บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 5 หน้า 2

ภูฤทธิ์ยิ้มเขินๆเมื่อนึกถึงน้ำผึ้งผู้หญิงที่ชอบ ฟ้าใสเศร้า แต่ทำเป็นเข็มแข็ง

นันท์วางไอแพดลง กำลังจะลุกออกจากห้องนั่งเล่นไปที่โต๊ะกินข้าว “พี่หอม พี่อ้อย”“ขา…คุณนันท์”“เรื่องที่เราคุยกันไว้ อย่าลืมนะ”อ้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ได้เลยค่ะคุณนันท์” อ้อยพานันท์ไปห้องทานข้าว ดูอารมณ์ดีผิดปกติหอมได้แต่ยืนกระพริบตาปริบๆ จำใจต้องตามไป

ทรงยศคุยโทรศัพท์กับนายทุนที่ต้องการจะมาซื้อที่ดินของเทิด“คุณทรงยศ เรื่องที่ดินที่คุณเสนอผมมาว่ายังไง นี่มันชักจะดีเลย์ไปมากแล้วนะ”“ผมทราบครับ ว่ามันช้าแล้ว แต่ทางเราก็พยายามจัดการให้อยู่”“จัดการ คุณก็ผลัดแบบนี้มาหลายทีแล้ว ไอ้ที่ดินที่ว่าทั้งดีทั้งมีของของคุณน่ะมันจะยากอะไรนักหนา”“ผมก็บอกคุณแล้วว่ามันไม่ใช่ที่ส่วนตัวของผม มันต้องค่อยเป็นค่อยไป จะจัดรีบร้อนจัดการมันไม่ได้”“แล้วผมต้องรออีกนานแค่ไหน”“ผมไม่รับปากว่ามันจะเร็วกว่านี้ แต่ผมให้สัญญาว่าผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณได้ที่ดินผืนนั้นไป”“ผมก็หวังว่าคุณจะไม่ได้ดีแต่ปากนะคุณทรงยศ”“คนอย่างเสี่ยทรงยศ ไม่มีคำว่าทำไม่ได้ คุณวางใจได้เลย”“ดี ผมจะให้เวลาคุณ แล้วก็หวังว่าจะได้ยินข่าวดีเร็วๆนี้ แล้วกัน”นายทุนคนนั้นวางสายจากทรงยศไป ทรงยศทั้งหงุดหงิดทั้งเครียด ฟ้าใสกลับเข้าบ้านมาได้ยินเข้าพอดี

ทรงยศเดินออกมาเจอกับฟ้าใสยืนอยู่ ฟ้าใสลังเลอยู่ทีแรก ก่อนจะพูดขึ้น “พี่คะ ขอฟ้าคุยด้วยหน่อยได้ไหม”“มีอะไร”“พี่ยังคิดจะซื้อไร่คุณเทิดอยู่เหรอคะ”ทรงยศพยักหน้า “ใช่ ทำไม”“ฟ้านึกว่าพี่จะเลิกความคิดแบบนี้ไปแล้วซะอีก”ทรงยศหงุดหงิด “คิดสิ ก็มันมีคนอยากได้ เราเป็นนายหน้าก็ต้องจัดการให้เขา”“ทำไมถึงต้องเป็นที่ตรงนั้นด้วยคะ พี่ก็รู้ว่ามันเป็นที่ดินมรดกตกทอดของบ้านคุณเทิดเขา”“ทำไมทำเสียงแบบนั้น ทำเหมือนพี่จะใช้วิธีสกปรกทำให้นายเทิดมันยอมขายงั้นล่ะ”ฟ้าใสอึกอัก “ฟ้า…ฟ้าก็ไม่รู้หรอกค่ะ”“โธ่ คิดมาก พี่แค่ลองคุยกับนายทุน แล้วเขาก็บอกว่าสนใจ แต่พี่ยังไม่ได้คิดจะทำอะไรเลย ดีไม่ดีก็ต้องลองคุยดูก่อน ลูกก็รู้ว่าไร่นั้นมันไม่ได้ใช้วิธีคุยเฉยๆแล้วจะได้”