บทละครโทรทัศน์ เจ้าบ้านเจ้าเรือน ตอนที่ 18 หน้า 2
สีนวลมีความสุข รับพรจากวารีในคืนส่งตัวเข้าห้องหอกับไรวินท์สีนวลเหนียม หน้าแดง ตอนไรวินท์รับปากกับวารีบนโต๊ะอาหารเย็นว่าจะมีลูกสีนวลตื่นขึ้นมาร่างเปลือยเปล่าอยู่ข้างๆไรวินท์ที่นอนนิ่งบนเตียงสีนวลกลั้นใจเบ่งสุดแรง “อื้อๆๆ.. อ๊า!” เสียงทารกน้อยร้องจ้าลั่นวารีบ่าวลุ้นดีใจสุดๆ สีนวลโล่งสีหน้าเปี่ยมสุขเหลือประมาณพยายามรวบรวมกำลัง “ลูก...” สีนวลพยายามจะหันมองดูลูก ก่อนค่อยๆยิ้มเปื้อนหน้าอย่างมีความสุขที่สุดในชีวิต
พุ่มไม้ใหญ่ที่บริเวณศาลเจ้าบ้านฯ กระเพื่อมไหวเป็นระลอกๆตามแรงลมโชยยามดึกสงัด แพรขาวนั่งฟังนิ่ง สะท้อนใจกับที่ได้เห็นในนิมิตที่จบไปไรวินท์ยืนพิงเสาเรือนริมระเบียงเรือนเล็กหันมา“.ปลอดภัยดีทั้งแม่ทั้งลูก” ไรวินท์เห็นแพรขาวนิ่งงไม่ตอบ เลยพูดต่อ “เธอกลับไปนอนเถิด นี่ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก ฉันยังมีเวลาจะเล่าให้ฟังอีกนาน”“แล้วคุณกลับมาทันให้กำลังใจเมียหรือเปล่า?”ไรวินท์ค่อยเลือนหายไปกับความว่างเปล่า แพรขาวหันไปจะฟังคำตอบ ก็หายไปเสียแล้ว แพรขาวส่ายหัว เซ็ง
ที่คอนโดหรู พัสกรยามเช้า มือถือพัสกรดังมีสายเข้าจากเขมินี แต่เสียงเพลงลูกทุ่งที่เปิดกระหึ่มห้อง แข่งกับเสียงเกมส์ ยิงตูมๆของพัสกร ดังกลบเสียงโทหมดดิวกำลังแต่งสวยอยู่หน้ากระจก ฮึมฮัมตามเพลงที่เปิดดัง ส่วนพัสกรเล่นเกมส์รออยู่หน้าทีวีจอใหญ่ เพลิดเพลิน“นี่ๆ มาเลย มาเล้ย!..นี่ๆๆๆ เฮ้ย (ดังลั่น) เฮ้ย! บ้าเอ๊ย”“เย้ พี่กรแพ้แล้ว!” ดิวเดินตรงเข้าไปหา ดึงเกมส์ออกจากมือพัสกร“เดี๋ยวสิ อีกเกมส์ก่อน..”“ไม่เอาละ ไม่ต้องเล่นใหม่เลย ค่อยกลับมาเล่น..ไปเลย ลุกเลย หิวแล้ว..วันนี้ไปดูหนังเสร็จ แล้วช้อปปิ้งที่ฟิวเจ้อนะ ดิวอยากได้กระเป๋า กะแว่นใหม่ แล้วค่อยแวะทำผมร้านพี่น้อยหน่า”“แล้วเจ้าท้อปล่ะ”“ก็เดี๋ยว..เอาไปฝากพี่น้อยหน่า..ร้านข้างล่างนี่ล่ะ ดิวบอกพี่เขาไว้แล้ว”พัสกรทำหน้างงๆ ดิวเดินไปปิดเพลง พลันเสียงมือถือดัง คว้าขึ้นมาดู แล้วรับสาย “โหล ว่าไงเจ๊..”“อีกร ฉันโทรมาเป็นสิบมิสคอลแล้ว ทำไมไม่รับ หา..แล้วนั่นแกอยู่ไหน”“ก็เพิ่งตื่น อยู่คอนโด แล้วเจ๊มีอะไร..อะไร?..อ๋อ..แล้วว่าไงล่ะ ใช่ๆ อยู่กะดิวกะท้อปมันดิ”
เขมินีมายืนรออยู่หน้าลิฟท์ “เออ ดี งั้นแค่นี้แหล่ะ” เขมินีวางสาย แถบทิพย์กับสาโรจน์เดินเข้ามา สาโรจน์มีท่าทางไม่สบายใจ “มันอยู่ด้วยกันสามพ่อแม่ลูก”“เออ ดี บุกเลยๆ”