บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 5 หน้า 4

“ฉันบอกแล้วไงว่าแกไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลย ตอนนี้พ่อกับแม่แกถึงบ้านฉันที่กรุงเทพปลอดภัยดีแล้วนะ”“ฉันคุยกับแม่แล้ว ขอบใจแกมากนะฟ้า”“ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรให้ช่วยอีกรีบโทรมาเลยนะ อย่าเกรงใจ”“อื้อ ได้”ฟ้าใสติดตลก “ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้แกต้องเจอศึกหนักอีกเยอะ”น้ำผึ้งรับคำแล้วก็บอกลาฟ้าใสก่อนจะวางสาย ทิ้งตัวลงบนที่นอนเหนื่อยๆ

น้ำผึ้งอาบน้ำเสร็จ เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เสียงเคาะประตูดังขึ้น “ใครคะ” ไม่มีเสียงตอบ น้ำผึ้งเลยลองไปเปิดประตูห้อง แต่ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เลย น้ำผึ้งมองไปซ้ายขวาก็ยังไม่มีคน เลยกลับเข้าห้องไป

น้ำผึ้ง ย้ายมานั่งบนที่นอน เปิดคอมพิวเตอร์เสิร์ชอะไรดูไปเรื่อยๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก น้ำผึ้งเลยต้องลุกขึ้นแล้ว เดินไปดู น้ำผึ้งเปิดประตู “ใครคะ” ป้าพรยืนอยู่หน้าห้อง “อ้าว ป้าพร”ป้าพรในชุดนอนมองไปรอบๆห้อง “ขอโทษที่มากวนค่ะ แต่ป้าจะถามว่า ครูมีอะไรขาดเหลือไหมคะ ป้าจะได้หาให้”“ไม่มีค่ะ เรียบร้อยดี”ป้าพรยิ้มให้น้ำผึ้ง “งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ เชิญครูพักผ่อนเถอะ”“ค่ะ” ป้าพรจะเดินออกไป น้ำผึ้งนึกอะไรได้ เรียกไว้ “เดี๋ยวค่ะ”“คะ?”“เมื่อกี้ป้ามาเคาะห้องฉันหรือเปล่าคะ”ป้าพรนึก “ไม่นะคะ ฉันเพิ่งมาเมื่อกี้นี้ล่ะค่ะ มีอะไรเหรอคะ?”“ไม่มีค่ะ ฉันขอตัวนะคะ”ป้าพรพยักหน้า ก่อนจะเดินไปอีกรอบ น้ำผึ้งสงสัยว่าเมื่อกี้เสียงใคร

น้ำผึ้งนอนอยู่บนเตียง พลิกตัวไปมา นอนไม่หลับ สักพักก็ลุกขึ้นแล้วเริ่มสวดมนต์ ให้จิตใจตัวเองสงบก่อนจะล้มตัวลงไปนอนอีกครั้ง “เป็นอะไรอีกเนี่ย…” น้ำผึ้งพยายามจะข่มตาหลับอีกครั้ง เสียงเคาะประตูมาจากข้างนอก น้ำผึ้งเลยต้องลุกขึ้นแล้วเปิดประตูห้องดูอีกรอบบรรยากาศรอบบ้านเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน น้ำผึ้งเริ่มหวั่นใจแต่พยายามจะไม่แสดงออก ขณะที่กำลังจะกลับเข้าไปในห้อง เสียงฝีเท้าเหมือนคนวิ่งตึงตังก็ดังขึ้นมา น้ำผึ้งตกใจหันไปมอง “ใครน่ะ!” น้ำผึ้งเดินไปดูตามทาง พยายามจะหาต้นตอของเสียงนั้น “มีใครอยู่รึเปล่า …คุณนันท์หรือเปล่าคะ” พอน้ำผึ้งเดินไปอีกทาง เสียงคนวิ่งก็ดังมาจากอีกทาง พอน้ำผึ้งวิ่งไปดูอีกทางก็ยังไม่มีใครอีก “บ้าจริง…”ในที่สุดน้ำผึ้งก็คิดจะเลิกหาแล้วกลับห้องอีกครั้ง แต่เดินไปไม่เท่าไร ไฟทั้งบ้านก็ดับพรึบลงมา น้ำผึ้งร้องกรี๊ดเสียงดังลั่น ก่อนจะค่อยๆตั้งสติได้ รีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดให้มันทำหน้าที่แทนไฟฉาย แล้วก็เดินออกไปอีกครั้ง