บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 7 หน้า 4
“เออว่ะ ฉันว่าเข็มฉันก็กระดิก”
“เข็มอะไร แกมีเข็มด้วยเหรอ”
“บ้า! เข็มวัดระดับดีกรีความเป็นแหววเว่ย..มันกระดิก..ดิ๊ก..ดิ๊ก..ดิ๊ก”
“แต่ก็ไม่แน่นะผักกาด ผู้ชายสมัยนี้ที่หล่อกันเนี้ยบๆก็อาจจะไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไป”
“ฉันต้องหาความจริงให้ได้ - นาง จัดการซิ”
“จัดการอะไร แล้วพี่พจน์เขาจะยอมให้ฉันจัดการเหรอ แกสนเขาแล้วทำไมไม่ไปจัดการเองล่ะ”
“ก็แกสวยไง ถ้าเขาแมนจริงเขาก็ต้องมีปฏิกิริยากับสาวสวยสิ”
“งั้นฉันพิสูจน์ให้มั้ย ฉันก็สวยนะ สวยมากด้วย”
“ไม่ต้องนังผัก เดี๋ยวพี่เขาจะฝ่อแล้วลามปามมาฝ่อใส่ฉันไปด้วย” ผักกาดทำปากยื่นปากยาวใส่นักรบ
“เดี๋ยวพวกเราต้องเตรียมตัวรับบอร์ดดิ้งผู้โดยสารแล้วนะครับ” อยู่ดีๆพจน์ก็โผล่มาด้านหลัง - นักรบช็อก เขินหน้าแดง คะนึงนางกับผักกาดก็อึกอักที่เพิ่งเม้าธ์ พจน์ระยะเผาขนไป
“น้องๆไว้ค่อยคุยกันต่อทีหลังแล้วกันนะ”
สามคนแหยๆ “ค่ะ / ครับ” พจน์ยิ้มให้แล้วเดินนำไปทางหน้าเครื่อง นักรบมองตามตาเยิ้ม
“พี่เค้าสุภาพมากเลยอ้ะ ตกลงเมื่อกี้เค้าเตือนหรือตำหนิเรารึเปล่าวะ”
“เสียงนุ้ม..นุ่มเนอะ ยิ้มทีใจละลาย นักรบกดไลค์รัวๆๆ”
“นี่แยกย้ายกันได้แล้ว มัวแต่ยืนตาเยิ้มแบบนี้เดี๋ยวก็โดนดุจริงๆหรอก”
“จะดุแค่ไหนก็ยอม.. เอาแส้มาเฆี่ยนบ่าวเลยค่ะท่านเจ้าคุณ.. บ่าวยอม”
คะนึงนางกับผักกาดขำท่าอินเลิฟของนักรบ
สนามบินสุวรรณภูมิ ตัวหนังสือ Boarding ตรงป้ายประกาศ Departure ในบริเวณสนามบิน ภาพผู้โดยสารที่กำลังผ่านขั้นตอน boarding ด้านนอก
“Attention please, passengers for Vow Airlines Flight AA288 from Bangkok to ………. It’s ready for boarding at Gate number 20, Thank You.”
ห้องผู้โดยสารบนเครื่องบิน Vow Airlines ผู้โดยสารเริ่มทยอยเดินขึ้นเครื่องมา ที่ประตูทางเข้ามีแอร์รุ่นพี่ยืนต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ส่วนคะนึงนาง นักรบและผักกาดถูกมอบหมายงานให้อยู่ด้านในตรงกลางคอยดูแลเรื่องที่นั่งและสัมภาระผู้โดยสาร ผู้โดยสารบางส่วนเริ่มเดินมาถึงด้านใน ผู้โดยสารชายคนหนึ่งผมบลอนด์สวม