บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 7 หน้า 3
“อ๋อ จำได้แล้วค่ะ พี่สายฟ้า”
“น้องไวน์จำชื่อพี่ได้ด้วย แหม ดีใจจัง”
“แล้ววันนี้พี่สายฟ้ามาบริฟฟิ่งกับไวน์ด้วย เราจะได้บินไฟล์ทเดียวกันใช่มั้ยคะ”
“ถูกต้องแล้วครับ วันนี้เพอร์เซอร์สายฟ้าขออาสาประเดิมเป็นไฟล์ทใกล้ๆ แบบ Turnaround ก่อนนะครับ ไปกลับแป๊บเดียวเดี๋ยวเย็นๆ น้องไวน์ก็ถึงบ้านแล้ว”
“ไวน์ตื่นเต้นจังเลยค่ะพี่สายฟ้า ถ้ามีอะไรช่วยกรุณาแนะนำไวน์ด้วยนะคะ”
สายฟ้าขยับเนกไท “ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับ น้องไวน์เรียกพี่ว่าพี่ฟ้าก็ได้นะครับ”
ไวน์กับสายฟ้าคุยกันอย่างถูกคอ ชะเอมได้แต่หันมองไปมาราวกับกำลังนั่งดูเทนนิสโต้ลูกกัน
ในห้องบริฟฟิ่งอีกห้อง คะนึงนาง นักรบ ผักกาดที่ต่างคนต่างกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านสมุดโน้ตตัวเอง รีบขยับตัวลุกขึ้น เมื่อเห็นกลุ่มลูกเรือรุ่นพี่เดินเข้ามากันในห้อง “สวัสดีค่ะ/ครับ”
‘พจน์’ เพอร์เซอร์หนุ่มหล่อมาดดีที่เดินรั้งแถวเข้ามาเป็นคนสุดท้าย พจน์ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมืออยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูด
“สวัสดีครับทุกคน พี่ชื่อพจน์นะครับ เป็นเพอร์เซอร์ของไฟลท์นี้ AL 426 กรุงเทพฯ-โซล”
ใบหน้าที่เงยขึ้นมานั้นดูหล่อใสทำเอานักรบถึงกับชะงักงัน นักรบรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกเล็กน้อย โลกข้างหน้าเหมือนเริ่มมีออร่าเปล่งประกาย ส่วนพจน์ดูนิ่ง สุภาพ ยากที่จะมองออกว่ารู้สึกอย่างไร
“ก่อนที่เราจะเริ่มคุยกันเรื่องข้อมูลการบินกับ special case ของไฟล์ทนี้ รบกวนขอตรวจสอบ รายละเอียดพาสปอร์ตกันนิดนึงนะครับ” ทุกคนหยิบพาสปอร์ตออกมา นักรบส่งพาสปอร์ตให้พจน์ – หัวใจเต้นโครมคราม
ห้องผู้โดยสารบนเครื่องบิน Vow Airlines คะนึงนาง ผักกาดกำลังเดินตรวจเช็คที่นั่งผู้โดยสารกับช่องสัมภาระกันอยู่
“ดีจังเนอะที่พวกเราได้บินไฟล์ทแรกด้วยกัน”
“ใช่ วันนี้พวกเราต้องพยายามทำให้ดีที่สุดเลยนะ”
สองสาวยิ้มตีมือไฮไฟว์ให้กัน นักรบเดินมาจากส่วนครัวหลังเครื่อง เหลียวซ้ายแลขวาแล้วรีบเดินมาหา
นักรบกระซิบ “นี่ๆ พวกแกว่าเพอร์เซอร์น่ารักปะ”
“พี่พจน์น่ะเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ สเปคฉันเลยแก สูง ขาว แมน กล้ามงี้แน่นเชียว”
“แมนเหรอ ฉันไม่ค่อยมั่นน่ะ”