บทละครโทรทัศน์ มนต์รักอสูร ตอนที่ 12 หน้า 4

ถึงแม้จะเป็นก็อปเกรดเอก็ตาม...ขอตัวก่อนนะ  ฉันเสียเวลากับผู้ชายห่วยๆมามากพอแล้ว”แพรวพูดจบก็เชิดใส่แล้วเดินไป คมสันหน้าเสีย

เทิดขับรถมาจอด น้ำผึ้งพานันท์ลงจากรถ หอมวิ่งเข้ามายกกระเป๋า

อ้อยวิ่งเข้ามากอดนันท์ “คุณนันท์กลับมาแล้ว พี่อ้อยเป็นห่วงคุณนันท์แทบแย่เลย รู้ไหมคะ”

“นันท์ไม่เป็นไรแล้ว แข็งแรงมากเลย” นันท์หันไปหาน้ำผึ้ง แล้วดึงมือน้ำผึ้งเดินไปบ้าน

เทิดจะเดินตามแล้วนึกอะไรได้ “เดี๋ยวก่อนครูน้ำผึ้ง”

“คะ?”

เทิดหันไปสั่งอ้อย “อ้อย ฉันมีเรื่องจะวานหน่อย”

“ขานาย มีอะไรบอกอ้อยได้ทุกอย่างเลยค่ะ”

เทิดเอากระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วหยิบเงินจำนวนหนึ่งส่งให้อ้อย “อ้อยเอาเงินนี่พาครูน้ำผึ้งไปซื้อเสื้อผ้าใหม่หน่อยไป”

ทั้งน้ำผึ้งทั้งอ้อยต่างมองเทิดงงๆ “ซื้อเสื้อผ้า” เธอชี้ตัวเอง “ให้ฉัน?”

“ใช่ ฉันเห็นเธอใส่เสื้อมอมแมมมาตั้งนานแล้ว ไหนๆเธอก็ช่วยนันท์ไว้…ถือว่าเป็นรางวัลพิเศษก็แล้วกัน” น้ำผึ้งทั้งแปลกใจทั้งดีใจ

อ้อยเข้าไปรับเงินมา มองน้ำผึ้งหัวจรดเท้า “ไว้ใจได้เลยค่ะ อ้อยซะอย่าง ไม่มีใครเซนส์แฟชั่นดีเท่าอ้อยอีกแล้วในไร่นี้”

หอมแอบกระซิบกับนันท์ “คุณนันท์ว่ามันจะไว้ใจได้จริงเร้อ…”

“ก็ต้องลองดู”

อ้อยยืนนับเงินพิจารณาน้ำผึ้งว่าจะแต่งตัวยังไงดี

นันท์นั่งอยู่กับเทิดในห้องรับแขก เห็นน้ำผึ้งแต่งชุดใหม่ออกมาแล้วก็หัวเราะ

หอมโวยวายขึ้นมา “เนี่ยนะ ชุดมิลานแฟชั่นวีคของแกนังอ้อย โห สีแสบขนาดนี้วัวในไร่จะขวิดไหมวะ”

อ้อยยืนอยู่กับน้ำผึ้งในชุดที่แต่งออกมาสไตล์อ้อยเป๊ะ /นันท์ขำไม่เลิก

เทิดกลุ้มใจ อยากจะขำแต่ก็สงสารน้ำผึ้งด้วย

น้ำผึ้งอุบอิบ “หอม อย่าไปว่าอ้อยเขาแบบนั้น นี่มันก็…พอใช้ได้มั้ง”

“เห็นไหม อีพี่หอม ครูยังเข้าข้างฉันเลย นี่แหละจ๊าบสุดในย่านนี้แล้ว”

“จ๊าบไปคนเดียวสิ  ฉันว่าแล้วว่านายต้องไว้ใจผิดคน”