นแค่ไหน” ปริยานิ่ง ขอบตารื้นขึ้นมา
“ไม่มีผมที่ทำงานแล้ว ทุกอย่างมันคงดีขึ้น อดทนหน่อยนะปลา”
“คุณไม่น่าลาออกเพราะฉันเลย”
“ผมเป็นคนก่อเรื่องผมก็ต้องรับผิดชอบ คุณเองก็ยังต้องทำงานกับ..นักรบ ผมไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากใจเพราะผมอีกต่อไป”
“แล้วตกลง..กับเด็กนั่นน่ะ ไปถึงไหนแล้ว”
พจน์นิ่งไป ตอบไม่ถูก “ไม่รู้สิ เหมือนยังไม่ค่อยคลิก ผมอาจจะ..แคร์สังคมมากเกินไปมั้ง”