บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 7 หน้า 5
แว่นดูสไตล์คล้ายศิลปินเกาหลี เดินเข้ามามองหาที่นั่ง ผักกาดขยับเนื้อขยับตัว สูดหายใจแล้วเดินไปตั้งใจต้อนรับเต็มที่ ผักกาดยกมือไหว้สวยงาม “May I have your boarding pass, please?”
ผู้โดยสารเหวอ-ถอดแว่นออก พูดด้วยสำเนียงท้องถิ่น “เอิ่ม.. พี่ว่าไงนะครับ ผมฟังไม่รู้เรื่องเลย”
ผักกาดหน้าแตกเพล้ง “เอ่อ..สวัสดีค่ะ..ขอดูบัตรโดยสารหน่อยนะคะ”
ผักกาดดูตั๋ว “ที่นั่งคือ 39 D เชิญด้านนี้เลยค่ะ
“ครับ ขอบคุณมากครับ” ผู้โดยสารเดินไปที่นั่งที่ผักกาดบอก ผักกาดหันไปสบตากับคะนึงนางที่อยู่แถวทางเดินอีกช่องหนึ่ง คะนึงนางยิ้มให้
ห้องผู้โดยสารบนเครื่องบิน ป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วยืนเลิกลั่กเกะกะอยู่ตรงช่องทางเดิน ในมือมีกระเป๋าสัมภาระใบเขื่องอยู่ด้วย คะนึงนางเดินเข้าไปหา
“สวัสดีค่ะ ขออนุญาตดูบัตรโดยสารได้มั้ยคะ”
ป้าส่งตั๋วให้ คะนึงนางผายมือไปที่ที่นั่งของป้าซึ่งอยู่ไม่ไกล “เชิญที่นั่งตรงนี้เลยค่ะ”
“ตรงนี้เหรอ นั่งที่อื่นได้มั้ย ฉันอยากนั่งติดหน้าต่าง”
“ขอโทษค่ะ ที่นั่งติดหน้าต่างทุกที่มีระบุชื่อผู้โดยสารหมดแล้วค่ะ ต้องขอให้คุณกรุณานั่งตามที่นั่งที่ระบุไว้ในบัตรโดยสารนะคะ” ป้าฟังอย่างไม่พอใจ โยนกระเป๋าลงบนที่นั่ง คะนึงนางตกใจแต่ก็ยังทำใจเย็น ยิ้มและพูดอย่างสุภาพ “ช่องสัมภาระช่องนี้ว่างค่ะ เชิญผู้โดยสารเก็บกระเป๋าได้เลยนะคะ”
“ไม่อ้ะ มันหนัก ฉันยกขึ้นไม่ไหวหรอก แค่หิ้วมาถึงนี่ได้ก็เหนื่อยจะตายแล้ว”
ผู้โดยสารเริ่มมาอออยู่ด้านหลังเพราะมนุษย์ป้ายืนขวางกลางทางเดินอยู่ คะนึงนางเริ่มเห็นท่าไม่ค่อยดี
“งั้นเชิญคุณผู้โดยสารนั่งพักสักครู่นะคะ เดี๋ยวพอหายเหนื่อยแล้วค่อยเก็บกระเป๋าในช่องสัมภาระก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้รบกวนขอทางให้ผู้โดยสารด้านหลังเดินผ่านทางไปก่อนนะคะ”
ป้าเลยจำใจต้องนั่งลงตรงที่นั่งตัวเอง แล้ววางกระเป๋าแหมะไปบนตักอย่างกระฟัดกระเฟียด การจราจรทางเดินเริ่มดีขึ้น คะนึงนางจึงหันไปบริการผู้โดยสารคนอื่นต่อ แต่พอหันมามองป้าอีกทีก็เห็นป้ายังนั่งกอดกระเป๋าอยู่อย่างเดิม “ขอโทษนะคะ รบกวนผู้โดยสารเก็บกระเป๋าไว้ในช่องสัมภาระด้วยนะคะ”
“ฉันจะถือไว้”
“ผู้โดยสารไม่สามารถวางสัมภาระไว้บนตักได้นะคะ เพราะจะเป็นอุปสรรคต่อการรักษาความปลอดภัยแก่ตัวผู้โดยสารเองในกรณีฉุกเฉิน...”
ป้าพูดสวน “ฉันจะถือไว้!!”