บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 18
สุดสวาทยกแก้วแชมเปญดื่มอย่างชื่นอารมณ์ส่วนไรวินท์แค่นๆ ดื่มพอเป็นพิธีก่อนหันไปรอฟัง
“คุณลุงผาดท่านระอาญาติๆพี่น้องคนอื่นว่าไม่เอาถ่าน ดีแต่เบียดเบียนพี่น้องด้วยกัน ส่วนคุณพ่อเป็นคนโอบอ้อมอารี ท่านก็เลยรักคุณพ่อคนเดียว ท่านเขียนจดหมายเล่าสารทุกข์สุกดิบถึงกันอยู่เสมอ..” ไรวินท์ฟังอย่างตั้งใจ “จนคุณพ่อมาป่วยท่านก็ยังลงมาเยี่ยมครั้งหนึ่ง จากนั้นมัวยุ่งกับงานเลยไม่ได้ตามข่าวท่านมารู้อีกครั้งว่าคุณพ่อเสียแล้ว” สุดสวาทเล่าอย่างเพลิดเพลินสีหน้าสดชื่นเป็นสุข ในขณะที่ไรวินท์รอฟังอย่างใจจดจ่อ “คุณลุงลงมากรุงเทพแวะมาเยี่ยมคุณแม่กับดิฉัน..ก็เลยทราบเรื่องเข้า ก็ตกลงว่าจะมาช่วยเป็นพยานให้”
“ท่านจะมาช่วยเป็นพยานให้คุณเรื่องอะไรครับ”
“เรื่องพินัยกรรมสิคะ ดิฉันก็เพิ่งทราบ ว่าคุณพ่อเคยเขียนจดหมายถึงคุณลุง ฉบับหนึ่ง บอกว่าท่านไม่ได้ทำพินัยกรรม เพราะไม่จำเป็น..”
ไรวินท์หูผึ่ง
หลวงพิทักษ์ไผทนั่งเขียนจดหมาย บนโต๊ะทำงานที่บ้านเห็นลายมือตระหวัดไปมา “ลูกชายสองคนผมก็แบ่งเงิน ทองไปแล้ว แม่มะลิ ผมก็ได้ให้เงินทองไปแล้วพอสมควร มรดกทั้งหมดจึงสมควรตกเป็นของสุดสวาทกับแม่เขา “
“คุณลุงผาดเล่าว่าคุณพ่อท่านเขียนไว้ชัดเจนดีทีเดียวค่ะ”
“เอ๊ะ แล้วจดหมายพินัยกรรมของ..”
“ดิฉันถึงบอกไง ว่านั่นจดหมายปลอม..คุณพ่อตั้งใจจะยก มรดกให้คุณแม่กับดิฉันเท่านั้น เพราะคุณแม่และดิฉันเป็นภรรยาและลูกของคุณพ่อตามกฎหมาย สามคนนั่นเป็นลูกนอกกฎหมายทั้งหมด”
ไรวินท์ถึงกับอึ้งหมดทางแย้งโดยสิ้นเชิง เหมือนทุกอย่างที่หวังไว้กำลังพังลงมาต่อหน้า
ทางด้านหมอตำแยกำลังช่วยเบ่ง จับคลึงท้องสีนวล สีนวลกัดฟันอดกลั้นความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตมือโหนเชือกผูกคานไว้แน่น วารีเฝ้ามองลุ้นอย่างใจระทึก บ่าวที่เหลือยืนมองเสียวอยู่ห่างๆที่ประตู
“เอาเลยหนูเบ่งเบ่งเข้า..เบ่งแรงๆเอาเลยอีหนู”
“อึ้อ..อึ้อๆ..”
“แม่นวลแข็งใจไว้..เบ่งให้เต็มแรง”
สีนวลเหนื่อย ปวดสุดจะทน นึกถึงภาพในอดิต
ภาพสีนวลอายม้วน เอาผ้าเช็ดหน้าไปให้ไรวินท์