บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 12 หน้า 2
ที่โรงพยาบาล นันท์นอนอยู่บนเตียงคนไข้ น้ำผึ้งนั่งอ่านนิทานให้นันท์ฟัง “...ทันใดนั้น สิงโตเจ้าป่าก็ปรากฏตัว แล้วก็ไล่กัดลูกกวางน้อย” น้ำผึ้งแอ็คติ้งเป็นสิงโต ทำท่าคำรามแล้วเอามือไปขยุ้มท้องนันท์ ทำท่ากัดและจั๊กจี๋นันท์ นันท์หัวเราะสนุก“แต่แม่กวางมาเจอลูกและเข้าไปช่วยปกป้องเอาไว้” น้ำผึ้งพูดจบก็เข้ามาขวางกอดนันท์ไว้ นันท์ทำท่ากลัวตาม
เทิดเดินเข้ามา แอบมองน้ำผึ้งกับนันท์เล่นกันเงียบๆ รู้สึกดี
นันท์หันมาเห็นเทิด นันท์ดีใจ “พ่อครับ”
น้ำผึ้งเห็นเทิด ยิ้มเขินๆ เทิดเดินเข้ามาหานันท์ “เป็นไงบ้างคุณนันท์”
“นันท์ไม่เป็นไรแล้วครับพ่อ แข็งแรงแล้ว”
“ดีแล้ว แล้วนี่ขอบคุณครูเขาหรือยัง เขาไปช่วยเราไว้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเทิด ฉันเต็มใจช่วยอยู่แล้ว คุณต่างหากที่ช่วยคุณนันท์มากกว่าฉัน”
“ได้ยังไง” เทิดหันไปสั่งนันท์ “นันท์ขอบคุณครูเขา”
“ฉันไม่เป็นไรจริงๆนะคะ”
“เธอนี่ อย่าดื้อด้านได้ไหม” เทิดกับน้ำผึ้งจ้องหน้ากันแบบไม่มีใครยอมใคร
นันท์แอบขำและกระแอมออกมา “นันท์ขอบคุณครูเขาแล้วครับพ่อ” เทิดกับน้ำผึ้งเริ่มเขินกันเองขึ้นมาเลยหันไปมองทางอื่นกลบเกลื่อน “จริงๆถ้าอยากขอบคุณครูเขา พ่อพูดเองก็ได้นะ ไม่เห็นต้องให้นันท์บอกเลย”
เทิดตกใจหันไปมองนันท์ นันท์พลิกหนังสือนิทานทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
นางพยาบาลเปิดประตูเข้ามาในห้อง “ได้เวลาเช็ดตัวแล้วค่ะ” นางพยาบาลเดินมาข้างเตียงนันท์ พูดยิ้มๆ “คุณพ่อคุณแม่ที่น่ารักจริงๆเลยนะคะ เฝ้าลูกชายไม่ห่างเลย”
น้ำผึ้งกับเทิดยิ่งตกใจรีบแก้ตัว “ม...ไม่ใช่นะคะ”
“แหม ไม่ต้องเขินหรอกค่ะ”
“คือ...” น้ำผึ้งพยายามจะแก้ตัวแต่ก็ไม่ทันแล้ว
“...อ้อ คุณหมอบอกว่าพรุ่งนี้คนไข้กลับบ้านได้แล้วนะคะ” นางพยาบาลถามกับนันท์ “ดีใจไหมเอ่ย”
“ดีใจครับ”
น้ำผึ้งได้แต่ยิ้มรับไป เทิดกอดอกทำเก๊กนิ่งๆ ปล่อยให้พยาบาลเช็ดตัวนันท์
งานปาร์ตี้ไฮโซแห่งหนึ่ง แพรวอยู่ในชุดสวยสง่า เดินกรีดกรายราวนางพญาเข้ามาในงาน ผู้คนในงานต่างหันไปมองทั้งชายและหญิง บางคนคุยกระซิบกันว่าเป็นเซเลบลูกเศรษฐีนักการเมืองคนไหนหรือว่าเป็นดารา